عفو بین‌الملل: حمله بر مرکز آموزشی در کابل جنایت جنگی است
۱۳۹۷ مرداد ۲۵, پنجشنبه
به گزارش اسوشیتدپرس، این سازمان بین‌المللی حقوق بشری روز پنج شنبه با نشر اعلامیه‌ای همچنین افزایش خشونت‌ها در افغانستان و بلند رفتن تلفات ملکی را محکوم کرد.
بعد از ظهر چهارشنبه یک بمب‌گذار انتحاری خود را در یک صنف درسی در کورس آمادگی کانکور «موعود» انفجار داد و ده‌ها خانواده را داغدار کرد. وزارت صحت عامه روز چهارشنبه از ۴۸ کشته خبر داده بود، اما روز پنج شنبه این رقم را اصلاح کرد و تعداد کشته شدگان را ۳۴ تن اعلام کرد.
سمیرا حمیدی، فعال سازمان عفو بین‌الملل در آسیای جنوبی گفت: «هدف قرار دادن عمدی مردم غیرنظامی و حمله بر اماکن آموزشی جنایت جنگی است.»
او افزود که افزایش تلفات ملکی «بدون تردید نشان دهنده این است که افغانستان، به خصوص پایتخت این کشور شهر کابل، امن نیست.» به گفته او، افزایش خشونت باید پیامی به همسایه‌های افغانستان و کشورهای اروپایی باشد که «هزاران» مهاجر افغان را اخراج می‌کنند.
گروه تروریستی داعش مسئولیت این حمله را به عهده گرفته است.
حمله بر دانش‌آموزان
محمد امین، یکی از شاگردان این مرکز آموزشی که در هنگام انفجار داخل صنف بوده، به خبرنگاران گفت: «درس اول ریاضی داشتیم که خلاص شد. منتظر استاد فزیک بودیم. من در صنف بودم که یک صدای بلند را شنیدم. شعله آتش به طرفم آمد. صدا به حدی بلند بود که تا حالا گوش هایم درد دارد.»
این دانش آموز می‌گوید تلاشی درستی در مرکز آموزشی وجود نداشت و بسیاری‌ها بدون بررسی بدنی می‌توانستند وارد این مرکز شوند:«یگان روز تلاشی می‌کنند اما تلاشی درست نیست. امنیت ما درست گرفته نشده بود و شما دیدید که چقدر جوانان ما اینجا کشته شدند.»
شفیقه نام مستعار زنی است که برای یافتن پارچه‌های تن یک تن از بستگان‌اش به مرکز آموزشی موعود آمده است. او می‌گوید با وجود تلاش‌های پیگیر هنوز قادر به یافتن پارچه‌های بدن قربانی نشده است: «این جا می‌آمد درس می‌خواند اما دیروز ناپدید شد. مادرش از بس گریه کرده حال ندارد. اینجا را هرچه می‌پالیم هیچ چیزی از او نیافتیم.»
مرکز آموزشی موعود جایی است که هزاران دانش‌آموز مراحل آمادگی کانکور را در آن سپری می‌کنند تا در امتحان کانکور نمره قابل قبول بدست آورند. اما با انفجار روز چهارشنبه بسیاری آرزوها در این مرکز با خاک یکسان شد.
بیشتر قربانیان این حمله دانش‌آموزانی بودند که از ولایات محروم و دورافتاده برای آمادگی کانکور به کابل آمده بودند. نزدیکان و خانواده‌های شماری از قربانیان معلوم نبود زیرا این شاگردان به تنهایی در کابل زندگی می‌کردند.
آسیب روانی
دخترانی و پسرانی که در هنگام انفجار در صنف بودند به شدت شوک دیده‌اند و از نظر روحی ناآرام اند. شاگردان گفتند که از نظر روانی در وضعیتی نیستند که با خبرنگاران سخن بگویند. برخی از آن‌ها خود را از کلکین کورس به بیرون انداخته و از آنجا فرار کرده‌اند.
یک تن از دخترانی که به شدت از این انفجار آسیب دیده است گفت خانواده اش دیگر به او اجازه رفتن به مرکز آموزشی را نمی‌دهد.
خانواده‌های قربانیان به این باورند که چنین حملاتی در اصل جنگ بین جهالت و دانایی است زیرا گروه‌های تندرو تلاش دارند تا با بستن مکتب‌ها و حمله بر مراکز آموزشی جلو دانایی مردم را بگیرند.
سید احمد یک تن از بازماندگان قربانیان گفت: «این‌ها با علم و نور مخالفت دارند. خودشان جاهل اند و می‌خواهند که مردم را هم در جهل و نادانی نگهدارند.»
ناامیدی از نهادهای امنیتی
ناتوانی نهادهای امنیتی به خصوص استخبارات برای جلوگیری از چنین حملاتی مردم را از این نهادها ناامید کرده است. بسیاری بازماندگان قربانیان گفتند که دیگر امیدی به این نهادها نیست و باید پس از این مردم خود دست به کار شوند و امنیت خودرا تامین نمایند.
سید احمد گفت: «وقتی که این مراکز را هدف قرار دادند بعد امنیت ملی می‌گوید که ما قبلا خبر داشتیم که در کابل انتحاری آمده است. اگر امنیت ملی معلومات دارد چرا در مرزها جلوگیری نمی شود و چرا پیش از این که انتحاری ها به کابل برسند جلوگیری نمی‌شود.»
غرب کابل که در یک سال اخیر شاهد حملات خونینی بوده است. مهاجمان انتحاری با حمله بر مساجد و مراکز فرهنگی و آموزشی بیشتر از میان غیرنظامیان قربانی گرفته‌اند. مسئولیت همه این حملات را گروه داعش به عهده گرفته است.
حمله بر مرکز آموزشی امنیت ملی
در حالی که مردم کشته شده‌های روز چهارشنبه را دفن می‌کردند، مهاجمان روز پنجشنبه بر مرکز آموزشی ریاست امنیت ملی در منطقه چهارراهی قنبر کابل حمله کردند. حشمت استانکزی سخنگوی پولیس کابل گفت که در این حمله دو مهاجم کشته شده و به نظامیان و غیرنظامیان آسیبی نرسیده است.
آگاهان به این باورند که ناهماهنگی بین نیروهای امنیتی و ضعف استخباراتی سبب می‌شود تا تروریستان خود را به هدف برسانند. جنرال عتیق الله امرخیل آگاه مسایل نظامی گفت: «استخبارات چشم یک کشور است. وقتی استخبارات قوی باشد ما شاهد چنین وضعیتی نخواهیم بود.»
در همین حال نهادهای حقوق بشری می‌گویند که حکومت باید تدابیر بیشتر امنیتی را برای حفاظت از جان غیرنظامیان اتخاذ کنند. این نهادها حمله بر مراکز غیرنظامی را مصداق جنایت جنگی خواندند و از طرفین درگیر خواهان توقف چنین حملات شدند.
ح. همراز