پناهجویان معترض افغان در اندونیزیا لب‌های خود را دوختند

یک پناهجوی افغان اخیرا در جزیره سوماترای اندونیزیا و در مقابل دفتر محلی سازمان ملل متحد خود را آتش زد. همچنین چهار تن از پناهجویان در اعتراض به بی‌سرنوشتی و قبول نشدن از سوی کشورهای مهاجرپذیر لب‌های خود را دوختند. عکس‌هایی را که پناهجویان ساکن اندونیزیا از آن هایی که لب های خود را دوخته اند، به دویچه وله فرستاده اند نشان می‌دهند که این پناهجویان خواهان رسیدگی به درخواست‌هایشان هستند.

پناهجویانی که لب‌های خود را دوخته اند، خواست‌های خود را روی کاغذ نوشته و از سازمان ملل متحد خواهان رسیدگی به تقاضای پناهندگی شان شده اند.

موسی سزاوار پناهجوی افغان که از سال ۲۰۱۳ تاکنون در اندونیزیا به سر می‌برد در گفتگو با دویچه وله گفت: «این اعتراضات از سوی مهاجران افغان مقیم اندونیزیا راه اندازی شده و خواست آن‌ها این است که اسکان مجدد شوند.»

او افزود که مهاجران افغان در اندونیزیا از هفت تا ده سال در این کشور به سر می‌برند و با وجود درخواست‌های مکرر، هنوز بی‌سرنوشت هستند و از سوی هیچ کشوری پذیرفته نشده اند. سزاوار افزود: «سازمان ملل، (یو ان اچ سی آر) و (آی او ام) دروازه‌های خود را بر روی مهاجرین بسته اند. آن‌ها با سرنوشت مهاجرین بازی می‌کنند و سرنوشت ما را گروگان گرفته اند.»

آقای سزاوار افزود که پناهجویان افغان به دلیل به بی‌سرنوشت بودن و سال‌ها انتظار، انواع مختلف اعتراض را به راه انداخته اند. تظاهرات، تحصن، دوختن لب‌ها و آتش زدن؛ اعتراضاتی است که این پناهجویان به آن دست زده اند. او گفت: «آنها شب و روز در زیر باران در خیمه‌های تحصن به‌سر می‌برند ولی کسی به داد شان نمی‌رسد.»

امید شریف جاغوری ۱۰ سال پیش به منظور ارایه درخواست پناهندگی به اندونیزیا رفت. او از هفت سال به این سو موقف پناهندگی را از سوی )یو ان اچ سی آر( به دست آورده، اما تاکنون به کشور سوم انتقال داده نشده است. او گفت که از سه سال به این سو پناهجویان افغان به اشکال مختلف اعتراض می‌کنند ولی هنوز آن‌ها بی‌سرنوشت هستند.

آقای جاغوری گفت: «پناهنده هیچ چیزی غیرقانونی از سازمان ملل نمی‌خواهد. این حق مسلم یک پناهجو است که باید اسکان مجدد شود. یگانه چیزی که ما می‌خواهیم این است که باید اسکان مجدد شویم.» این پناهجو در یازده سال اخیر نتوانسته خانواده‌اش را از نزدیک ببیند.

مجتبی قلندری پناهجوی دیگر افغان که از هفت سال به اینسو در اندونیزیا به سر می‌برد به دویچه وله گفت: «از ده سال تا پنج سال افراد در اینجا بلاتکلیف هستند و هیچ تغییری در پروسه کاری‌شان نیامده است. همه مردم عصبی، بیمار و بدون مجوز کار اند. اینجا همه بیماری‌های عصبی گرفته اند. مشکلات مهاجرین در اینجا بسیار زیاد است.»

به گفته این پناهجویان، ۱۲ پناهجو در اعتراض به بی‌سرنوشتی خودکشی کرده اند. اخیرا یک پناهجوی افغان در اندونیزیا خود را آتش زد و چهار تن دیگر لب‌های خود را دوخته اند.