"هوی متال"؛ موسیقی گریز جوانان افغان از خشونت

شنونده ها می پرسند که گروه راک افغان آهنگ بعدی را چه خواهد خواند. برای گروه "سرزمین ناشناخته" که اولین گروه موسیقی "هوی متال" در افغانستان است، پاسخ روشن است. آنها آهنگ "دو ثانیه بعد از انفجار" را از آلبوم شان با نام "یک زندگی 24 ساعته" می خوانند.

اولین مدرسه موسیقی راک در ماه می سال روان در افغانستان گشایش یافت. دیوارهای "ضد صدای" استدیوی "ساوند سنتر" کابل جایی است که اجازه می دهد جوانان افغان خشم خود را نسبت به خشونت دوامدار در کشورشان با موسیقی پر سر و صدای "هوی متال راک" و ترانه خشن آن ابراز کنند. در بخشی از ترانه این گروه با نام "جانور" آمده است: "من با صدای بلند و خشن فریاد می زنم که از من دور شوی".

پدرام فوشنجی، برادر قاسم و ترانه نویس و طبل نواز گروه می گوید: "آهنگ جانور، آهنگ ترس است. اگر کسی بتواند ترس را مغلوب کند، می تواند واقعیت بهتری برای خودش بیافریند".

با این همه، قاسم فوشنجی گیتاریست این گروه می گوید: "ما همواره در ترس از مرگ ناگهانی به سر می بریم".

مدرسه موسیقی راک کابل در کنار رستوران "ونیو" در پایتخت افغانستان موقعیت دارد. در زمان حکومت رژیم طالبان وجود چنین گروه موسیقی ناممکن بود. این گروه سینما، تلویزیون و موسیقی را منع کرده بود و اجازه نمی داد که زنان و دختران به مدرسه یا کار بروند.

حالا هم که 11 سال از سقوط طالبان گذشته است، نوازندگان گروه راک مجبورند برخی اوقات هنگام اجرای موسیقی چهره خود را با روبند بپوشانند؛ از ترس این که مبادا مورد حمله گروه های محافظه کار مذهبی قرار بگیرند.

همین هفته گذشته، شورشیان طالبان به یک مکان تفریحی در حومه شهر کابل حمله کردند و حداقل 18 تن را کشتند. طالبان قربانیان حمله را به استفاده از نوشیدنی های الکلی و فساد متهم کردند.

پس از سال ها تاثیرگذاری غرب بر فرهنگ سنتی افغانستان از طریق رادیو، فلم، انترنت و به وجود آمدن مغازه های موسیقی، سرانجام بذر موسیقی راک در این کشور پاشیده شد. ایده اولیه مدرسه موسیقی راک افغانستان توسط سه نفر به وجود آمد: رابین ریزک، نوازنده ویولن سل اهل بوستون؛ همایون زدران، یک مهاجر افغان در پاکستان؛ و تراویس برید، یک گیتار نواز آسترالیایی که پدر این گروه راک خوانده می شود.

تراویس برید می گوید: "بیشتر افغان ها هیچ شناختی از این سبک موسیقی ندارند. این موسیقی برای آنها یک چیز نو است".

دیوارهای مدرسه توسط نقاشی هایی از هنرمندان داخلی تزیین شده است؛ و گیتار و بلندگوها هم از هرگوشه دنیا به این گروه هدیه داده شده اند. همسایه های این مدرسه هیچ خبر ندارند که چه انقلابی در حوزه موسیقی در آنجا در حال اتفاق افتادن است.

مدرسه راک افغانستان تاکنون توانسته است 20 شاگرد را به شمول دختران جذب کند. سحر فطرت، یک دختر 16 ساله مکتب است که به همراه خواهرش به این مدرسه آمده اند. او گیتار نوازی و خواهرش صدف طبل نوازی را می آموزند. سحر می گوید: "می خواهم موسیقی راک را بیاموزم چرا که من یک شخص فعال و بیش فعال هستم؛ و راک وحشی است و من هم خواهم توانست آن را وحشیانه بنوازم".

پدرام و قاسم در ایران زندگی می کردند، جایی که آنها با گروه راک امریکایی با نام "متالیکا" آشنا شدند. پدرام می گوید: "نواختن موسیقی متال به من آرامش می دهد".

محمد زمان رجبی، یک روانشناس افغان می گوید که جای تعجب نیست اگر جوانان افغان مانند برادران فوشنجی موسیقی "هوی متال" را برای بیان احساسات خود انتخاب کنند.

این مسئله مانند این است که سربازان امریکایی که برای مقابله با وحشت جنگ ویتنام به موسیقی راک دهه 60 پناه برده بودند.

رویترز / عاصف حسینی

ویراستار: مبلغ