1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

هزاران جنگجوی ترکمن و ازبک در پاکستان

فرانس پرس / عاصف حسینی۱۳۹۱ بهمن ۸, یکشنبه

با وجود حملات هواپیماهای بدون سرنشین، مرگ اسامه بن لادن و شکست در شبکه القاعده، پاکستان هنوز بزرگترین هدف مسلمانان تندرو است که می خواهند زندگی خود را وقف "جهاد" کنند.

https://p.dw.com/p/17SEy
عکس: AP

هرچند جبهه جدیدی برای جنگجویان اسلامگرا در افریقا و خاورمیانه پدید آمده است، اما هنوز هم شمار خارجیانی که به مناطق قبایلی شمال غرب پاکستان قاچاق می شوند، در حال افزایش است.

از دهه هشتاد میلادی، هنگامی که جنگجویان مسلمان از سراسر جهان برای جنگ علیه شوروی سابق در افغانستان جمع شده بودند، تاکنون بسیاری از آنها در مرز بین افغانستان و پاکستان زندگی کرده اند و آموزش های نظامی دیده اند، که این مسئله منجر به شکل گیری شبکه های مختلف جنگجو مانند القاعده شد.

پس از آن که ایالات متحده امریکا در سال 2001 رژیم طالبان را در افغانستان سرنگون کرد، جنگجویان طالبان به آن سوی مرز، به پاکستان گریختند.

در حالی که واشنگتن و ناتو ماموریت نظامی خود را در افغانستان تا سال آینده به پایان می رسانند، طالبان می گویند که متحدان خارجی آنها در نقاط دیگر درگیر هستند. یک عضو طالبان افغان به شرط فاش نشدن نامش به خبرگزاری فرانسه گفت: "القاعده در حال تغییر تمرکز خود به سوریه، لیبیا، عراق و مالی است".

مقامات محلی پاکستان برآورد می کنند که شمار جنگجویان عرب در ده سال گذشته نیم تا دو سوم کاهش یافته است و اکنون آنان کمتر از یک هزار نفر هستند.

به نظر می رسد که شماری از جنگجویان عرب که برای جنگ در افغانستان به مناطق قبایلی آمده بودند، در پی تحولات دنیای عرب به کشورهای خود بازگشته اند.
به نظر می رسد که شماری از جنگجویان عرب که برای جنگ در افغانستان به مناطق قبایلی آمده بودند، در پی تحولات دنیای عرب به کشورهای خود بازگشته اند.عکس: AP

در دو سال گذشته، برخی از عرب های شبکه القاعده، به ویژه سوریه یی ها و لیبیایی ها، پاکستان را ترک کردند و برای جنگ به کشورهای خود بازگشتند. دیگران هم در سال 2003 به عراق، سومالیا و یمن رفتند.

اما بقول صفی الله خان محسود، مدیر اجرایی مرکز پژوهشی "فاتا" (موسسه یی که در مورد منطقه قبایلی تحقیق می کند)، ناآرامی در خاورمیانه تاثیر بسیار کمی بر حضور عرب ها در پاکستان داشته است. او می گوید: "شمار زیادی از جنگجویان عرب اینجا را ترک نمی کنند. آنان سی سال در این جا زندگی کردند و آن را ادامه می دهند".

شاهدان محلی در میرانشاه، شهر مهم وزیرستان شمالی می گویند که شمار جنگجویان از دیگر کشورها در حال افزایش است. یکی از آنان می گوید: "شمار کلی جهادیست های خارجی در دو سال گذشته افزایش یافته است. هر هفته ما آدم های جدیدی را می بینیم".

حدود 2 تا 3 هزار جنگجوی خارجی از سی کشور جهان، در منطقه مرزی بین افغانستان و پاکستان زندگی می کنند. در دهه هشتاد هم شمار آنان چندین هزار تن تخمین زده می شد.

مشکل مشابه، کشورهای مختلف

به گفته مقامات محلی، بیشتر جنگجویان خارجی در منطقه قبایلی در حال حاضر ترکمن ها و ازبک ها هستند. برآورد می شود که بین یک تا سه هزار جنگجو که از کشورهای سکولار اقتدارگرای خود گریخته و به این جا آمده اند.

"اتحاد جهاد اسلامی" که از گروه "تحریک اسلامی ازبکستان" منشعب شده است، در منطقه مرزی پاکستان مرکزیت دارد. این گروه قصد دارد تا دولت ازبکستان را سرنگون کند؛ حال آن که همراه با شورشیان در درون افغانستان نیز می جنگد. این گروه همچنان یک حمله را در آلمان طرحریزی کرده بود که خنثا شد.

به نظر می رسد که شمار جنگجویان خارجی در منطقه قبایلی پاکستان به دلیل حملات هواپیماهای بدون سرنشین کاهش یافته است.
به نظر می رسد که شمار جنگجویان خارجی در منطقه قبایلی پاکستان به دلیل حملات هواپیماهای بدون سرنشین کاهش یافته است.عکس: dapd

این در حالی است که مقامات ایالات متحده امریکا می گویند که حمله با هواپیماهای بدون سرنشین نقش بزرگی در تخریب کمپ های آموزشی شبکه القاعده در پاکستان داشته است.

بر اساس آمار "دفتر خبرنگاری پژوهشی" در لندن، از سال 2004 تاکنون 362 حمله هواپیمای بدون سرنشین در پاکستان ثبت شده است. 310 حمله در زمان حکومت بارک اوباما از سال 2009 تاکنون رخ داده اند.

یک خبرنگار محلی می گوید "کسانی که مورد حمله هواپیمای بدون سرنشین قرار می گیرند، چهره های پایین رتبه هستند. آنها مانند افراد محلی لباس می پوشند. آنها به مراسم بزرگ نمی روند و مهمتر از همه این که آنها مدام جای خود را تغییر می دهند".

محسود می گوید که جنگجویان از کشورهای مختلف می آیند. عضو طالبان در مصاحبه با فرانس پرس گفت: "چند ماه پیش، حتا برای اولین بار دو- سه نفر از جزایر فیجی (واقع در اقیانوس آرام) به ما پیوستند". او می گوید: "آنها از کشورهای مختلف اما با مشکل مشابه می آیند. آنها می گویند که توسط کاپیتالیزم به حاشیه رانده شده اند و توسط قوانین غیرمنصفانه مورد تبعیض قرار می گیرند؛ مانند مسئله مناره ها در سویس یا حجاب در فرانسه".

یک کانادایی که نام خود را محمد ابراهیم می گوید، به فرانس پرس گفت که او سه سال است در پاکستان به سر می برد؛ اما حالا آماده می شود تا برای جهاد در کشورش به آنجا بازگردد. او در ادامه می افزاید: "خارجی ها حالا از ترس هواپیماهای بدون سرنشین به پاکستان نمی آیند". ابراهیم توضیح می دهد: "من غالبا افرادی از بریتانیا، اسپانیا، ایتالیا، الجزایر و آلمان را اینجا می دیدم. اما حالا.. جنبش ما به خاطر حمله هواپیماهای بدون سرنشین محدود شده است".