بابانوئل به دیدن کودکان در یک اردوگاه مهاجران رفت
۱۳۹۹ دی ۶, شنبه
یک زن مددکار اجتماعی لباس بابانوئل را پوشیده و به بزرگترین اردوگاه مهاجران در اتحادیه اروپا رفت. هرچند این "سانتا کلاوس" نتوانست آرزوی کودکان پناهجو را برآورده کند، اما لحظاتی آنان را گرد خودش جمع کرد و خوشحال نمود. برخی پناهجویان در کمپ کارا تیپه در جزیره لیسبوس یونان تلاش می کنند در میانه آوارگی حد اقل خوش باشند.
جمشید امیری و همسرش، یلدا را کنار ساحل دریای اژه تجلیل کردند؛ اما نه مثل گردشگرانی که به این جزیره تفریحی می آیند، بلکه زیر خیمه ای سرد و نمناک که از سقفش آب می چکد و روی تکه فرشی که درشتی سنگ ریزه ها را می توان از زیرش حس کرد.
آنها سه سال است که کشورشان افغانستان را به خاطر جنگ و ناامنی ترک کرده، به سوی اروپا حرکت کردند و ۱۷ ماه است که در جزیره لسبوس یونان هستند: «هنوز هیچ کسی از ما نپرسیده شما چرا آمده اید و مشکل تان چیست.»
مرتبط: نمایندگان پارلمان آلمان خواستار پذیرش شمار بیشتر مهاجران از یونان اند
پس از آتش سوزی در موریا این زوج جوان نیز مثل ۱۲ هزار مهاجر دیگر به اردوگاه چادری کارا تیپه منتقل شدند. کمپی که ظرف چند روز در محوطه ای نظامی ساخته شد؛ جایی که زمانی محل انداخت های ارتش بود و هنوز از آنجا مهمات منفجر نشده پیدا می شوند.
زیر چادرهایی که در ساحل دریای اژه برپا شده اند، رطوبت دارد و مخصوصا در زمستان بسیار سرد است. جمشید گفت: «امیدوارم ما هم روزی بتوانیم مثل دیگر مردم در اتحادیه اروپا جشن های مان را در کنار خانواده مان و در آرامش و رفاه برگزار کنیم.»
این اولین جشنی نیست که جمشید و خانمش در دیار مسافرت و دور از خانواده های شان برگزار می کنند. پریسا ویسی، خانم جمشید چندین سال است که پدر و مادرش را ندیده است: «من ۱۵ ساله بودم که ازدواج کردم. پدر و مادرم شش سال است که در آلمان زندگی می کنند. دلم برای شان بسیار تنگ شده و می خواهم هرچه زودتر نزد آنها برسم و جشن های بعدی را با آنها تجلیل کنم.»
پریسا به خاطر وضع روحی آشفته اش تحت درمان قرار دارد؛ هرچند خدمات درمانی کافی در دسترس نیست. جمشید تلاش می کند از نظر روحی، خانمش بدتر از این نشود: «همه پناهجویان به شدت دچار بیماری های روحی و روانی هستند. با تجلیل از شب یلدا و دیگر مناسبت ها، با همان اندک امکاناتی که در دسترس داریم، تلاش می کنیم ذهن خودمان را درگیر چیزهای دیگری کنیم تا وضع روحی مان از این بدتر نشود.»
پریسا از دختری سه ساله قصه کرد که چند روز پیش در این اردوگاه گویا مورد تجاوز قرار گرفت: «خانواده این دختر دو خیمه از ما آن طرف تر زندگی می کردند. با ما آشنا بودند. حالا که گفته می شود به دخترشان تجاوز شده، آنها را به کمپی بهتر برده اند.»
رویدادهایی مثل درگیری و زد و خورد، سرقت و حتی آزار و اذیت و تجاوز به امری پذیرفته شده در این اردوگاه تبدیل شده اند. پریسا افزود: «زنان و دختران اینجا اصلا امنیت جانی و روانی ندارند. من به آرزوی امنیت به اروپا آمدم، اما نمی دانستم که در اتحادیه اروپا نیز به عنوان یک زن در امان نیستم. همه زنان و دختران در این کمپ تحت تهدید هستند و همین که هوا کمی تاریک می شود، اصلا نمی توانند تنها حتی برای رفع حاجت دستشویی بروند.»
جمشید از این وضع به عنوان "کابوس مهاجرت" یاد می کند و می خواهد مقام های اروپایی در جریان جشن کریسمس به مهاجران نیز فکر کنند: «امیدوارم زمانی که در خانه های گرم شان کنار خانواده و دوستان شان جشن سال نو و کریسمس را تجلیل می کنند به این هم فکر کنند که انسان هایی مثل من و خانمم و حتی کودکان شان زیر خیمه هایی سرد و نمناک زندگی می کنند و امیدوار تصمیمی انسانی از سوی آنها می باشند.»
گونتر بورکهارت، رئیس "پروازول" سازمان حامی مهاجران در آلمان در گزارشی تازه از وضع مهاجران در جزیره های یونان به شدت انتقاد کرده و گفته است: «وضع انسان های آواره در اردوگاه های جزیره های یونانی بسیار وخیم است. کشورهای عضو اتحادیه اروپا به شمول آلمان باید هرچه زودتر اقدامات عملی نموده و مهاجران بیشتری را بپذیرند.»
چند روز پیش اکثر نمایندگان پارلمان آلمان به جز حزب راستگرای "بدیل برای آلمان" خواهان تصمیم گیری عاجل از سوی مقام های دولت فدرال آلمان برای بهبود وضع مهاجران به عنوان "اقدامی به مناسبت جشن کریسمس" شدند.
هزاران پناهجو مثل جمشید و پریسا آروز دارند با آمدن سال نو میلادی در یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا قبول شوند و بتوانند طولانی ترین شب زمستان، جشن "چله" و یا همان "یلدا" را در زمستان بعدی، در کنار خانواده و دوستان شان برگزار کنند.