ملل متحد: برخیز وعلیه فقر عمل کن !

به اساس تخمین بانک جهانی تقریباً 1،4 میلیارد انسان در فقر شدید بسر میبرند. آنها برای مخارج روزانۀ خود کمتر از 1،25 دالر در اختیار دارند. بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد گفته است: به دلیل بحران مالی و بلند رفتن قیمت مواد غذایی و مواد سوخت، تقریباً 100 میلیون انسان دیگر به این رقم افزوده خواهد شد..

زمستان سنگ وسخت درراه است، درپهلوي فقر هيچ چاره اساسي براي رفع قحطي نشده است .دسترسي به غذا ، سرپناه ، صحت وتعليم تربيت جزء حقوق بشر مي باشد. درحاليکه امروز مردم افغانستان عيد مبارک رمضان را تجليل مي کنند، مليونها انسان درکشورشان درگرسنگي به سرمي برند. فقر وقحطي چنان برکشوربيداد مي کند، که بسياري خانواده ها براي پيدا کردن لب ناني دست به کارهاي خطرناک ، ازجمله داخل شدن به گروههاي جنگي وشرکت درباندهاي جنايتکار مي زنند. معلوم نيست همينکه برف ببارد وراهها بند شوند، مردم بي نوا درمناطق دوردست کشور چه خواهند کرد

فقر وبينوايي هيچ حکومتي را آرام نمي گذارد

محمد نبي که يک دهقان است ، دنياي صغير فقر همه گير را درافغانستان به نمايش مي گذارد. محمد نبي يک بار محکوم طالبان بوده است وبارديگر محکوم قحطي گرديده است. بعداً به شهر فرارکرده است واکنون به خاطر بلند رفتن قيمت مواد غذايي حکومت را متهم مي سازد.

وضع اقتصادي خرابي که محمد نبي دارد، جايي براي پشتيباني ازحکومت حامد کرزي که ازحمايت غربيها برخوردار است ، براي وي نمي گذارد. محمد نبي خودش مي گويد:

" من ازآمدن امريکاييان بدين سو کدام بهبودي دراوضاع نمي بينم ".

محمد نبي که 35سال دارد، درکنار کراچي دستي کرايي اش ايستاده است ومواد مورد ضرورت مردم را ازيک گوشه شهر به ديگر گوشه آن مي رساند.

محمد نبي که يگانه نان آورخانه اش است مي گويد:" من براي کرزي راي دادم ، اما اين ضايع کردن وقت بود". او که روزانه فقط 2 دالر درآمد دارد، مي گويد: اين پول براي خانواده نه نفري ام کفايت نمي کند و" من همين حالا گرسنه ام ".

درحاليکه زمستان درحال آمدن است، افغانستان بايکي ازبدترين کمبودهاي موادغذا يي مواجه مي باشد. اين درحالي است که قيمت گندم 60% افزايش يافته است. اين بلندي قيمت گندم ازيک طرف ناشي از ممانعت صدورگندم ازپاکستان به افغانستان است وازجانب ديگر محصول خشک سالي اي مي باشد که اين کشور فقير را مورد هجوم قرار داده است.

افزايش قيمتها هنگامي که مصيبت به اوج خود رسيده است وبيش ازنصف جمعيت کشور درسطح پايين ترازخط فقر قرار دارند، بسيارتکاندهنده مي باشد. برنامه غذايي جهان براين نظر است که خانواده هايي که به صورت روزمزد کارمي کنند، اکنون با درآمد شان فقط يک چهارم گندمي را که درسال 2007 مي خريدند، خريداري مي توانند . افغانستان کشوري است که اکثريت مزد خانواده ها براي خريداري مواد غذايي اساسي مانند گندم وحبوبات به مصرف مي رسد.

عدم امنيت راهها دراثرشورشگري ، فساد اداري ورشوتخواري، عوامل ديگري مي باشند که باردشوار زندگي را بر مردم بينوا سنگين ترمي سازند. درچنين حالات انواع شورشيان وبه ويژه طالبان مي توانند ازاوضاع به سودخود سوء استفاده بکنند.

