گزارش تحقيقي درمورد کاراطفال درافغانستان وخود کشیها درگوانتانامو

افغانستان درسال 1994 کنوانسيون حقوق طفل را درست 5 سال پس ازتصويب آن امضا نموده ومتعهد به تطبيق آن مي باشد. ده سال پس ازامضاي اين کنوانسيون هنوزوضع کودکان واطفال افغانستان وخيم ترگرديده است.

کمسيون مستقل حقوق بشرافغانستان زيرعنوان: " نظري براطفال کارگردرافغانستان " گزارش بسيارسود مند وپرمحتوايي را انتشارداده است که مارا بروضع تکان دهنده اطفال کارگرآشنا مي سازد.

رويکرد اين گزارش بيشترناظربرمقايسه مکلفيتهاي قانوني دولت واجراآت عملي آن درجامعه مي باشد. چنانکه گزارش به مواد 54، 53، ،49، 43 قانون اساسي وماده 13 بند دوم وسوم وچهارم قانون کارافغانستان که مکرراً درآنجا ازمکلفيت دولت براي حمايت ازخانواده واطفال بي سرپرست ، منع تحميل کاربراطفال ، تضمين حق دسترسي همه به تعليم وتربيت ، واکمال سن 18 سالگي براي کاردرصنايع ثقيله تذکاربه عمل آمده است ؛ استناد مي نمايد.

اين گزارش را حدود 40 تن ازپژوهشگران در 34 ولايت افغانستان ، پس ازمصاحبات شان با 18443 طفل و 501 نفربزرگسال تهيه نموده اند. که چنين تحقيق گسترده وسمپل گيري تاکنون درين ساحه درافغانستان سابقه نداشته است. تکميل وشکل نهايي گرفتن گزارش يک سال را دربرگرفته است.

گرچه انواع کارهايي که کودکان افغانستان انجام مي دهند طي جدول مفصلي ارزيابي شده اند ، لاکن گزارش به شش مورد که عبارت از : کاردرروي سرکها، قالين بافي ، کاردرمزارع ، کاردرکارخانه هاي ترميم موتروماشين آلات ، اطفال آهنگروفلزکار، واطفال گدا به تفصيل پرداخته است.

گزارش نشان مي دهد که بيشترين درصد کودکان کارگر بين 6-9 ساعت درروزکارمي کنند. واين مانع جدي را براي ادامه درس وتعليم آنها تشکيل مي دهد. با توجه به ثقيل بودن برخي انواع کارها،و نيازبه گذشتاندن ساعات متوالي درمناطق ومعابرمختلف به دورازنظرمربي ووالدين؛ خطربيماريهاي جسمي وانحرافات اخلاقي دراطفال بسيارجدي خوانده شده است. درپهلوي عوامل جنگي وطبيعي که اکثراً نان آورخانواده ها را به نيستي کشانده است ، فقراقتصادي ومخارج زندگي و درس خواندن، اين کودکان را مجبورمي گرداند تا تن به کارهايي بدهند که مناسب به سن وسال وتواناييهاي فزيکي شان نيست.

خانم هنگامه انوري متصدي بخش اطفال درکمسيون مستقل حقوق بشرافغانستان درمورد علت افزايش کاراطفال درافغانستان چنين مي گويد:

" هرقدرسطح تامينات اجتماعي براي مردم افغانستان ضعيف ترشده مي رود، به همان اندازه تعداد اطفال کارگربلند مي رود."

خانم هنگامه انوري با توجه به اين گزارش تحقيقي خواهان توجه جدي حکومت افغانستان دراين زمينه شده ومي گويد:

" امروزاگردولت افغانستان مي خواهد فرداي مصئوون ، سالم وباامنيت داشته باشد؛ بايد روي اطفال افغانستان سرمايه گذاري نمايد. هيچ راه ديگري وجود ندارد مگراينکه پاليسهاي معيني را روي دست گيريم تا وضعيت اقتصادي مردم افغانستان را تغييردهيم ."

خود کشي ويا قتل سه زنداني درگوانتانامو

مطابق به گزارشهاي مقامات نظامي امريکا، سحرگاه روزشنبه دهم ماه جون ، پاسبانان درزندان گوانتانامو،مانع العتيبي وياسرالزهراني شهروندان زنداني عربستان سعودي وعلي عبدالله احمد شهروند زنداني يمني رادرحالي يافته اند که خود را حلق آويزيا غرغره نموده بودند،

انتشاراين خبردرسطح جهاني با واکنشهاي ضد ونقيضي روبروشده است. مطبوعات آلماني ازبدرفتاري امريکائيان ، آنهم درجايي که امريکائيان مي بايست با نيکويي رفتارمي کردند سخن به ميان آورده اند. وکيل زندانيان ظن خود کشي به منظورسوء استفاده تبليغاتي را رد نموده است. وزيرداخله عربستان سعودي امکان بکاربرد شکنجه عليه اين زندانيان را مطرح ساخته است.

اين درحالي است که ادميرال هاري هاريس قوماندان زندان گوانتانامو گفته است که اين زندانيان ازروي يأس دست به خود کشي نزده اند، بلکه اين اقدام را با سنجش وهمچون " يک عمل جنگي " عليه امريکا انجام داده اند.

يکي ازحکما گفته است : سوزان ترين طبقه دوزخ همان جايي است که انسان يک عمل خلاف اخلاقي را ببيند واعتراض نکند.

