وزیر خارجه آلمان از کمپ پناهجویان در شمال اوگاندا دیدن کرد

سوسن کیجی، یک جوان ۲۲ ساله که ترس در چشمانش موج می زند، با صدایی آرام قصه می کند: «آنها پدر و مادر مرا کشتند». این دختر جوان و خاله اش در پی درگیری ها خود را به اوگاندا رساندند. از اپریل سال ۲۰۱۶ تاکنون آنان در "کمپ رینو" زندگی می کنند.

حدود ۹۱ هزار آواره در این کمپ زندگی می کنند. زن دیگری که کنار او دراز کشیده، در زمین کوچکی گیاه "کاساوا" کشت کرده است. سوسن می گوید: «خیلی خوب است که ما می توانیم اینجا غذا به دست بیاوریم. اما دسترسی به آب هنوز یک مشکل بزرگ است». او در ادامه می گوید: «مکاتب و شفاخانه ها نیز اینجا خوب نیستند».

سیاست مهاجرت به عنوان الگو

زیگمار گابریل، وزیر خارجه آلمان فقط چند متر از زمین های خشک فاصله دارد. به همین دلیل از او خواسته شد تا لباس های رسمی اش را تبدیل کند و لباس مناسب آن محیط بپوشد. گابریل گفت: «سرزمینی مانند اوگانادا که خودش فقیر است، مرزهای خود را به روی پناهجویان باز کرده است؛ پناهجویانی که از جنگ گریخته اند. این مسئله واقعا متاثرکننده است».

سیاست کشور افریقایی اوگاندا در قبال آوارگان می تواند الگویی برای جهان باشد. مانند سوسن کیجی، دیگر پناهجویان نیز یک قطعه زمین از دولت دریافت می کنند تا در آن چیزی برای خود کشت کنند. آنان می توانند برای خود کار بیابند، به مکتب بروند و در سراسر این کشور به راحتی سفر کنند.

اما اوگاندا به زودی به حد و حدود خود می رسد. قریب یک میلیون آواره از سودان جنوبی در این کشور زندگی می کنند. شمار دیگر پناهجویان از کشورهای کنگو یا بروندی نیز به ۱،۳ میلیون نفر می رسد.

فرانسیس اکویرو، وزیر آوارگان اوگاندا می گوید: «به این مردم باید غذا داده شود. آنها به کمک های طبی نیاز دارند و باید مورد حفاظت قرار بگیرند».

یقینا با این نوع نگرش، این کشور پناهجویان بیشتری را می پذیرد؛ اما بدون کمک های ضروری وضعیت "فاجعه بار" خواهد بود. اکویرو می گوید: «جامعه بین المللی به اوگاندا متعهد هستند».

صنف ناکافی مکاتب و غذای کم

گابریل، وزیر خارجه آلمان در دیدار خود از کمپ، همچنان از یک مکتب دیدن کرد. در صنفی که حدود ۲۰۰ شاگرد روی چوکی های چوبی نشسته اند، "اگر کسی در دریف آخر باشد، به ندرت صدای معلم را می شنود". یک کمک معلم مکتب می گوید که علاوه بر این، سه صنف همزمان در یک اتاق درس می خوانند.

اما برای اتاق های درسی به پول نیاز است. در دیگر مکاتب، شاگردان زیر درخت ها درس می خوانند.

وزیر خارجه آلمان، به تک تک شاگردهای مکتب توپ فوتبال هدیه می دهد. بخش آوارگان سازمان ملل برای کمک به پناهجویان به پول نیاز دارد. سازمان ملل ۶۲۴ میلیون یورو نیاز دارد تا فقط به آوارگان سودان جنوبی در اوگاندا رسیدگی کند.

تاکنون، سازمان ملل فقط توانسته است ۳۰ درصد این مبلغ را جمع آوری کند. اگر پول به دست نیاید، شرایط دشوارتر می شود. تا ماه سپتمبر، غذای کافی برای پناهجویان وجود دارد اما بعد از آن چه اتفاقی می افتد، کملین فورلی، مدیر برنامه سازمان ملل در امور پناهندگان نیز نمی داند.

"دورنمایی خوبی وجود ندارد"

کملین فورلی در مصاحبه با دویچه وله گفت: «در صورت نبود کمک ها، تنش بیشتر خواهد شد. از حالا تنش دیده می شود. دولت سیاست بسیار سخاوتمندانه در قبال آوارگان داشته است و مردم محلی نیز بسیار مهمان نواز و سخاوتمندند اما این مسئله فقط تا حالا این طور بوده. اگر فشار بر مکاتب زیاد شود و جوانان بیکار شوند، آینده خوبی پیش رو نخواهد بود».

این مسئله برای وزیر خارجه آلمان نیز روشن است. گابریل به خبرنگاران گفت: «ما کوشش می کنیم تا کمک کنیم. ما کمک های انسانی خود را به روشنی انجام داده ایم. اما همزمان اینجا می بینیم که این کمک ها کافی نیستند».

آلمان امسال ۹۰ میلیون یورو کمک بشردوستانه به سودان جنوبی داده است؛ علاوه بر این، ۱۴ میلیون دیگر نیز به اوگاندا می پردازد. گابریل وعده سپرد که آلمان در سال های آینده مطمئنا کمک بیشتری خواهد پرداخت.

گابریل از میزان کمک های آتی چیزی نگفت اما حکومت اوگاندا، سازمان ملل متحد و آوارگان در "کمپ رینو" باید منتظر باشند که چه وقت این پول از خارج به آنها پرداخت می شود.

دویچه وله / ع. ح.