جوانان سومالی‌لند از مهاجرت پس به مناطق شان برمی‌گردند
۱۳۹۷ آذر ۵, دوشنبه
رویای زندگی در اروپا برای آنها با شکست مواجه شده است. اما حالا بعضی از آنها این فرصت را دارند که به رویا هایشان در سومالی لند این کشور واقع در شاخ افریقا جامه عمل بپوشند.
نوردین عبدالحی کار جسمی سختی دارد. او بسته های بزرگ را در یک موتر باربری بار می کند. این مرد ۳۵ ساله کارگر انبار در هرجیسا، پایتخت منطقه خودمختار سومالی لند است. این کار مورد علاقه او نیست، اما برای نوردین از کارهای دیگری که در سوئیس تجربه کرده است به مراتب بهتر است. او گفت: «وقتی من به سوئیس رسیدم، آنجا کاملا متفاوت از آن چیزی بود که تصور کرده بودم. من فقط یک پناهجو بودم نه چیز دیگری. این هدف من نبود.»
او یکی از جمله پناهجویان زیادی است که به سومالی لند بازگشت کرده اند. این منطقه در شمال کشور سومالی خود را به عنوان یک منطقه خودمختار می داند که در سطح بین المللی تا کنون به رسمیت شناخته نشده است. با این حال در این منطقه خودمختار حکومت وجود دارد و این منطقه نسبت به سومالیا بسیار امن تر و آرامتر است. با آنهم نوردین چند سال پیش راه مهاجرت را در پیش گرفت. او امیدوار بود که از طریق کار در اروپا بتواند از خانم و پنج طفلش بیشتر و بهتر حمایت کند.
نوردین می گوید: «در ابتدا احساس می کردم که استقبال می شوم. در وسط راه، ما در داخل آب افتادیم و مردم ما را از آب بیرون کشیدند. اما اندکی بعد من تنها یک انسان زیر تحت کنترول دیگران بودم. با من مانند یک کودک رفتار می کردند. من دائما در حال انتظار بودم و هرآنچه را که برایم گفته می شد، انجام می دادم. دیگر به این طریق زندگی کرده نمی توانستم. برای همین اسنادم را تحویل دادم و برگشتم.»
خانمش نورا عمر خوشحال است که او را دوباره در کنار خود دارد. در این میان آنها نام خانگی و غیررسمی طفل ششم خود را "بهتر از اروپا" گذاشته اند. وقتی که شوهرش در مسیر راه فرار بود، نورا همیشه نگران او بود.
نورا عمر تعریف می کند: «من می ترسیدم که ممکن است اتفاقات بدی در راه سفر به اروپا رخ دهد. او نیز حوادث تلخی را تجربه کرده است. از خودم می پرسیدم، چه باید بکنم، اگر او دیگر برنگردد یا اگر آزار و اذیت شود؟ همیشه روی این موضوعات فکر می کردم.»
در میدان هوایی هرجیسا حدود ۴۰ مرد جوان از یک هواپیما خارج می شوند. بعضی از آنها مانند قهرمان ها دست تکان می دهند. سپس آنها صف می کشند و منظم در یک سالن جمع می شوند. آنها نیز باز گشت کنندگان اند. عبدالرزاق سید ۲۳ ساله می گوید آنها موفق نشده اند که از لیبیا فراتر بروند. در آنجا رویای رسیدن به یک دنیای جدید با شکست مواجه شد. او لاغر و نحیف به نظر می رسد.
عبدالرزاق سید می گوید: «دو سال در لیبیا بودم. در آنجا چیزهایی را دیدم که خلاف کرامت انسانی بود. من مانند یک بز در بند بودم و بعدا به یک مرد فروخته شدم. او نیز من را به فرد دیگری فروخت. بعدا قدر کشورم را فهمیدم. به خودم گفتم که تو تنها دو سال را از دست دادی نه زمان زیادتری را. پس برگرد، برو به جایی که هنوز می توانی در آنجا فرصت های زیادی را به دست آوری.»
آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد و دیگر سازمان ها مشترکا تلاش می کنند تا پناهجویانی مانند او را دوباره بازگشت دهند. اتحادیه اروپا با کمک های مالی بازگشت کنندگان را حمایت می کند. در لیبیا پناهجویان به اصطلاح در مراکز بازداشت نگهداری می شوند. بسیاری از آنها مورد آزار واذیت و حتی تجاور قرار می گیرند.
در میدان هوایی، رئیس محلی اداره مهاجرت نیز حضور دارد. این اداره زمینه حمایت از پناهجویان بازگشت کننده را فراهم کرده و امسال کارهای زیادی انجام داده است.
عبدالکریم محمد احمد می گوید: «لیبیا تنها کشوری نیست که پناهجویان از آنجا بازگشت می کنند. از اروپا و سودان و یمن نیز پناهجویان به طور دواطلبانه بر می گردند. تعداد بسیار کمی در میان آنها بودند که می گفتند بازگشت آنها داوطلبانه نبوده است. در چنین مواردی ما آن را متوقف می کنیم».
بنابر معلومات او حالا شمار کمتری از جوانان سومالی لند را ترک می کنند. این رقم در دوسال گذشته حتی تا حدود ۷۰ درصد کاهش یافته است. همزمان شمار بازگشت کنندگان افزایش داشته است که این موضوع برای سومالی لند بسیار مهم است.
Diekhans, Antje/pa/af