نمایشگاه ملی صنایع چرمی و پوست در کابل برگزار شد
۱۳۹۲ مرداد ۲۸, دوشنبه
این نمایشگاه که از تاریخ 27 تا 29 ام ماه اسد سال 1392 ادامه دارد، به ابتکار وزارت تجارت و صنایع، اطاق های تجارت، شهرداری کابل و سکتور خصوصی برگزار شده است.
پوستین دوزی، قره قل دوزی، چپن دوزی، واسکت دوزی و کلاه دوزی از جمله صنایع دستی سنتی افغانستان هستند که زمانی در بازارهای داخلی و خارجی شهرت و آوازه خاصی داشتند. این نوع پوشاک بیشتر از پوست و چرم حیوانات تولید می شوند.
قربان حقجو، رییس هیات عامل اطاق های تجارت و صنایع افغانستان، تقویت صنایع کوچک را در شرایط موجود برای افغانستان با اهمیت می خواند. به باور او در حال حاضر که افغانستان وضعیت اقتصادی حساسی دارد تقویت این صنعت می تواند با ایجاد اشتغال و کار ضمانت های اقتصادی و ثبات اجتماعی را به دنبال داشته باشند. وی می افزاید: «صنایع چرمی در افغانستان پیشینه تاریخی و دیرینه دارد و عمده ترین اقلام صادراتی مان در طول تاریخ بوده است. وقتی که تولید بوت، دستکول و چمپرها چرمی داشتیم در کشور های منطقه کمتر به اندازه ما تولید داشتند.»
بر بنیاد آمار منابع رسمی، افغانستان سالانه بیش از 3 میلیون تن پوست تولید می کند؛ اما به دلیل عدم حمایت دولت این مواد خام در پاکستان به مواد پروسس شده تبدیل شده و به سایر کشورهای دیگر و یا هم دوباره به افغانستان با نام و مارک صنعتی پاکستان صادر می گردند.
عمده ترین نارضایتی صنعتگران و پیشه وران افغان از حکومت، عدم ایجاد صندوق های قرضه دهی با تکتانه مناسب برای سکتور خصوصی، نبود مکان یا پارک صنعتی و عدم حمایت دولت در بازاریابی از تولیداتشان می باشد.
احمدمرید نادم، مسول شرکت "بوت افغان" می گوید که دولت هیچ گونه حمایت لازم را از متشبثان و پیشه وران انجام نداده است. وی می افزاید: «فابریکه بوت افغان در سال 2007 در شهرهرات تاسیس شد و انواع و اقسام کفش های چرمی را تولید می کند، مرغوبترین و بهترین بوت را با استندردهای اروپا تولید می کند و در عرصه رقابت هم جایگاه اول را درافغانستان دارد. اما هیچ گونه حمایتی از آن نمی شود.»
محمد رفیق، کلاه دوز است. او که 64 سال دارد می گوید که این حرفه را از پدرش آموخته و صنعت چرم دوزی را در خانواده اش هنری میراثی می داند. او حالا صنعت قره قل و چرم دوزی را درافغانستان در حال نابودی می خواند: «این یک کلاه شاپو است که از هفت رنک چرم افغانی بعد از آش و ستره کاری ساخته می شود، همین کلاه را یک خارجی 200 دالر می خرد. اما بازار کلاه دوزان آرام است و رونقی ندارد.»
به گفته وی قبلا صنایع تولیدی خانواده او و همکسب هایشان از امریکا تا کانادا و آلمان مشتریان زیادی داشتند، در حالیکه اکنون برای فروش یک کلاه روزها و هفته ها چشم به راه مشتری می ماند و برای تامین معیشت خانواده اش با مشکلات زیادی روبرو می باشد.
رفیق که در دوکانش بیش از ده نوع کلاه و انواع مختلف لباس چرمی آویزان هستند و در دوختن آنان مهارت خاصی دارد می گوید اگر وضعیت بازار چنین پیش برود مجبور است که این حرفه اش را رها کند.
قره قل دوزی و قالین بافی دو صنعت ملی افغانستان هستند که در گذشته ها افغانستان با این دو صنعت اش در بازارهای جهانی شناخته شده بود، اما اکنون چنانچه دست اندرکاران این دو حرفه می گویند و آنگونه که از بازار برمی آید رونقی در هر دو نمانده است.
نمایشگاه صنایع تولیدی از پوست و چرم در حالی در کابل پایتخت افغانستان برگزار شده است که مقامات امیدوارند بتواند به رونق بازار این صنعت کمک کند. صنایع متوسط و کوچک اساس توسعه اقتصادی جامعه افغانستان پنداشته می شوند.
به گفته آگاهان بخش عمده ای از جمعیت این کشور در حال توسعه از همین گونه صنایع امرار معاش می کنند و به این دلیل حمایت از آن ها می تواند به بلند رفتن درآمد سرانه این کشور کمک کند.