گم شدن انسانها مسئله اي مربوط به گذشته نيست

آناني که مرتکب چنين جناياتي شده اند، تقريباً ازمعافيت جزايي کاملي برخوردار بوده اند.هرحکمي که براي غايب ساختن انسانها داده مي شود درحقيقت يک رديف از حقوق بشري را پامال مي کند. اين حقوق بشري اي که پامال مي شوند عبارت اند ازحق امنيت وحق کرامت يک انسان ، حقي که انسان نبايد معروض با شکنجه وبدرفتاري شود، حقي که بازنداني رفتارانساني صورت بگيرد، حقوقي که مربوط به يک محاکمه منصفانه وحيات خانودادگي مي باشند. درنهايت اين امر حق حيات را پامال مي کند، زيرا آن افرادي که غايب ساخته مي شوند ، بيشتربه قتل رسانده مي شوند.

عفو بين المللي وساير فعالان حقوق بشر سوم آگست را به مثابه روز بين المللي کساني مي شناسند که غايب شده اند. دراين روزازگم شدن واقارب آنها ياد مي شود وسازمانهاي حقوق بشر دست به عمل مي زنند تا اين غايب شدگان يا رها گردند ويا به اتهام جرمي که مرتکب شده اند به يک محاکمه منصفانه کشانده شوند. همچنان درهمين روزاست که عفو بين المللي مي خواهد کساني که زمينه غايب ساختن اين افراد را مهيا مي سازند، به محاکمه کشانده شوند.

مثلاً به تاريخ 14 ام ماه جنوري سال 1990 چهل سه نفرازجماعت پيبلو بيلو توسط 60 تن ازمليشه هايي که ازحمايت نظاميان برخورداربودند؛ ربوده شدند. ظاهراً اين عمل به خاطردزدي اي بوده است که مواشي قوماندان مليشه ها صورت گرفته بود. اين 43 نفر اسير به مزرعه برده مي شوند که احتمالاً درهمانجا به قتل رسانده شده اند.

درماه جنوري محکمه بين الامريکايي حقوق بشر حکومت کولمبيارا درعدم رعايت حقوق کساني که به اين سرنوشت دچارشده اندف مقصردانست. محمکه تصريح نمود که فکرمي کند نيروهاي نظامي دراين قضيه دخالت داشته اند. محمکمه حکومت کولمبيا را درمسئوول ومحرک ايجاد ساختارهاي مليشه اي دانسته وگفته است اين امرموجب آن شده است تا چنين خطري براي جاماعب پيبلو بيلو به وجود آيد.

درماه دسمبر سال 2006 سازمان ملل متحد يک معاهده قوي حقوق بشري را منعقد ساخت که به نام کنوانسيون بين المللي حمايت ازهمه افرادي مي باشد که بنا به دستوري مفقود شده اند. هدف آنست که ازمفقود ساختنهاي دستوري جلوگيري شود ؛ ومادامي چنين جرمي به وقوع مي پيوند د ، حقيقت يابي صورت بگيرد، کساني که زمينه اين مفقود شدن دستوري را فراهم ساخته اند مجازات گردند وبه خانواده هاي آنها جبران خسارت پرداخته شود.