یاد بود از 63 مین سالروز فاجعۀ پرتاب بمب اتم در هيروشيما

اين رسم ِ معمول و غمناکي است. 45 دقيقه مراسم ياد بود براي قربانيان بمب هاي اتم دوام کرد که 63 سال پيش بالاي هيروشيما پرتاب شدند. به ساعت 8 و 15 دقيقا ً به همين زمان اعضاي گروه بمب افگن ايالات متحده امريکا بمب هاي اتمي کشنده شان را بر شهر هيروشيما پرتاب کردند. آنان عمل پرتاب بمب ها را با (Little Boy) يعني "بچه کوچک" نام گذاري کرده بودند. و دقيقا ً به همين ساعت در تاريخ 6 اگست، سالانه زنگ هاي صلح هيروشيما در جاپان به صدا مي آيند که يک دقيقه سکوت، اين زنگ ها را همراهي مي کند.

چنانچه انتظار مي روفت، دراين مراسم نخست وزير جاپان و سياست مداران بالا رتبه حضور داشتند و هر يکي با سخنراني هاي کوتاه، اميدواري شان را بيان کردند که چنين فاجعه اي نبايد بار ديگر تکرار شود. اما متاسفانه آگاهي و ياد از اين نيروي تخريبي بمب هاي اتم در حال ناپديد شدن است. هر سالي تعدادي از بازماندگان در اثر پيامد هاي بعدي ناشي از شعاع راديو اکتيف اين بمب ها جان شان را از دست مي دهند. بعد نام هاي شان، به لست مردگان که به 258.310 مي رسد، افزوده مي شود. چندي پيش يکي از بازماندگان فاجعۀ هيروشيما ياد آوري کرده بود:

"برقي پديدار شد، يک برق آ بي و سفيد. اين برق فضاي د اخلي زيارت گاه را که من در آن جا مشغول عبادت بودم، کاملا ً روشن ساخت. اما بلافاصله بعد از آن هيچ صداي به گوش نرسيد. من از خودم پرسيدم که آيا در جاي در فاصلۀ دوري انفجاري رخ داده است و شروع کردم به شمارش ثانيه ها تا اينکه بالاخره صداي مهيبي را شنيدم. بعدا ً آن ابر هاي بزرگ ِ دود آلود و غير قابل تصور به آسمان بالا شدند - با رنگ هاي گوناگون: سفيد، سياه، گلابي. اين ابر ها همواره بيشتر مي شدند که بعد ها به درستي به نام "سمارق هاي اتمي" ياد مي شدند."

اين مرد که در آن زمان 43 ساله بود، در اين فاجعه هيچ زخمي برنداشته بود، اما اشعه راديو اکتيف بمب هاي اتم بر او تاثيراتش را به جا گذاشتند. 40 سال بعد از آن، او در اثر بيماري سرطان ناشي از اين اشعه وفات يافت.

بازماندگان بمب هاي اتم در هيروشيما به نام "هيباکوشس" (Hibakushas) ياد مي گردند و زمان هاي طولاني از اجتماع دور و جدا نگهداشته مي شدند. مردم از سرايت بيماري آنان درهراس بودند و پيش از همه نمي خواستند ياد آور آن فاجعۀ غم انگيز گردند که 63 سال قبل تمام شهر را به نيستي کشانيد. سال ها گذشت تا نزاع حقوقي بر سر پرداخت پولي براي مداواي اين قربانيان مورد قبول دولت قرار گرفت. در همين اواخر حکومت جاپان در اين زمينه تغييرسياست داد تا بيماران ناشي از اين فاجعه به صورت مجاني مورد معالجه قرار گيرند. اما درد و رنج هاي رواني اين انسان ها کاهش ناپذير اند. بسياري از آنها از اين در عذاب به سر مي برند که چرا زنده مانده اند و خويشاوندان و دوستان شان از اين فاجعه جان سالم نبرده اند.