زنانی که از طریق اپلیکیشن های دوست یابی تابوشکنی می کنند

فایقه یک خانم کارآفرین ۳۲ ساله در اسلام آباد است و مانند بسیاری از زنان مجرد در جهان، از اپلیکیشن های دوست یابی برای برقراری رابطه با مردان استفاده می کند.

با وجودی که این گونه ملاقات ها و دیدارهای زودگذر برای زنان در جامعه محافظه کار و به شدت مردسالار پاکستان تا هنوز غیراخلاقی پنداشته می شود، اما گرایش ها در شهرهای این کشور به سرعت در حال تغییر اند.

دو سال می شود که فایقه از اپلیکیشن تیندر استفاده می کند. او می گوید با وجودی که استفاده از این اپلیکیشن یک تجربه «رهایی بخش» بوده است، اما بسیاری از مردان پاکستانی به این‌فکر عادت نکرده اند که زنان بر جنسیت و  قرار و مدار زندگی شان کنترول داشته باشند. او می گوید که از زنان پاکستانی اغلب انتظار می‌رود که «آبروی» خانواده را حفظ کنند.

فایقه در مصاحبه با دویچه وله گفت: «من با بعضی مردان از طریق تیندر ملاقات کرده‌ام که خود را "فمینیستی با دیدگاه باز" توصیف می کنند، اما با وجود آن از من سوال می کنند: "چرا یک دختر شایسته و تحصیل کرده‌ای مثل تو از اپلیکیشن دوست‌یابی استفاده می کند؟"».

دوست یابی آنلاین در جنوب آسیا افزایش می یابد

هند کشور پیشتاز در دوست یابی آنلاین است و پاکستان به آهستگی در این مسیر در حرکت است. براساس تحقیقات مجله اندونیزیایی «ژورنال علوم ارتباطی»، اکثریت کاربران پاکستانی تیندر باشندگان شهرهای بزرگ مانند اسلام آباد، لاهور و کراچی هستند و معمولاً میان ۱۸ تا ۴۰ سال سن دارند.

محبوبیت اپلیکیشن های دیگر دوست‌یابی نیز  رو به رشد می باشد. اپلیکییشن «موزمچ» (MuzMatch) منحصراً برای دوست یابی مسلمانان در نظر گرفته شده است. اپلیکیشن «بمبل» (Bumble) با وجودی که نسبتاً در بازار دوست‌یابی آنلاین نو است، در میان بسیاری از فمینیست های پاکستانی محبوبیت زیادی دارد، چون در این اپلیکیشن زنان مبتکر گفتگوی نخستین هستند.

نیمرا، دختر دانشجو در شهر لاهور در باره حضور شمار بیشتر زنان در این اپلیکیشن گفت: «شمار کاربران مرد «بمبل» بسیار کم است، به این دلیل به نحوی برای ما مصون تر است. تیندر مشهور است و ممکن است کسی از آشنایان شما را در این اپلیکیشن ببیند که پر دردسر است.»

تجربه جدید، با رعایت احتیاط

صوفیه، جوان ۲۶ ساله از لاهور به دویچه وله گفت که او از تیندر استفاده می‌کند تا جنسیت اش را بدون محدودیت تجربه کند: «من به قضاوت مردم اعتنایی نمی کنم. جامعه همیشه در مورد ما قضاوت می کند، پس چرا تلاش کنیم که مطابق رضایت آنها رفتار کنیم؟»

اما همه کاربران تیندر مانند صوفیه این‌قدر باز و آزاد فکر نمی کنند. اکثریت کاربران زن  تیندر در پاکستان نمی‌خواهند هویت کامل شان را آشکار کنند. عکس‌های آن‌ها فقط قسمتی از چهره شان را نشان می دهند. پروفایل این زنان غالباً با عکس های دست‌ها یا پاها، چهره‌های پوشیده با موها و یا فقط ناخن های رنگین شده انگشت ها دیده می شود.

الیشبا، زن ۲۵ ساله از لاهور گفت: «اگر ما نام اصلی یا عکس‌های خود را پست کنیم، اکثر مردان تمایل به صحبت با ما دارند. اما اگر ما جواب ندهیم، آن‌ها ما را در شبکه‌های اجتماعی می یابند و پیام‌های عجیبی می فرستند.»

رواج یافتن اپلیکیشن های دوست‌یابی در پاکستان تابوهایی را نیز شکسته است و بحث‌هایی را در باره جنسیت زنان، رضایت و آمیزش جنسی مطمئن ایجاد کرده است.

از نظر بعضی ها محبویت فزاینده اپلیکیشن های دوست‌یابی، ابعاد کنترول دولت بر تن زنان و انتخاب های شخصی مردم را برملا کرده است.

به‌خصوص گروه‌های بنیادگرا از این بابت خشمگین اند. امیر العظیم، دبیرکل حزب جماعت اسلامی پاکستان به دویچه وله گفت: «دختران و پسران از این اپلیکیشن ها استفاده می‌کنند و مخفیانه باهم ملاقات می کنند، زیرا آن‌ها می‌دانند که این ملاقات ها نارواست.»

زاریش، هنرمندی که در لاهور زندگی می کند، به دویچه وله گفت که زنان نباید «دیگر توسط شرم و یا برچسب زدن‌ها کنترول شوند». او تأکید می‌کند که پاکستان «مشکلات بسیار بزرگتری» دارد که نیازمند توجه فوری تر اند، به جای ادارات مصروف زندگی خصوصی مردم شوند.

زاریش افزود: «انتخاب های فردی و خواهشات من بیانگر شخصیت خود من است، نه خانوده ام و یا حیثیت جامعه.»

سهیر میرزا، لاهور/ ح. م.