ازآنجايي که زندانهاي متعدد امريکائيان درافغانستان وجود دارند وچنان که قبلاً طي يکي ازبرنامه ها ازکشته شدن دوافغان مظنون به تروريست بودن درزيرشکنجه درزندان بگرام سخن به ميان آورده بوديم ، بررسي اين خود کشي درزندان گوانتانامو براي شاداب نگه داشتن حساسيتها درقبال مسائل حقوق بشري درافغانستان ازاهميت ويژه اي برخوردارمي باشند. خاصتاً هنگامي که معتقد باشيم ؛ دفاع ازحقوق بشرتنها دفاع ازحقوق خود ، خويشان وهمفکران ما نبوده بلکه دفاع ازحقوق وکرامت انساني ديگران ومخالفان مارا نيز دربرمي گيرد. شرافت انساني ايجاب مي نمايد تا درهرجايي که حقوق بشرپامال مي شود، صداي اعتراض مان را بلند سازيم .

توماس ويلنروکيل شش کويتي اي که درزندان گوانتانامو محبوس مي باشند ، درمورد مرگ اين سه نفر، نظرمخالف با ديدگاه قوماندان زندان گوانتانامودارد.

قوماندان زندان گوانتاناموادميرال هاري هاريس مي گويد:

دراخيرهفته اين سه تن اززندانيان قاطع ، سرزنده ومصمم به نظرمي رسيده اند.وي فکرنمي کند که اين سه تن ازسرنااميدي دست به خود کشي زده باشند، بلکه اين عمل آنها يک جنگ سيستماتيک عليه ايالات متحده امريکا مي باشد.

همينطورکالين گريفي معاون وزيرخارجه امريکا براي دپلوماسي عامه نيز مي گويد که خود کشي يک وسيله خوب براي جلب افکارعامه به خود مي باشد.

اين درحالي است که توماس ويلنروکيل مدافع شش نفرکويتي درماه فبروري گفته بود:

چهارتن ازموکلان وي دريک حالت انحطاط روحي يا دپرسيون عميق قراردارند. آنها مايوس اند ووي ترس دارد تا مبادا حال شان خرابترگردد.

توماس ويلنرکه يک وکيل دعواي سرشناس دردرواشنگتن است ، اين ياس را نه تنها درنزد موکلانش بلکه دربين اکثريت 460 نفري که درگوانتاناموزنداني مي باشند ، احساس نموده است. وي اعتصابي را که دراخيرسال گذشته وآغازسال جاري جريان داشت ، نمونه اي ازاين مايوسيت به خاطرمعلوم نبودن سرنوشت زندانيان مي داند. آنها هنوزهم امکان ندارند تا بيگناهي خود را به اثبات برسانند. وازآنجايي که وي به حيث يک وکيل نمي تواند کاري بکند ، بيم ازآن دارد که مبادا اين امر مايوسيت آنها را بيشترسازد.

برعکس کالين گريفي معاون بخش دپلوماسي عمومي دروزارت خارجه مي گويد: زندانيان وکلاي شان را داشتند، مي توانستند پست بفرستند وبه خانواده هاي شان نامه بنويسند. آنها امکان داشتند تا دست به اعتراض بزنند. نکته اي که به مشکل مي توان پاسخ آن را دريافت اينست که چرا آنها ازاين امکانات استفاده نکردند. يکي ازاين سه نفرازکادرهاي عالي رتبه يا متوسط القاعده بوده است، دومين آنها ازافغانستان دستگيرشده بود وسومينش به يک گروه کوچک تروريستي تعلق داشت.

اين معلومات درمورد شخصيت افراد نامبرده کمترقوي بوده ومطمئناً براي برچسپ زدن آنها دايربراين که مي خواسته اند ازاين خود کشي سواستفاده تبليغاتي کنند کفايت نمي کند.

ازنظرويلنرچنين طرزاظهاراتي درمورد زندانيان درامريکا غيرمعمول نيست.

ويلينربراين نظراست که :

وضعيت کساني که تاهنوزکدام اتهامي عليه آنها وارد نه شده است ولي هنوزهم درحبس قراردارند، ازاينهم بدتراست.

البته ويلنر درمناقشه حقوقي دردادگاه عالي امريکا برنده شد که مطابق به آن زندانيان گوانتانامو اين حق را دارند تا دريک دادگاه امريکا محاکمه شوند، لاکن تاهنوزهم اين معلوم نيست که اين زندانيان حايزکدام حقوق مي باشند. دراين ميان کنگره امريکا اين حق را به رسميت شناخته است که هيچکس نبايد بدون بازجويي محبوس گردد. اکنون وکلاي زندانيان دراين مناقشه دارند تااين حکم بايد به ماسبق خود نيز دلالت نمايد. ويلنرمي گويد ما خود را دريک حالت خلاي حقوقي احساس مي کنيم .

به نظرويلنر:

آنچه تاکنون بوده است ، تقريباً نااميدي بوده است. يگانه اميدي که مانده است همان دادگاه عالي امريکامي باشد. اين دادگاه بايد به زودي تصميم بگيرد که آيا کميسيون نظامي اي که ازجانب جورج دبليو بوش رئيس حمهورامريکا تعييين شده است، جنبه قانوني دارد؟ ازنظرمنتقدين هرگاه اين گامهاي لازم دريک دولت قانونمدارهم برداشته نشوند، وصرفاً يک استماع منصفانه صورت گيرد، درست پس ازاين امراست که بوش تصميم خواهد گرفت تا درگوانتانامو چه کاري بايد صورت گيرد.