باندهای مسلح در نایجریا خواب آرام را از چشمان مردم ربوده اند

راکیه بالا با کوچکترین فرزندش در پیش روی شفاخانه محله تسافه در ایالت زامفارا در شمال غربی نایجریا ایستاده است. او نیز از جمله بازدیدکنندگان بیماران بستری در این شفاخانه است. چرا که در یکی از تخت های این شفاخانه شوهر او بستری است. او یکی از تازه ترین قربانیان حملاتی است که باندهای مسلح در زامفارا روزانه انجام می دهند. 

چند روز پیش باندهای مسلح به قریه او نزدیک شده بودند. این مادر سه فرزند کوچک می گوید:«مدافعین محلی در این رابطه به شوهرم خبر دادند که آنها می خواهند علیه این باندها وارد اقدام شوند. شوهرم که عضو یک واحد نیمه دولتی است، از این فراخوان پیروی کرد. اما باندها به جای فرار، آتش گشودند و شوهرم زخمی شد.»

 در اطراف او روستاییان دیگر ایستاده اند. آنها نیز قصه می کنند که چگونه برادر، شوهر و یا پدرشان هدف شلیک باندهای جنایی قرار گرفته و یا حتی کشته شده اند.  

حملات در مناطق روستایی ایالت زامفارا به یک امر روزمره تبدیل شده است. فقط دو روز بعد از حمله در تسافه از یک آدم ربایی در سرک مسیر کاتسینا گزارش شد. بنا بر تخمین روزنامه "دیلی تروست" در ماه دسمبر احتمالا حداقل ۸۰ تن کشته شده اند. بنا به معلومات مقامات اداره حالات اضطراری در ایالت زامفارا، به دلیل خشونت های اخیر ۳۰ هزار نفر مجبور به ترک خانه هایشان شده اند که یا در کمپ های پناهجویان و یا هم در اماکن موقتی زندگی می کنند.   

سه هزار نیروی پولیس برای یک ایالت بزرگ

برای تامین امنیت ایالتی که در آن بنا بر تخمین ها حدود ۳ تا ۴.۵ میلیون نفر زندگی می کنند، تنها حدود ۳ هزار پولیس موظف اند. محمد ابراهیم زانا، کمیسار پولیس می گوید که تنها با افزایش شمار نیروهای پولیس مشکل حملات باندهای جنایی حل نخواهد شد.

او افزود: «حتی اگر ما ۱۰ هزار پولیس هم می داشتیم، این برای تامین امنیت زندگی در اینجا کافی نبود. بدون ساختارها و برنامه امنیتی که واقعا استراتژیک باشد، ما نمی توانیم این چالش ها را بر طرف کنیم.»

او به انتقاداتی مبنی بر این که پولیس در مناطق روستایی حضور ندارد، اشاره کرد. کسانی که در این مناطق در مسیر ایالت همجوار کاتسینا رفت و آمد می کنند، می گویند که هیچ پوسته تلاشی در این مسیر طولانی وجود ندارد و فقط در چند روستا تعدادی پولیس مستقرند.

آدامو ابوبکر کوتورکوشی که رئیس یک سازمان غیردولتی موسوم به "مرکز پیشرفت جامعه" است، می گوید که امنیت تنها به شمار سربازان و تجهیزات وابسته نیست.

او می گوید: «ما باید بپذیریم که یک مشکل وجود دارد. بعدا ما می توانیم در مورد برنامه عفو صحبت کنیم. یک بخش از مردم (عضو باندها) شناخته شده اند. آنها بخشی از این جامعه اند. اما آنها روستاها را از خودخواهی مورد حمله قرار می دهند. ما باید این افراد را شناسایی کنیم و بدانیم که آنها چرا این کار را انجام می دهند؟ به دلیل فقر و بیکاری؟ این جرایم باید یک دلیل داشته باشد و نمی تواند به سادگی اتفاق بیافتد.»

 تا چند سال پیش در زامفارا آرامش حکفرما بود. در ابتدا زد و خوردها و اختلافات کوچک میان کشاورزان و دامداران رخ می داد. بعدا باندهای پیدا شدند که گاوها را سرقت می کردند. در حوادث جنایی اخیر اغلبا ساکنان محل برای اخاذی اختطاف می شوند و کسانی که مقاومت کنند، هدف شلیک قرار می گیرند.

کاترین گنسلر/پ ع/ ع ف