مولوی فقیر محمد: ريش بگذاريد ور نه مجازات می گرديد

باشندگان محل گفته اند که مولوی فقیر محمد رهبر محلی طالبان بروز یکشنبه در خار مرکز ایالت قبایلی باجور دستور داده است که "مردان باید تا دو ماه دیگر ریش بگذارند و دیگر ریش خود را تراش نکنند، در غیر آن شدیداً مجازات خواهند شد".

مولوی فقیر محمد در خطابه اش در یکی از مساجد محل افزوده است که تراشیدن ریش بدور از قواعد اسلام است. او معاون فرمانده سازمان پاکستانی طالبان بنام "تحریک طالبان" است. این سازمان به بیت الله محسود، رییس یکی از قبایل وزیرستان، تعلق دارد.

در زمان حاکمیت طالبان در افغانستان، یعنی از سال 1996 تا 2001 میلادی، مردان اجازه نداشتند به هیچوجه ریش خود را بتراشند. طالبان پس از آنکه در نتیجۀ عملیات نظامی به رهبری ایالات متحدۀ امریکا در افغانستان سقوط داده شدند، بيشتر به مناطق قبایلی پاکستان در مرز افغانستان رجوع کرده و در آنجا فعالیت های خود را وسعت داده اند.

در آنجا دکان های سلمانی و همچنان مغازه های فروش کست های ویدیو، به "جرم" تخطی از احکام اسلام، پیوسته مورد حمله قرار میگیرند.

طالبان در زمان حاکمیت شان در افغانستان هم قیودات زیادی را وضع کرده و مردم را به گونه های مختلف تحت فشار قرار میدادند. به گفته کارشناسان گرچه مردم افغانستان از جنایات حکومت های قبل از طالبان به ستوه آمده بودند و به شعار طالبان که امنیت، آرامی و پایان ظلم و ستمگری را وعده میداد، چشم امید داشتند، اما بزودی مأیوس شده و این امید و آرزوی شان با خاک یکسان شد.

به باور صاحب نظران طالبان در پهلوی اینکه از امور مملکت داری هیچگونه آگاهی نداشتند، با بستن مکاتب، ریش ماندن اجباری، داشتن لنگی، منع قرار دادن رادیو و تلویزیون و همچنان با منع زنان از شرکت در امور اجتماعی به هیچ صورت نمیتوانستند ناجی مردم از مصیبت ها باشند.

بنابر استدلال آنها حکومت های قبل از طالبان بزور برچه و تفنگ به غارتگری دارایی های شخصی و عامه و تجاوز به زنان دست می یازیدند و طالبان به همین اعمال رنگ مذهبی و قانونی میدادند.

گاهی کسیکه لنگی بسر نمیداشت به جرم به اصطلاح سرلچ بودن نتنها مجبور بود که برای خود لنگی بخرد بلکه یک لنگی هم باید برای یک طالب میداد. کسانیکه ریش نمی داشتند یا شدیداً لت و کوب میشدند و یا با جریمۀ نقدی و یا سیاه کردن صورت شان توهین و مجازات می شدند. حتی آدم های کوسه، که طبیعتاً نمیتوانند ریش داشته باشند، از مجازات و پرداخت جریمه "بی نصیب" نبودند.

حکومت پاکستان که از توسعه دهشت افگنی در کشور هراس دارد، با طالبان راه مذاکره را در پیش گرفته و امیدوار است که با فراهم آوردن امکانات برای تطبیق برنامه های طالبان بتواند امنیت پاکستان را در آینده تأمین کند. اما کارشناسان هراس دارند که دادن امکانات برای طالبان منجر به افزایش نفوذ این گروه تند رو در مناطق بیشتری شده و امنیت منطقه را بیشتر به خطر خواهد انداخت.

از طرف دیگر حکومت افغانستان هم در نظر دارد با طالبان کنار بیاید. اینکه مذاکرات با طالبان در چه ابعادی صورت خواهد گرفت و حکومت چه امتیازاتی را به آنها واگذار خواهد شد هنوز معلوم نیست.

برخی از مردم افغانستان بدین باور اند که سهیم ساختن طالبان در حکومت در حقیقت زیر پا گذاشتن حقوق انسانی مردم و ازبین بردن دست آورد های قانون اساسی افغانستان خواهد بود.