امیدها و نگرانی ها به همراه نخستین برف کابل

کابل و شماری از ولایات افغانستان، روز پنجشنبه (23 قوس/13 دسمبر) شاهد نخستین بارش برف بودند. باشندگان شهر از آن با خوشحالی استقبال کردند، اما خانواده های فقیر می گویند که توانایی مالی گرم کردن خانه هایشان را ندارند.

حکومت افغانستان حدود یک ماه پیش از موسسات امداد رسان خواسته بود تا کمک های زمستانی شان را پیش از آغاز برف باری ها و مسدود شدن راه ها به ولایات سردسیر و دورافتاده افغانستان برسانند.

ذبیح الله، باشنده شهر کابل از مشکلات جدی می گوید که برای مردم فقیر ایجاد می شود: «در شهر کابل آب و هوا خوب نیست. مردم با مشکلات دچار هستند. مردم بیچاره و غریب هستند. بارندگی ها وضعیت را خراب تر می کند».

یک مشکل دیگر قیمت های رو به افزایش است که مردم را در سرمای شدید از گرم کردن خانه هایشان بازمی دارد. این باشنده کابل می گوید که قیمت چوب، گاز و تیل افزایش یافته و هیچ نظارتی بر خرید و فروش مواد سوخت وجود ندارد. ذبیح الله از حکومت خواست تا جلو گران فروشی ها را بگیرد.

رفت و آمد در زمان برفباری مشکلی دیگری است که تا به حال به آن به طور جدی رسیدگی نشده است. بسیاری از سرک های کابل خامه می باشند و در سال های اخیر تنها شماری از آن ها اسفالت شده اند.

ساکنان شهر می گویند که با آغاز بارندگی ها، گشت و گذار مردم در کوچه ها و سرک های خامه مشکل می شود و برخی از سرک ها به دلیل نبود آب روها، به دریا تبدیل می شوند. ذبیح الله می گوید: «در بسیاری از سرک های خامه، راه عبور و مرور مسدود می شود. سرک های پخته هم آب رو ندارند و به دندابه تبدیل می شوند».

افغانستان بی زر باشد بی برف نباشد

مردم افغانستان می گویند که افغانستان بی زر باشد، اما بی برف نه. بسیاری از افغان ها امیدوارند که با بارش برف، این کشور در بهار سال آینده با کمبود آب مواجه نشود.

حسن، یک باشنده دیگر کابل می گوید که مردم افغانستان از گذشته های دور، بارش برف را به فال نیک می گرفتند: «برف خوشبختی است. هیچ جامعه ای بدون برف و باران نمی شود. برف بالای کشت و زراعت بسیار تاثیر مثبت دارد». اما او به مشکلاتی نیز اشاره می کند که برف به همراه خود می آورد و از راه بندی های زیاد برای باشندگان کابل و سایر ولایات می گوید.

حسن می گوید که ماموران پایین رتبه دولتی توان مالی گرم کردن خانه هایشان را ندارند. برای بیجاشدگان و آوارگان، نیز بارش برف مشکلات حیاتی خلق می کند. او از مقام های عالی رتبه دولتی می خواهد تا فکری به حال کسانی بکنند که در سردی های زمستان در زیر خیمه ها و ویرانه ها زندگی می کنند.

حسن با اشاره به کارمندان عالی رتبه و ثروتمندان می گوید که آن ها خودشان از بهترین امکانات بهره مند هستند، اما از وضعیت مردم فقیر خبر ندارند. او ادامه داد: «امروز یک خروار چوب به 9 هزار افغانی رسیده است. امروز یک مامور که 5 هزار افغانی معاش دارد، چطور می تواند چوب بخرد».

مناطق گرم سیر افغانستان در فصل زمستان با مشکلات زیادی روبرو نیستند. اما ولایات دورافتاده و سردسیر این کشور با بارش نخستین برف تقریبا تا شش ماه در محاصره برف گیر می مانند.