نماینده بریتانیا به طالبان: یا صلح کنید، یا از بین می روید

تحلیلگران می گویند که این اظهارات آقای سدویل نشانه ناامیدی جامعه جهانی از پروسه صلح می باشد.

میر احمد جوینده، تحلیلگر مسایل سیاسی روز شنبه (8 اسد 1390) در گفتگو با صدای آلمان گفت بریتانیا کشوری بود که حتا پیش از دولت افغانستان آغازگر پروسه صلح بود تا اندازه ای که نیروهای بریتانیایی برخی از مناطق افغانستان را سالها پیش به طالبان سپردند و آنجا را منطقه صلح اعلام کردند.

آقای سدویل روز پنجشنبه در یک کنفرانس خبری گفت: "پیام ما برای کسانی که می جنگند و هر شخصی که در این جنگ علیه دولت و نیروهای خارجی دخیل هستند، این است که بیایند و به پروسه صلح یکجا شوند". او در ادامه گفت: "در صورتی که این تقاضا و شرط ما را نپذیرند، نیروهای بین المللی و امنیتی افغانستان تا زمانی با آن ها خواهند جنگید که یا آنان را بازداشت کنند و یا از بین ببرند".

اما آقای جوینده می گوید این اظهارات آقای سدویل گویای ناامیدی او از پروسه صلح است. او باور دارد که جامعه جهانی تلاش های زیادی را برای مصالحه با طالبان انجام داد ولی حالا آنها نیز به این عقیده رسیده اند که طالبان "نه مذاکره پذیرند، نه آشتی پذیر و نه صلح پذیر".

جامعه جهانی در کنفرانس لندن پرداخت میلیون ها دالر را به پروسه صلح حکومت افغانستان تعهد نمود؛ اما اکنون، به گفته آقایی جوینده، بریتانیا نیز با تغییر 180 درجه ای سیاست خود در مورد مصالحه با طالبان از مذاکره با این گروه ناامید شده است.

نماینده ویژه بریتانیا برای افغانستان و پاکستان همچنان خاطرنشان کرد که برای طالبان هیچ شانسی برای برگشت دوباره به قدرت وجود ندارد. این در حالی است که رایان کروکر، سفیر جدید ایالات متحده امریکا در افغانستان نیز پیام مشابهی برای طالبان داشت. او هفته گذشته در نخستین روز آغاز ماموریتش در افغانستان گفت که طالبان نمی توانند بار دیگر با زور به قدرت برسند.

صلح خواهی از موضع ضعف

دولت افغانستان در دو سال اخیر تلاش هایش بیشتری را برای مصالحه با طالبان انجام داده است: نام شماری از رهبران طالبان از لیست سیاه سازمان ملل متحده خارج شد و ده ها زندانی این گروه از زندان های افغانستان توسط رییس جمهور کرزی آزاد شدند. حتا برای طالبانی که به پروسه صلح پیوستند، پول نقد پرداخته شد و برای آنها خانه های امن مهیا گردید.

اما این که چرا تمام این تلاش ها نتایج ملموس نداشته است، آقای جوینده توضیح داد که طالبان با افزایش حملات انتحاری و انفجاری احساس فرادستی و پیروزی کرده اند؛ به این دلیل این گروه به مصالحه تن نمی دهد.

به باور آقای جوینده یکی از شرایط مذاکره توازن و یا برتری قدرت است در حالیکه دولت افغانستان از موضع ضعف طالبان را به مصالحه دعوت می کند. او همچنان افزود دلیل دیگری که سبب شده پروسه صلح بدون دستاورد ادامه یابد، آغاز مذاکرات امریکا با طالبان است. در حالیکه پاکستان نگران است که مبادا در این پروسه به حاشیه رانده شود به این دلیل پاکستانی ها تلاش می کنند تا پروسه صلح را سبوتاژ کنند.

حسین سیرت، کابل
ویراستار: عاصف حسینی