کنفرانس سران جامعه عرب درسايه عدم حضوربرخي روساي دول وحکومتها

بشا رالاسد رييس جمهور سوريه؛ قبل از کنفرانس سران در دمشق گفت که کشورش علاقمند مذاکرات صلح با اسراييل مي باشد.از اسراييل هم صداي طرفداري ازچنين مذاکراتي شنيده ميشود.وزراي خارجه جامعه دول عربي نيز يک روز قبل از اجلاس سران تصميم گرفتند که مذاکرات صلح با اسراييل را که در سال 2002 در بيروت و بعداً در سال 2007 در رياض انجام داده بودند، ادامه بدهند. سوريه در بدل آن خواستار واپس گرفتن ارتفاعات جولان است ، که درسال 1967 توسط اسراييل اشغال شده است.

اما مسأله دوم اين اجلاس، يعني بحران لبنان و موضعگيري سوريه در رابطه با آن، از طرفداري کمتر در اين جنبش پان عربيسم ( وحدت عربها) برخوردار است.عدم توافق در اين مسأله؛ کم بود مانع داير شدن اجلاس سران گردد.

ملک عبدالله پادشاه عربستان سعودي با اعتراض به سياست سوريه در برابر لبنان از اشتراک در اين اجلاس خودداري کرده و درعوض يک هيئت پايين رتبه را به آنجا فرستاده است.حسني مبارک رييس جمهور مصرهم در اجلاس اشتراک نکرده است.بيروت هم، که از جمله بنيادگذاران جامعه عرب است، اعلام کرد که هيچ هيئتي را به اين اجلاس نمي فرستد.

لبناني ها دليل عدم اشتراک شانرا در اجلاس چنين ميگويند که؛ هنوز رئيس جمهوري انتخاب نشده تا بتوانند دراجلاس سران از آن کشور نمايندگي بکند. اما در واقعيت امر لبناني ها آماده اشتراک در اجلاس سوريه نبودند زيرا آنها در قدم اول سوريه را مسوول بحران لبنان دانسته و آن کشور را متهم به مداخله در سياست داخلي لبنان مي سازند.

دليل عدم اشتراک رياض و قاهره درسطوح عالي هم همين است و بيروت طبعاً با در نظر داشت همبستگي با آنان نمي توانست به دمشق نماينده بفرستد.بويژه عربستان سعودي بخاطر موضعگيري سوريه در برابر لبنان خشمگين است.رياض سوريه را مسوول قتل رفيق حريري نخست وزير پيشين لبنان درفبروري سال 2005 مي داند.

تنها اين سه کشور نيستند که در برابر کنفرانس سران چنين عکس العملي نشان داده اند بلکه کشورهاي ديگري هم با بي ميلي به دمشق آمده اند.آنها صرف به اين دليل در اجلاس اشتراک کرده اند که به جهانيان وحدت عرب ها را نشان بدهند.