کار کمیته های لویه جرگه مشورتی به پایان رسید
۱۳۹۲ آذر ۲, شنبه
قرار است که در روز یک شنبه پس از ارایه نظر رؤسای کمیته ها در جلسه عمومی، رییس جمهور کرزی بیانیه آخری اش را ایراد کند. امنیت شهر کابل و اطراف خیمه لویه جرگه به شدت تحت نظر نیروهای امنیتی است و تا روز سوم هیچ حمله و یا حادثه ای اتفاق نیفتاده است.
صادق مدبر، رییس دارالانشای کمیسیون برگزاری لویه جرگه در پایان روز شنبه (2 قوس/ 23 نوامبر) به خبرنگاران گفت: «تنها چهار یا پنج کمیته باقی مانده و 45 کمیته دیگر کارشان را تمام کرده اند.»
آقای مدبر گفت که نتایج کاری تمام کمیته های لویه جرگه توسط هیات اداری این جرگه جمع آوری و ترتیب می شود. او گفت: «هر آنچه که نظر مردم باشد ما به آن احترام می گذاریم.»
جاوید لودین، یک تن از اعضای لویه جرگه گفت: «گفتگوهای ما بسیار واقعبینانه بود و همه اعضای کمیته های ما از دردها و آلام مردم سخن می گفتند. ما باید از گذشته بیاموزیم اما از این هم گریز نیست و افغانستان ضرورت دارد که با امریکا باید پیمان بسته شود و ما باید استفاده اعظمی را از آن ببریم.»
پیشنهادها و اختلاف نظرها
ماده سیزدهم که یکی از جنجالی ترین ماده های موافقتنامه امنیتی است در بیشتر کمیته ها مورد توافق قرار گرفته است، اما برخی از کمیته ها، شرط ها و پیشنهادهایی در مورد این ماده دارند.
عبدالمالک حبیبی، عضو لویه جرگه از ولایت غزنی به دویچه وله گفت که اختلاف نظرهایی که در بین اعضای کمیته برسر ماده 13 وجود داشت با یک پیشنهاد به پایان رسید.
او گفت: «یک پیشنهادیه از سوی کمیته 36 عنوانی دارالانشا داده شد که اگر امکان داشته باشد، جلسات محاکمات در بگرام صورت بگیرد. این مشکل حل شد و همه روی منافع ملی تاکید داشتند.»
به باور این عضو لویه جرگه مشورتی در صورتی که افغانستان و امریکا چنین موافقتنامه ای را امضا نکنند، افغانستان یک بار دیگر با رویدادهای ناگواری که در دهه 70 هجری شمسی رخ داد، مواجه خواهد شد و این کشور بحران جنگ داخلی را بار دیگر تجربه خواهد کرد.
امید به آینده روشن
اعضای زن لویه جرگه به این امیدند که با امضای این موافقت نامه افغانستان دیگر به «عصر تاریکی ها» نخواهد رفت و مردم این کشور آواره و دربدر نخواهند شد.
ظریفه قاضی زاده، یکی از اعضای لویه جرگه مشورتی از ولایت بلخ گفت: «تا چه وقت اولادهای ما بی سواد باشند، تا چه وقت اولادهای آب فروشی کنند. تا چه وقت زن ها بیوه شوند؟ ما به متحدی نیاز داریم که با ما همکاری کند. ما دیگر نمی خواهیم که به دست کشورهای همسایه توپ فوتبال ساخته شویم.»
این عضو لویه جرگه گفت در یازده سال اخیر تغییرات چشم گیری در وضعیت زنان به وجود آمده و زنان افغانستان دیگر نمی خواهند که در کنج خانه ها اسیر شوند.
خانم قاضی زاده گفت: «یک وقتی بود که ما هرگز نمی توانستیم از خانه بیرون شویم اما حالا می توانیم درس بخوانیم و تعلیم کنیم. ما حالا کار می کنیم و این وضعیت بسیار خوب است.»
مسوولان این کمیسیون می گویند که یک شنبه آخرین روز لویه جرگه مشورتی است و رؤسای کمیته ها پیشنهادهای شان را به جلسه عمومی ارایه می کنند.
حسین سیرت، کابل