چرا پدران ومادران اکثراً دوستان فرزندانشان را نمي پذيرند؟

يکي از همين مسايل رابطه با پدر و مادر و دوستان است . در قدم اول تا اين که پدر و مادر باور آن را پيدا مي کند که فرزند شان بايد از خود اراديت برخوردار شوند؛ زماني را ايجاب مي کند . بسياري از پدر و مادر ها، به ويژه مادر ها هستند که قبول دوست فرزند شان براي آنان مشکل مي شود به اين مفهوم که از تجربياتي که دارند مي خواهند فرزندان شان نيز برخوردار شوند و به قول معروف که گفته اند دوستت کيست تا بگويم تو کي هستي .

مادر هاهم بيشتر متوجه اين مسآله بوده اند . ولي براي جوانان اين يکي از مشکلات جدي است . گفتگوي اين هفته با زاهده جبران دانشجوي رشته زبانهاي انگليسي و فرانسوي از شهر وپرتال آلمان به اين موضوع اختصاص يافته است..

دويچه ويله : در رابطه به اين که اکثراً پدر و مادر ها در رابطه با دوست فرزند شان مشکل دارند و گاهي اتفاق مي افتد که دوست فرزند خودرا نمي پسندند ؛ نظرت چيست ؟
زاهده: پس از سلام به شما و همه ؛ به باور من در اين شکي نيست که پدر و مادر حق دارد در رابطه با دوست فرزند شان نظر خودرا بگويند. ولي در نهايت اين مسآله ايست که تنها به خود انسان ارتباط مي گيرد . ولي بايد گفت متآسفانه اين مشکلي است که ما هميشه با پدر و مادر خواهيم داشت؛ در هر سن و سالي که قرار داشته باشيم.
دويچه ويله : در اکثر مواقع اين هم ممکن است که دوست يک جوان بنابر دلايلي مورد پسند خانواده قرار نگيرد و شخصيت وي با معيار روابط و داشته هاي خانوادگي سنجش گردد. مثلآ اگر خانواده از نگاه مالي در موقيعيت بهتري قرار داشته باشد گويا فرزند وي هم از تربيت خوبي برخوردار است فکر مي کنيد که اين طرز ديد درست باشد؟
زاهده : نخير! اين گونه طرز ديد درست نيست . به عقيده اي من؛ قضاوت از نگاه اقتصادي کاملاً غلط است . اين مهم نيست که يک خانواده چگونه طرز فکر دارد و با چه عقيده زندگي مي کنند و چگونه تربيت اخلاقي براي اولادهاي خود داده اند. ولي با آن که شخصيت هر انسان در بين خانواده تعيين مي شود با آنهم اين درست نيست که با توجه به مسايل مادي و ظاهري در رابطه با شخصيت آدم ها قضاوت کرد.
دويچه ويله : اما باوجود آن در بسياري حالات ممکن است قيافه دوست آدم مورد پسند خانواده واقع نشود؛ آيا لازم است در اين صورت فرزندان از دوستي و آشنايي با آنهامنصرف شوند؟
زاهده : نه لازم نيست که چنين تصميمي گرفته شود و دوستي خودرا قطع نمايند . ولي بايد به طرز فکر پدر و مادر هم توجه نماييم که پدر و مادر ين مسآله راسطحي مي بينند و يا اين که برخورد دوست ما موجب چنين قضاوتي شده است . اما اگر فقط مسآله ظواهر و مسايل ظاهري باشد نبايد صرف به اين دليل از دوستي گذشت.
دويچه ويله : ولي اگر جواني در چنين مشکلي قرار بگيرد چه کند؟
زاهده : به باور من در هر صورت دوست خود را بايد به خانه بياوريم تا با پدر و مادر مان آشنا گردند و با پدر و مادر هم در مورد صحبت نماييم . ولي تصميم گيري عجولانه در مورد کاملآ نادرست است.
دويچه ويله : آيا خودت با چنين مشکلي روبرو شدي که پدر و مادرت دوستت را انتقاد نموده باشند؛خودت چه واکنشي ازخودنشان مي دهي ؟
زاهده : بلي ، بلي ! حتمآ اين گونه مشکلات در زندگي پيش مي ايد ولي من هميشه کوشيده ام که پدر و مادرم با دوستانم آشنا شوند ، صحبت نمايند ، با طرز فکر ايشان آشنا شوندو... و اما يگان دفعه شده که مادرم گفته که دوستت خوشم نمي آيد . ولي من گفته ام که درست است مادر جان ؛ ولي من بايد خودم ببينم که نکات منفي در وي چيست . گاهي هم شده که مادرم حق به جانب بوده است و من از دوستم دوري گزيده ام.

دويچه ويله : آرزوي خوشي براي شما وتمام جوان نموده ازشما تشکرمي کنم.

زاهده : ازشما هم تشکر.