آنچه در مورد پارلمان اتحادیه اروپا باید بدانید!

مشارکت اروپایی ها در انتخابات اتحادیه اروپا روز به روز کمتر شده است. راستگرایان در پارلمان اتحادیه اروپا همواره در حال افزایش هستند. این مقام مهم قانونگذاری در اتحادیه اروپا که اعضای جدید آن روز یکشنبه انتخاب می شوند، به چه ترتیب کارش را انجام می دهد؟

اکثر ۷۵۱ عضو پارلمان اروپا با افتخار نشان می دهند که آنها یک کمیته بی نظیر را تشکیل داده اند. پارلمان اتحادیه اروپا، که از سال ۱۹۷۹ به طور مستقیم در همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا انتخاب می شود، یگانه مقام دموکراتیک قانونی فراملی در سطح جهان است. پارلمان اتحادیه اروپا قوانین را برای ۵۱۲ میلیون شهروند در ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا تصویب می کند. اگر بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج شود، تعداد نمایندگان پارلمان اتحادیه اروپا به ۷۰۵ تن کاهش می یابد. اما در انتخابات پیش روی اروپا که از ۲۳ تا ۲۶ ماه می برگزار می شود، بریتانیا اجازه دارد و باید شرکت کند.

پیروزی راستگرایان

هر دوره پارلمانی اتحادیه اروپا پنج سال طول می کشد و اگر بریتانیا در انتخابات پیشرو شرکت کند، تأثیر بسزایی دارد. در جمع ۷۱ نماینده از بریتانیا، ممکن است شمار زیادی از سیاستمدران منتقد اتحادیه اروپا و هم پوپولیست های دست راستی وجود داشته باشند که این امر منجر به رشد گروه های راستگرا در پارلمان اتحادیه اروپا خواهد گردید.

بر اساس آخرین پیش بینی ها، راستگرایان با نمایندگانی از بریتانیا در پارلمان اروپا احتمالا ۲۳ درصد از آراء را به دست خواهند آورد. اگر ۱۳ نماینده حزب حاکم مجارستان، با یک جناح فراگیر پوپولیست راستگرای جدید یکجا شوند، راستگرایان می توانند با دست یافتن به ۲۵ درصد آراش بزرگترین گروه سیاسی در پارلمان اتحادیه اروپا باشند و از احزاب دموکرات مسیحی پیشی بگیرند.

شمار عوامگرایان راستگرا و منتقدان اتحادیه اروپا در سال های اخیر به طور متداوم افزایش یافته است. در انتخابات سال ۲۰۱۴، سه گروه از پوپولیست های راستگرا و منتقدین اتحادیه اروپا به ۲۰ درصد آرا دست یافته بودند. در انتخابات سال ۲۰۰۹، راستگرایان تنها ۱۱ درصد آرا را کسب کرده بودند.

حقوق برابر در قوانین اروپا

تا به امروز، از جمع هشت فراکسیون پارلمانی دو بزرگ ترین آنها، یعنی دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات، در یک ائتلاف اعلام نشده با هم همکاری می کنند. اما به منظور تشکیل اکثریت، احتمالا در آینده نیاز به لیبرال ها یا سبز ها نیز خواهند داشتند. ائتلاف های غیررسمی برای قابلیت کاری پارلمان مهم است، زیرا در دوره قانونی فعلی بیش از ۱۱۰۰ قانون تصویب شده است. این قوانین را بعدا پارلمان های ملی کشورهای عضو در قوانین ملی شان داخل می گردانند.

پارلمان اتحادیه اروپا دومین مرجع قانوگذاری است. این نهاد تقریبا برابر با شورای اتحادیه اروپا است که در آن از کشورهای عضو نمایندگی می شوند. اغلب، پیشنهادات قانونی کمیسیون اتحادیه اروپا در یک پروسه سریع (سه گانه) میان شورا و پارلمان مذاکره می شود و سپس به جلسه پارلمان ارائه می شود. نمایندگان پارلمان در جریان سال ها قدرت و توانایی زیادی کسب کرده اند. ایلمر بروک، یکی از نمایندگان بسیار قدیمی از حزب دموکرات مسیحی (سی دی یو) در مصاحبه با دویچه می گوید: "در سال ۱۹۷۹، ما ۹ کشور بودیم و ما چیزی برای گفتن نداشتیم، امروز ما ۲۷ یا ۲۸ کشور هستیم و ما قدرت گفتن همه چیز را داریم. پارلمان اروپا امروز قوی تر از بسیاری از پارلمان های ملی است، به همین دلیل است که اشتباه است اگر بگویم پارلمان اروپا باید قوی شود، زیرا پارلمان اتحلدیه اروپا قوی است."

پارلمان اروپا در گشت و گذار میان سه شهر

نمایندگان پارلمان اروپا همواره در حال رفت و آمد اند که این مساله مورد انتقاد نیز قرار دارد. به این معنی که پارلمان اروپا دارای سه مقر است. در اشتراسبورگ فرانسه جلسات عمومی هر چهار هفته برگزار می شوند. کمیته ها و فراکسیون های سیاسی در بروکسل دیدار می کنند و مقر اداری پارلمان در لوکزامبورگ است. در هر سه شهر، پارلمان سالون های کامل کاری دارد. سالونی که در لوکزامبورگ است، تقریبا هرگز استفاده نمی شود. علی رغم تلاش های نمایندگان کشورهای عضو برای جلوگیری از سفر کردن بین این سه شهر، فرانسه حاضر نیست تا اولین مقر اتحادیه اروپا که در اشتراسبورگ است، مسدود گردد و یا از آن صرف نظر گردد. نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور سابق فرانسه، یک بار گفته بود که او نیز طرفدار یک مقر واحد برای اتحادیه اروپا است. اما این مقر باید اشتراسبورگ باشد و از سفرهای اضافی در بروکسل می توان به این ترتیب جلوگیری کرد.

انتخاباتی که آزادانه است، اما برابر نیست

در پارلمان چند زبانه اتحادیه اروپا بیش از ۲۰۰ حزب ملی نماینده دارند که در حال حاضر در هشت گروه یا فراکسیون سیاسی فعال اند. رأی گیری همسان وجود ندارد. همه کشورهای عضو، انتخابات را بر اساس قوانین خود سازماندهی می کنند. بعضی از این کشورها حد نصاب انتخاباتی دارند و بعضی ندارند.

محکمه قانون اساسی آلمان انتقاد کرده است که انتخابات اروپایی آزاد و عمومی است، اما از لحاظ قانونی "برابر" نیست. به گونه مثال، رای یک تن در کشور کوچک لوکزامبورگ بیشتر از رای یک رای دهنده در کشور بزرگ آلمان تاثیر دارد. لوکزامبورگ شش نماینده در پارلمان اروپا دارد و آلمان ۹۶ نماینده. این رقم بر اساس تعداد رای دهندگان واجد شرایط و رای دهندگان واقعی برای آلمان بسیار کم است.
مشارکت مردم در انتخابات اروپا از سال ۱۹۷۹ به این طرف به طور مداوم در حال کاهش است. در سال ۱۹۷۹ مشارکت مردم ۶۳ درصد بود و در سال ۲۰۱۴، مشارکت رای دهندگان به ۴۲ درصد یافته بود.

nka, af(Riegert)