ملل متحد جانبدارطرحي جهت کمکهاي انکشافي جامعه بين المللي به افغانستان است.

سه هفته قبل از کنفرانس جهاني افغانستان در پاريس پايتخت فرانسه، دولت افغانستان استراتيژي انکشافي اش را جهت تمويل به جامعه بين المللي تقديم مي دارد. براي تمويل بازسازي افغانستان به يک طرح نيازاست تا نشان بدهد که اين کمکها چگونه درکشورکوهپايه هاي هندوکش صورت بگيرند، زيرا تاکنون تلاشها براي امداد به افغانستان موفق نبوده اند.

کي آيدي نماينده ويژه سازمان ملل متحد براي افغانستان ضمن بيان حمايت خويش ازاين طرح ، درعين زمان به مشکلاتي که وجود دارند، اشارت مي کند. آيده مي گويد:

" ازقرارمعلوم جامعه بين المللي از منابع دست داشته اش آنطوري که بايد، استفاده خوب نمي کند. ازجانب ديگرفساداداري درافغانستان بسيارگسترده مي باشد. درپاريس بايد يک هم ياري اي به وجود آيد تا درآن جامعه بين المللي خود را به خوب به کارگرفتن منابعش متعهد بداند وحکومت افغانستان برخورد شديدي نسبت به فساد اداري معمول بدارد."

ژين ماري گيونو معاون دبيرکل سازمان ملل متحد براي امورصلح مي گويد: رشوتخواري ورشوتدهي بخشي ازمشکل مي باشند. سوء همآهنگي درتلاشهاي امدادي مشکل ديگري است. وي مي گويد:

"تمام افغانها از ميليارد ها دالر پول هاي کمکي شنيده اند که به افغانستان وارد شده است . ميليارد ها دالر به مصرف هم رسيده است ولي با دستآورد هاي قابل لمسي همراه نبوده است."

از سال 2002 ميلادي به اين طرف کشور هاي پول دهنده در مجموع 24 ميليارد دالر را براي بازسازي افغانستان وعده کرده اند. ولي پول وعده شده به هيچ صورت به مقايسه خرابي و ويراني که در جريان جنگ ها و آمدن طالبان افغانستان به وجود آمده اند کافي نيست. دولت افغانستان در کنفرانس پاريس ميخواهد وعده کمک 50 ميليارد دالر را از کشور هاي پول دهند بدست بياورد که نيم اين پول را ميخواهد براي بازسازي ساختارهاي زيربنايي و امنيتي به مصرف برساند. کاي آيده؛ نماينده خاص سازمان ملل متحد براي افغانستان اشاره به يک موضوع ديگر مينمايد:

"براي بازسازي نهاد هاي دولتي در افغانستان بايد پول و توجه بيشتر مبذول گردد. اينها پايه هايي اند براي پيشرفت امور امنيتي و انکشافي در افغانستان."

دولت افغانستان بسيار ضعيف است وظرفيت کاري ندارد. اين يکي از دلايل است که کشورهاي پول دهنده کمک هاي شانرا براي دولت کرزي تحويل نميدهند و بيشتر با سازمان هاي غير دولتي همکاري مينمايند. که اين موضوع موقعيت دولت را هنوز هم ضعيف تر ميسازد. کاي آيده اميد زيادي به کنفرانس پاريس بسته است و خواهان است که جامعه جهاني نبايد تنها کمک هايش را براي افغانستان ادامه بدهد بلکه سعي براين بايد باشد تا هم ياري دراين زمينه بيشتر باعث هماهنگي کار در افغانستان گردد.