1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

ابراز تاسف سیاستمداران جهان از مرگ وستروله

ایوتا اوندروسکووا/ rr/af۱۳۹۴ اسفند ۲۸, جمعه

گیدو وستروله، وزیر خارجه پیشین آلمان بر اثر ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت. زندگی سیاسی او پر از فراز و نشیب است. زمانی حزب خود را به اوج موفقیت رساند، اما زمانی حتی نتوانست آرای کافی برای راه یابی به پارلمان کسب کند.

https://p.dw.com/p/1IFz2
عکس: picture-alliance/dpa/M. Gambarini

گیدو وستروله، وزیر خارجه پیشین آلمان روز جمعه در سن 54 سالگی درگذشت. سیاستمداران از مرگ زودهنگام وستروله ابراز تاسف کردند.

انگلا مرکل، صدراعظم آلمان از مرگ گیدو وستروله، وزیر سابق کابینه و متحد پیشین سیاسی اش ابراز "تاسف شدید" کرد و گفت: «امروز خبر تکان دهنده ای برای ما رسید که گیدو وستر وله در شفاخانه ای در شهر کلن به دلیل عواقب مرض سرطان چشم از جهان پوشید. این خبر برای من نهایت تکان دهنده بود».

مرکل همچنان با اشاره به درخشش سیاسی وستروله، از او چنین یاد کرد:«واضح است که من هم چون شمار زیادی امروز به گیدو وستروله، این سیاستمدار موفق می اندیشم. او بسیار جوان بود که در رهبری حزب لیبرال های دموکرات قرار گرفت و بالاخره در سال 2009 به مقام رهبری کننده در حکومت رسید. گیدو وستروله به عنوان وزیر خارجه کشور قلبا و با شوق برای صلح و حقوق بشر مبارزه کرد. وستروله یکی از بهترین سخنرانی بود که تا حال بوندس تاگ یا پارلمان کشور تجربه کرده است».

یوآخیم گاوک، رئیس جمهور آلمان، از گیدو وستروله به عنوان یک سیاستمدار"دموکرات و اروپایی پرشور" ستایش کرد. جان کری وزیر خارجه ایالات متحده امریکا از وستروله به عنوان یک "مدافع حقوق بشر"، که در حال حاضر صدایش از دست رفته است، یادآوری کرد.

پایان زندگی سیاسی

گیدو وستروله در پایان سخنرانی اش در مجمع عمومی ملل متحد در سپتمبر 2013 گفت: «آلمان یک شریک قابل اعتماد اروپا باقی می ماند.» او با همین جمله به مثابه وزیر خارجه این سکوی جهانی را ترک کرد.

او در حالی که 51 سال داشت و ظیفه اش به حیث رهبر سیاسی پایان یافت. او که عالی ترین مقام دیپلوماتیک بود، فردایش حتا در پارلمان یک کرسی نداشت، زیرا حزب وی – اف دی پی یا دموکرات های آزاد- نتوانست در خزان 2013 برای اولین بار در تاریخ جمهوری فدرالی آلمان میزان آرای کافی برای راه یابی به پارلمان فدرال (بوندس تاگ) راه کسب کند. وظیفه وستروله به حیث سیاستمدار ارشد که بیشتر به حرکت "چرخ فلک" می ماند، ناگهان پایان یافت.

وستروله در 27 دسمبر 1961 در بادهانوف شهر بن پا به جهان گذاشت. هنوز ده سال نداشت که والدینش که هردو وکیل دعوا بودند، از هم جدا شدند. پس از آن او و سه برادرش با پدرش در بن زندگی می کردند.

مدت ده سال در راس حزب دموکرات های آزاد

قبلاً در نوجوانی وستروله به سیاست علاقه مند بود. در 19 سالگی او به حزب "اف دی پی" یا دموکرات های آزاد داخل شد و یکی از موسسان سازمان جوانان "اف دی پی" یا "لیبرال های جوان" بود. در غیر آن بیشتر حقوق تحصیل کرد و برای دکترایش کار نمود و حقوقدان شد. در 33 سالگی او دبیرکل حزب شد و در 39 سالگی در تاریخ اف دی پی جوان ترین رئیسی بود که انتخاب شد. برای ده سال یعنی از 2001 تا 2011 او در راس لیبرال های آلمان قرار داشت.

