1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

دوره جدید تحصیلی درصربستان؛ کودکان مهاجر هم به مکتب می روند

۱۳۹۶ شهریور ۲۱, سه‌شنبه

شعیب نظری یکی از مهاجرانی است که در مکتبی در صربستان بین دری زبان مادری اش و صربستانی زبان عجیب و غریبی که تازه با آن روبرو شده، گیرمانده است. اولین هفته است که شعیب در این برزخ به مکتب می رود.

https://p.dw.com/p/2jnv0
زینب خواهر شعیب در مکتبی در صربستان
زینب خواهر شعیب در مکتبی در صربستان عکس: Getty Images/AFP/O. Bunic

 

این کودک ۱۲ ساله یکی از ۷۰۰ کودک مهاجری است که در فصل جدید درسی در صربستان ثبت نام کرده اند. آنها جایی دوباره وارد مکتب شده اند که بسیار از تصوری که از اروپا در سر داشتند، دور است؛ جایی که خانواده اش وقتی دو سال پیش افغانستان را ترک کرد، می خواستند به آنجا برسند.

پس ازمسدود شدن "مسیر بالقان" در سال گذشته، صربستان برای حدود چهار هزار مهاجر که بیشترشان از افغانستان و پاکستان هستند، شبیه یک جاده بن بست شده است. این مهاجران می خواهند زندگی جدیدی را در اتحادیه اروپا داشته باشند، اما نمی توانند از مرز عبور کنند.

نزدیک به نیمی از این مهاجران کودکان هستند. مقامات صربستان تلاش می کنند با کمک صندوق حمایت از کودکان در سازمان ملل "یونیسف"، با وجود دشواری های زبان، این کودکان را در مکاتب نزدیک به محل اقامت شان شامل سازند.

شعیب می گوید: «مکتب خوب است. دیگر کودکان کمی می توانند صربی گپ بزنند. آنها سر و صدا می کنند؛ اما من به آنها توجهی ندارم».

شعیب از نحوه تدریس می گوید: «آنها به ما فقط زبان صربی درس می دهند و ما برخی چیزها را نمی فهمیم». اما خواهر و برادر شعیب فقط می توانند به چند جمله معمولی به زبان صربی پاسخ بدهند که این را مدیون صنف های اضافی هستند.

هشت عضو یک خانواده در یک اتاق تمیز ولی تنگ با تخت های دو منزله زندگی می کنند. این اتاق یک کمپ مهاجران است که در حومه بلگراد پایتخت صربستان موقعیت دارد. این کمپ در واقع در دهه ۱۹۹۰ برای مهاجران جنگ بالقان ساخته شده بود. 

هر روز صبح این چهار خواهر و برادر بس را به مقصد مکتب شان "یوان جویچ" در نزدیکی محل اقامت شان سوار می شوند؛ یکی از ۴۷ محل آموزشی که حالا کودکان مهاجر را ثبت نام می کنند.

Serbien Belgrad Flüchtlinge
شعیب نظری دانش آموز مهاجر افغان در مکتبی در صربستان. عکس: Getty Images/AFP/O. Bunic

میشائیل سنت لات، نماینده "یونیسف" در صربستان در مورد مکتب رفتن این کودکان مهاجر می گوید: «برای ما این گامی بسیار مهم است». وی اضافه می کند: «آموزش نه تنها یک حق اساسی برای کودکان است، بلکه تحصیل به این کودکان کمک می کند تا وضعیت عادی را تجربه کنند، زندگی ساختارمند داشته باشند و به آینده امیدوار باشند».

شمولیت این کودکان در کشوری غیرعضو اتحادیه اروپا مانند صربستان بدون مشکل نیست. کشوری نسبتا فقیر با هفت میلیون نفوس که سطح درآمد ماهانه شان فقط به "۴۸۰ دالر" می رسد. 

سنت لات می افزاید بسیاری از کودکان مهاجر "با تراما یا خاطرات تلخ به اینجا می آیند؛ خاطراتی از بحران، از مسیر سفر و عدم اطمینان از این که سه ماه بعد، شش ماه بعد زندگی شان چگونه خواهد بود».

علاوه بر این، مشکلات زبان هم است که با نبود مترجم تشدیدتر شده است. در حالی که خواهر کوچکتر شعیب که زینب نام دارد، با یک مترجم در صنف نشسته است، شعیب در صنف موسیقی بدون ترجمان شرکت کرده است.

والنتینا پنجیتان، سرمعلم مکتب "یوان سویچ" گفت که شاگردان تازه وارد مهاجر به دو صنف شامل شده اند که پیشبرد مظمون هایش بدون دانش کافی از زبان آسان تر است. در این صنف ها مضامین موسیقی، هنر و ریاضی درس داده می شوند.

وی اضافه کرد که والدین کودکان صربی نگران بودند که مبادا "معلمان وقت شان را در صنف برای تمرکز بالای کودکان مهاجر هزینه کرده و کمتر به کودکان آنان بپردازند". اما به گفته والنتینا معلوم شد که این ترس شان بی اساس بوده و به همین خاطر "والدین صربی هیچ مشکلی ایجاد نکردند".

هدف این است که ۱۵۰۰ کودک مهاجر و آواره که در صربستان حضور دارند، به روند آموزشی معمول بپیوندند. اما زمانعلی نظری، پدر شعیب در مورد شانس کودکانش برای تحصیل بدون دانش کافی زبان، به دیده شک و تردید می نگرد و می گوید: «آنها درس ها را نمی فهمند».

در هر صورت وی امیدوار است که خانواده اش بتواند در ماه های آینده صربستان را ترک کند و به پسر ۱۵ ساله دیگر خود که پیش از آنان به ویانا پایتخت اتریش رسیده، برسند.

این درحالیست که ایوان میسکویچ کمیسار امور مهاجرین صربستان می گوید تمام مهاجرانی که در صربستان مانده اند، با دادن سرپناه، غذا، خدمات صحی و حالا هم شمولیت در مکاتب از آنها "محافظت و نگهداری" می شود. 

به گفته آژانس مهاجرت سازمان ملل متحد، در حالی که شمار جمعیت مهاجران در صربستان ثابت مانده است، اما "مدت زمان اقامت شان افزایش" یافته است؛ چرا که هنگری فقط هر هفته به ۵۰ مهاجر اجازه ورود به این کشور را می دهد.

با اینکه فرزندان خانواده نظری حالا در صربستان در مکتب شامل شده اند، اما پدر خانواده امیدوار است که بتواند در پنج تا شش ماه آینده این کشور را ترک کند. این مرد که در افغانستان راننده یک شرکت حمل و نقل دولتی بوده، می گوید که از ترس طالبان به خاطر حملات شان بر موترهای انتقالاتی از افغانستان به مقصد اروپا فرار کرده است.

خبرگزاری فرانسه / ر. ش.