ناتو در دو راهه انتخاب جنگ با شورشگری و يا جنگ با دهشت افگنی

دويچه ويله: خانم ماس، قراراست که تا دو روز ديگر اجلاس سران کشورهاي عضو ناتو دربخارست برگزارشود. پيشاپيش اين نشست يک بارديگر سخن از طرح يک ستراتژي جديد براي افغانستان است . هدف اين ستراتژي جديد براي افغانستان چيست؟

ماس: هدف اين ستراتژي جديد اين است که ناتو بلاخره طوريکه سال گذشته اعلام نموده بود، ازعهده تمام وظايفي که بردوشش گذاشته شده است، برآمده نمي تواند. يعني، ناتو توانايي اين را ندارد که براي تامين امنيت ، بازسازي ساختارهاي دولتي ورشد اقتصادي فعاليت نمايد.به اين اساس ناتو خواهان يک ستراتژي جديد است وآن اينکه به وظايف بازسازي ودولت سازي بايد اهميت بيشتر داده شود. اين کاري است که تا به حال صورت نگرفته است. نظربراين است که اين کارها توسط سازمان ملل متحد وازهمه مهمترحکومت افغانستان صورت گيرند وناتو تنها مي تواند به وظيفه اصلي خود يعني مبارزه با نيروهاي نظامي مخالف وتامين امنيت رسيدگي بکند.

دويچه ويله : به عبارت ديگر ناتو، حکومت افغانستان وسازمان ملل متحد را تا اندازه اي مسوول عدم موفقيت پروژه افغانستان مي داند وبرعکس سازمان ملل وحکومت افغانستان نبود امنيت را دليل اينکه آنها نمي توانند وظايف خود را بدرستي انجام بدهند. بنابراين هريک ديگري را متهم مي کند. آيا ستراتژي جديد ؛ گيريم که ازطرف همه اعضا به تصويب برسد، مي تواند راه حلي براي مشکلات امروز افغانستان باشد؟

ماس: بدون شک که مسئله انتقاد متقابل بين بازيگران مختلف در افغاستان مطرح است وهيچ دردي را دوا نمي کند.حالا مشکل اساسي دراين است که بعد ازهفت سال ناکامي درافغانستان معلوم نيست که مبارزه با مشکلات اين کشور ازکجا آغاز گردد؛ ازدولت سازي، بازسازي اقتصادي ويا تامين امنيت ؟ بدون استوار ساختن اين سه ستون که دراستراتژي جديد دقيقاً مطرح شده اند، راه بيرون رفت ازبحران افغانستان بيحد مشکل خواهد بود. به عبارت ديگرکشورهاي کمک کننده به افغانستان ، سازمان ملل متحد وحکومت افغانستان بايد همه سعي وتلاش خود را به خرج بدهند تا همزمان درهرسه ساحه سياسي، اقتصادي ونظامي کاروپيشرفت صورت گيرد.

دويچه ويله : دبيرکل ناتو دايماً ازشکست پروژه افغانستان هشدارداده است. آيا تمام اعضاي ناتو واقعاً براين باوراند که پيروزي درافغانستان به هرقيمتي که باشد يک امرضروري است.

ماس : خوب ؛ به هرقيمت که باشد ، البته نه – اما اعضاي ناتو ازهمان آغاز کارتا به حال قادر نگرديده اند که يک ستراتژي واحد براي تامين امنيت درافغانستان را طرح ومطابق به آن عمل بکنند. ازيکسو ايالات متحده امريکا با تمام نيرويي که يک ابرقدرت دارد، خواهان پياده نمودن علايق ومنافع خود مي باشد.امريکا ازمبارزه عليه تروريسم مي گويد وتازه دراين اواخر مبارزه با شورشگري را مطرح نموده است. مبارزه با تروريسم با مبارزه با شورشگري تفاوتهاي بسياربزرگي دارد.دربخش مبارزه با شورشگري يک اصل اساسي وجود دارد وان پشتيباني مردم است. حالا وقتي که شما با شورشيان روبرو هستيد، ولي با تروريسم مبارزه مي کنيد، جايي براي به دست آوردن دلهاي مردم باقي نمي ماند. بنابراين آن عده ازکشورهاي عضو ناتو که ازبازسازي همه جانبه درکنارمبارزه نظامي حرکت مي کنند ؛ ستراتژي امريکا را قانع کنند نمي دانند. براين اساس علايق کشورهاي عضو ناتو درافغانستان به اندازه اي ازهم متفاوت بوده واستند که تدوين يک ستراتژي واحد براي مبارزه با مشکلات اين کشور را ناممکن ساخته است.

دويچه ويله : آيا اين اميد وجود دارد که ازاين به بعد با درس گرفتن ازاشتباهات گذشته عمل کرد وستراتژي واحد جاي فعاليتهاي انفرادي را بگيرد؟

ماس: به نظرمن مشکل افغانستان با درنظرداشت وضع امنيتي، سياسي ،اقتصادي ومسئله مواد مخدربزرگترازآن است که بتوان به اين سادگيها آن را حل نمود. ببينيد؛ ناتو حالا با نيروهاي مخالفي روبه رواست که روز تا روز نيرومند ترمي شوند.آنها حتا ضرورت اين را ندارند که تواناييهاي خود را بيشتربسازند- هرگاه مخالفان مقاومت خود را درهمين سطحي که هست؛ نگه دارند- موفق استند. اما اين ناتو است که بايد کودک درچاه افتيده را دوباره ازغرق شدن نجات بدهد.

دويچه ويله : به چه شکل ؟

ماس: روي اين موضوع که ولو ستراتژي جديد به تصويب هم برسد، اختلاف نظرهاي بسيارموجود است. بنابراين هرگاه ما مي خواهيم که ازموفقيت پروژه افغانستان درآينده صحبت کنيم ؛ بايد طوري که درآغازگفتم ؛ همه آماده باشند تا درسه بخش نظامي، سياسي واقتصادي مشترکاً کاروفعاليت نمايند. درغيرآن بحران افغانستان با درنظرداشت مشکلات داخلي وعلايق همسايگان اين کشور؛ به زخم ناسورتبديل خواهد شد. طوريکه ازسي سال بدينسو ديده مي شود؛ تبديل هم شده است.