زنان پیشگام در عرصه ورزش

بیلی ژان کینگ، در اوایل دهه ۱۹۷۰ برای دریافت جایزه مساوی برای زنان و مردان در تنیس مبارزه کرد. کینگ که دوازده بار برنده "گراند سلم" شده بود، به رسم اعتراض با سایر بازیکنان در سال ۱۹۷۰ مسابقات سلسله یی را راه اندازی کرد که بعدا انجمن تنیس بانوان " WTA" به وجود آمد. در سال ۱۹۷۳، کینگ و حامیان اش موفق شدند و جوایز پیروزی برای زنان و مردان در "US Open" ایالات متحده یکسان توزیع گردید.

اگرچه مدیر خشمگین مسابقات دوش یا ماراتون بوستون (نفر دوم از سمت راست) سعی کرد شماره کاترین سویتسر را بکند، اما او در سال ۱۹۶۷ اولین زنی بود که در یک ماراتون شرکت کرد و آن را با موفقیت به پایان رساند. او مخفیانه ثبت نام کرده بود. طولانی ترین مسافت مجاز برای زنان ۸۰۰ متر بود. چند سال پس از به اصطلاح کودتای سویتسر، زنان نیز به طور رسمی اجازه شرکت در مسابقات دوش مسافت طولانی را پیدا کردند.

آلفونسینا استراد بایسکلران در سال ۱۹۲۴ در مسابقات بایسکلرانی "ریو دی ایتالیا" ثبت نام کرد. برگزار کنندگان فکر کرده بودند که او یک مرد است. وقتی حقیقت فاش شد، با آن هم اجازه یافت در مسابقات شرکت کند. او بعد از چند مرحله خارج شد، اما همچنان او به بایسکلرانی در این روز ادامه داد؛ زیرا او نزد تماشاچیان بسیار محبوب گردیده بود. او تنها زنیست که تا به حال با مردان در یک تور بزرگ بایسکلرانی شرکت کرده است.

تا اوایل دهه ۱۹۹۰، انجمن جهانی اسکی پرش به بانوان اجازه اشتراک نمی داد. ایفا گانستر توانست قبل از آغاز مسابقات مردان پرش کند. در سال ۱۹۷۹، این اسکی باز اتریشی به عنوان اولین زن از تپه پرواز اسکی پرید. کارهای مقدماتی گانستر دست آورد داشت: اسکی پرش بانوان در حال توسعه است. از سال ۲۰۱۱ جام جهانی برای آن وجود دارد و برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ وارد بازی های المپیک شد.

نیکول پتیگنات سویسی اولین زنی است که در سال ۲۰۰۳ داوری مسابقه فوتبال مردان جام اروپا را به عهده داشت. او همچنان در لیگ سویس نیز حضور دارد. پتیگنات برای بانوان، مسابقات نهایی جام جهانی و جام قهرمانی اروپا را داوری می کرد. علیرغم نقش الگوگرایانه وی، داوران زن در فوتبال مردان نادر هستند. بیبیانا اشتاینهاوس یکی از موارد استثنایی است. او از سال ۲۰۱۷ در بوندس لیگای آلمان داور است.

ماریا ترزا دی فیلیپیس ایتالیایی از اولین زنی است که در مسابقات جهانی موتررانی، یا فرمول ۱ امروزی، شرکت کرد. در سال ۱۹۵۸ و ۱۹۵۹، او در سه مسابقه "گرند پری" به رقابت پرداخت. پس از او فقط لیلا لومباردی توانست به چنین موفقیتی دست یابد. بین سال های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ وی ۱۲ بار در مسابقات جهانی موتررانی شرکت داشت. از آن زمان تاکنون هیچ زنی در "فورمل ۱" که به کلاس برتر موتررانی شهرت دارد، شرکت نکرده است.

ورزش دارت یا هنر پرتاب دارت در دسمبر ۲۰۱۹ الی پیلی را در لندن به شهرت رسانید. هواداران او اولین پیروزی یک زن در جام جهانی دارت را شدیدا استقبال کردند. فالون شیرروک یک آرایشگر از بریتانیا، در دور سوم شکست خورد اما با آن هم او ثابت کرد که می تواند در کنار بهترین مردان قرار بگیرد. هنوز مشخص نیست که آیا زنان دیگر نیز او را به عنوان یک الگو دنبال خواهند کرد یا خیر.

مونیکا اشتاب سرمربی فوتبال آلمان یک پیشگام واقعی است. او سال هاست که در سراسر دنیا به عنوان یک امدادرسان کارهای توسعه در بخش فوتبال فعالیت می کند و برنامه هایی آموزشی فوتبال برای زنان و دختران ترتیب می دهد. به ویژه در کشورهایی که حقوق زنان نقش بزرگی را ایفا نمی کند. او می گوید: "فیدباک یا بازخورد مثبت در ورزش باعث افزایش اعتماد به نفس می شود. انسان به این امر نیاز دارد تا زندگی اش را پیش ببرد."

هنگامی که کورین دیاکر در سال ۲۰۱۴ مربیگری را در "کلرمونت فوت"، لیگ دوم فرانسه، آغاز کرد، دیر زمانی طول نکشید که بتواند منتقدینش را متقاعد گرداند. او که عضو تیم ملی فوتبال زنان فرانسه بود، اولین زنی بود که مربی یک تیم حرفه ای مردان گردید. او سه سال با موفقیت این کار را پیش برد. با این حال دیاکر یک استثناء نادر است. حتی بسیاری از تیم های فوتبال زنان هنوز هم توسط مردان آموزش می بینند.