وستروله بار بار ادعای رهبری اش را تصریح نمود. او می گفت: «در هر کشتی بخاری و یا پارو دار کسی برای تنظیم امور وجود دارد. و این شخص من استم.»

Guido Westerwelle, Ex-Außenminister FDP - Afghanistan
وستروله به 100 کشور به شمول افغانستان سفر کردعکس: picture-alliance/dpa/N. Armer

در سطح عمومی جامعه، "اف دی پی" به رهبری وستروله به حزبی تبدیل شد که روی یک موضوع تمرکز داشت. یعنی تقاضای کاهش مالیات نقطه مرکزی توجه اش را تشکیل می داد. وستروله این شعار را بلند کرد که «مالیات را کاهش دهید، در آموزش سرمایه گذاری کنید و کارآیی را بیفزایید.»

تبلیغات نمایشی برای حزب

یکی از بزرگترین اهداف او جذاب ساختن "اف دی پی" برای رای دهندگان جوان بود. وستروله برای جلب توجه آن ها اسلوب های جدیدی را به کار گرفت. او با یک موتر زرد رنگ که به عنوان یک اقامتگاه نیز مورد استفاده قرار می گیرد، به سرتاسر آلمان سفر می کرد و به برنامه تفریحی "بیگ برادرز" تلویزیون های خصوصی سر می زد. هدف او این بود که در انتخابات عمومی 18 درصد آرا را برای "اف دی پی" کمایی کند. او در یک گفت و گوی تلویزیونی اجازه داد تا یک عدد 18 بزرگ و زرد رنگ در کمره به شکل سمبولیک به نمایش گذاشته شود. او از بازی های والیبالش در ساحل عکس می گرفت و باری او خود را حتا «تندیس آزادی جمهوریت» نیز خواند. به این ترتیب وستروله خواست از "اف دی پی" افاده یک «حزب سرگرمی» را ارائه کند.

سخنور درخشان، رهبر اپوزسیون و مبارز انتخاباتی

گیدو وستروله سیاستمدار مادرزادی اپوزسیون بود. او صدایش را پست و بلند می کرد و به همه رموز آن وارد بود. او یکی از بهترین سخنران ها در پارلمان و از منتقدان درخشان حزب سبزها، سوسیال دموکرات و حزب چپ ها بود که مخالفان پرطرفدار اف دی پی اند. در سال 2009 او توانست در انتخابات یک نتیجه بیسابقه حاصل کند و 14.6 درصد آرای عمومی را به نفع اف دی پی کمایی کند. تنها به یمن این موفقیت بود که انگلا مرکل رئیس حزب دموکرات مسیحی (سی دی یو) پس از چهار سال ائتلاف بزرگ توانست ائتلاف مطلوب و آرمانی سیاه و زرد یعنی دموکرات مسیحی و لبرال ها را تشکیل دهد.

آغاز خراب به مثابه دیپلومات ارشد

گیدو وستروله به هدف رسیده بود. او در کابینه جدید مقامی را گرفت که از مدت طولانی انتظارش را می کشید. در 48 سالگی او وزیر خارجه شد. او نخستین سفرش را به حیث وزیر خارجه چنانکه معمول بود به پاریس نرفت بلکه خواست نمونه ای از خود بگذارد و به کشور همسایه شرقی یعنی پولند رفت. بعداً او که تازه به وزارت خارجه رسیده بود تقاضا نمود که 20 بمب اتومی باقیمانده ایالات متحده امریکا در آلمان باید پس برده شوند و تجویز خلع سلاح نمود. با اینهم برعکس همه وزرای خارجه سلفش وستروله در بین شهروندان خود آلمان نامحبوب ماند.

او در میان متحدان غربی نیز محبوبیت خود را از دست داد، چنانکه در ماه مارچ 2011 به یک افتضاح انجامید. در رای گیری شورای امنیت سازمان ملل متحد همه کشورهای غربی دیگر به جانبداری از مداخله نظامی درلیبیا رای دادند، آلمان از رای دادن خودداری کرد. منتقدان مدعی اند که این امتناع آلمان ارکان سیاست خارجی المان را تکان داد، متحدان را خشمگین کرد و اعتماد را برهم زد.

