1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

دختر محروم شده از مکتب: از مجبوریت به کرک پاکی روی آوردم!

شعیب تنها شکران
۱۴۰۱ آذر ۸, سه‌شنبه

بعد از تسلط طالبان بر افغانستان شمار زیادی از زنان و دختران جوان از حقوق اولیه شان، از جمله رفتن به مکتب محروم شدند. برخی از این دختران به جای نشستن در خانه به کارهای شاقه رو آورده اند.

https://p.dw.com/p/4KDFN
Afghanistan Moderne Sklaverei in Kabul
عکس: DW/S.Tanha

«اول نمره صنف بودم و آروز داشتم با ادامه تحصیل و انتخاب شغل مورد علاقه ام، برای کشور و مردم خود مصدر خدمت واقع شوم. اما با آمدن طالبان شرایط مجبورم ساخت تا به کرک پاکی رو بیاورم.»

این گوشه ای از صحبت های گلثوم هفده ساله است که در یک شرکت کرک پاکی در ولایت هرات کار می کند.

او از ساعت ۷ صبح تا ۴:۳۰ عصر در قبال پاک کردن چهار کیلو کرک ۱۷۰ افغانی پول دریافت می کند. گلثوم می گوید از مجبوریت به این کار شاقه روی آورده است: «کرک پاکی مرا با کمر دردی و مشکلات تنفسی مواجه ساخته چون معمولا محیط های کرک پاکی آلوده است و کار چندین ساعته سبب کمر دردی ما می گردد. خصوصا همکارانم که مسن هستند با این مشکل مواجه اند.»

Afghanistan Moderne Sklaverei in Kabul
عکس آرشیف: یکی از مراکز کرک پاکی در هراتعکس: DW/S.Tanha

پلوشه نیز از جمله دخترانی هست که بعد از محروم شدن از مکتب مجبور شده تا به این کار روی بیاورد.او قبلا در صنف هشتم مکتب درس می خواند اما با آمدن طالبان آرزوهای ادامه تحصیل اش بر باد رفته است: «از طریق کرک پاکی خرج بخور و نمیر خود و خانواده ام را تامین می کنم. کار سختی است اما مجبورم این کار را بکنم چون در خانه نشستن برایم سخت است و شرایط اقتصادی ما خوب نیست.»

مرضیه یکتن دیگر از دختران جوانی که روزانه هشت ساعت مصروف کرک پاکی است می گوید امیدوار است مکاتب دوباره باز شوند تا بتواند تحصیلات اش را ادامه دهد.

کرک بخشی از پشم بز است که از آن در بافتن قالين هاى ابريشمى و ساختن لباس هاى ابريشمى استفاده مى شود.

مسولان شرکت کرک پاکی فیصل فهیم در ولایت هرات می گویند ۴۰۰ تن از دختران جوان و کارمندان خانم که در دوایر دولتی کار می کردند بعد از تحولات اخیر به حرفه کرک پاکی روی آوردند.

Afghanistan Moderne Sklaverei in Kabul
عکس آرشیف: زنان مصروف کرک پاکی در هراتعکس: DW/S.Tanha

نصیر احمد سرکارگر این شرکت به دویچه وله می گوید: «ما تلاش می کنیم شرایط کاری را برای خانم ها آماده کنیم تا از یک سو مصروف کار شوند و از سوی دیگر بتوانند خرج زنده گی شان را تامین نمایند. اکثریت کسانی که در این جا کار می کنند دخترانی هستند که از مکتب رفتن محروم شده اند و یا اینکه دیگر نمی توانند به اداره های دولتی کار کنند و روزانه ۳ تن کرک توسط این خانم ها پاک و پروسس می شود.»

با این حال فعالان حقوق بشر در افغانستان می گویند بعد از آمدن طالبان و وضع محدودیت های بی شمار این گروه، اغلب شاگردان مکاتب دخترانه و خانم های شاغل در اداره های دولتی که فعلا از ادامه تحصیل و کار محروم شده اند، با مشکلات روحی و روانی مبتلا گردیده اند.