Guido Westerwelle, Ex-Außenminister FDP - Junge Liberale 1984
وستروله از جوانی به سیاست روی آوردعکس: picture-alliance/dpa/W. Eilmes

زیر فشار در سیاست داخلی

وستروله در داخل کشورش نیز به طور فزاینده ای مورد انتقاد قرار داشت. او به عنوان رئیس حزب "اف دی پی" در اوج بحران مالی روی کاهش مالیات پافشاری کرد و اظهارات انتقادی از دریافت کنندگان پول بیکاری داشت. در این زمینه، او در واقع نتوانست از موضع اپوزیسیون به موضع حکومت تغییر یابد. در نتیجه محبوبیت حزب ‌اش در نظرخواهی‌ها سقوط کرد.

او در یک کودتای درون حزبی در ماه می 2001 ریاست حزب و معاونت صدارت عظما را از دست داد، اما به عنوان وزیر خارجه باقی ماند. سپس او اعلام کرد که دیگر نمی‌خواهد در مسایل سیاست داخلی مداخله کند. از آن به بعد، به فعالیت‌هایی مصروف شد که از یک وزیر خارجه انتظار می رود: به اطراف جهان سفر می کرد، با همتایان خارجی خود دیدار می کرد و در هر نقطه جهان که منازعه ای بروز می کرد، او صدایش را بلند کرده و جوانب را به اعتدال فرا می خواند. در دو سال بعد از آن، او موقعیت خود را دوباره دریافته بود. محبوبیت او در میان رای دهندگان دوباره بیشتر شد و در نظرخواهی ها در میان 10 سیاستمدار برجسته آلمان قرار گرفت.

در مجموع چهار سال او وزارت خارجه را به پیش برد و در این جریان به بیش از 100 کشور جهان سفر کرد. او در عرصه کاری خود وقتی مساله مداخله نظامی پیش می آمد، روی فرهنگ خویشتنداری تکیه می کرد. و در نهایت او از این طریق احترام داخلی و بین المللی کسب کرد.

نیویارک – و دوستدار هنر

وستروله بیش از 30 سال در صحنه سیاسی آلمان فدرال نقش داشت. او نخستین وزیر خارجه آلمان است که با یک مرد زندگی مشترک داشت. در تابستان 2004 به صورت رسمی از هم‌جنسگرا بودن خود سخن گفت. او همچنین علاقمند هنر بود. از سال‌های طولانی به این سو او نقاشی‌های معاصر آلمان را جمع آوری کرده و متخصص این عرصه شناخته می‌شد.

شاید هم به این دلیل که در شهر آرام بن بزرگ شده بود، علاقمند متروپول هایی چون نیویارک، هانگ کانگ، استانبول و تل ابیب بود. در داخل، او در میان اقامتگاه های خود در کولن و برلین در رفت و آمد بود. او همچنین هر از گاهی از محله‌ای در شهر بن دیدار می کرد، جایی که زمانی پدرش پرورشگاه اسب داشت و در کودکی آخر هفته های خود را در آنجا می گذارند.

Guido Westerwelle, Ex-Außenminister FDP - Guidomobil
وستروله با این موتر به سراسر آلمان برای حزب خود تبلیغ کردعکس: picture-alliance/dpa/U. Perrey

وستروله همچنین به عنوان یک سخنور فوق العاده در اذهان باقی می ماند، کسی که همواره جملات جالبی فورمول بندی کرده و روی نکته محوری موضوع می پرداخت. او به تکرار در پارلمان فدرال آلمان (بوندستاگ) می گفت که «سوسیال چیزی است که کار آن را ایجاد می کند.» از جملات مشهور او یکی هم این بود که می گفت: «جایی که چیزی وجود نداشته باشد، چیزی برای تقسیم کردن نیز وجود ندارد.»

او خود یک نمونه بازر این اظهاراتش بود. او با پشتکار، استقامت و وجدان مسئولیت پذیر به اوج سیاست رسید.