ماريا کوسيستو از "گروه مشاوره اوروسيا براي ارزيابي خطرات " مي گويد:

" نااميدي مردم نسبت به حکومت کرزي افزايش مي يابد. طالبان مي کوشند ازاين نااميدي استفاده بکنند، به ويژه طالبان اين کاررا درمناطقي مي کنند که قدرت نظامي قوي وجود ندارد".

افغانستان که برکمکها ووارد کردن مواد غذايي وابسته مي باشد، بيشتر ازهرکشور ديگر ازبلند رفتن جهاني قيمت مواد غذايي متضرر مي گردد.

محمد غني ازولايت هرات که 33 سال دارد مي گويد:" درخانه ما پنج نفراند. ما حتا يک وقت در روز هم شکم سيرنان خورده نمي توانيم ". وي سه سال مي شود که ازمهاجرت ايران به وطن برگشته است. غني درادامه گفتارش مي گويد:" من فکرمي کنم براي زنده ماندن ، من به هرکاري مانند دزدي، گروگانگيري وحتا يکجا شدن با طالبان دست خواهم زد".

برنامه غذايي جهان مي گويد: به صورت عاجل بايد 400 مليون دالر به افغانستان اختصاص داده شود تا، هنگامي که دراثرزمستان سخت به صدها قريه نمي توانند با جهان خارج ارتباط برقرار بکنند، مردم بتوانند زنده بمانند. با اينهم عامل بلند رفتن قيمت مواد غذايي ازبين نمي رود. درگزارش شش ماهه برنامه غذايي جهان گفته مي شود: " بدبختانه براي بقيه سال انتظارات چندان اميدوارکننده نمي باشند... قيمت مواد غذايي درافغانستان به تناسب سال گذشته بسياربلند باقي خواهد ماند، زيرا توليدات حبوبات افغانستان بسيار کم بوده است".

پروفيسور ودير صافي استاد سياست دردانشگاه کابل براين نظراست که " طالبان ازاين کمبود مواد غذايي استفاده مي کنند... آنها متوجه ما هستند، ما را تحليل مي کنند. راههايي را جستجوي مي نمايند که ازمشکلات ما استفاده بکنند. ازاينرو برايشان بسيار آسان مي گردد تا ازمردم سربازگيري بکنند".

بسياري کساني که با طالبان يکجا شده ومي جنگند، مردم بي سواد قبايلي وطالبان جواني اند که درجمله جوانان بيکار وکم سواد طبقه بندي شده مي توانند. يک جوان بيکار دربرابرمردم درچهارراهي کوته سنگي مي گويد:

" اگر من کاريافته نتوانم ، ديگر چاره اي ندارم جزاينکه يا با طالبان يکجا شوم ويا به ايران بروم . طوري که من شنيده ام طالبان ماهانه به نفرات شان 400 دالر تنخواه مي دهند، درحاليکه عسکرهاي حکومت ماهانه 200 دالر معاش دارند."

درچوک کوته سنگي به صدها نفر جوان بيکار منتظر يک مشتري ايستاده اند. هرگاه کسي يک نفر مردکار ضرورت داشته باشد، دهها نفر بطرفش هجوم مي آورند. فيض علي مردي که منتظر است کسي براي کار کردن استخدامش بکند مي گويد:" هيچ کس خود کشي نمي کند، مگراينکه زندگي اش پرازبدبختي باشد".

هرچند آمار دقيق درمورد کساني که داراي کارومشغله درافغانستان مي باشند وجود ندارد، گفته مي شود که 40% جمعيت 25 مليوني افغانستان بيکارمي باشند که ازاين جمله 5 مليون نفر آنها دراين کشور جنگزده درزيرخط فقر زندگي مي کنند.

افزايش حملات طالبان، شرايط فقيرمعيشت به ويژه درروستا هاي افغانستان ، سلطه جنگسالاران ، همراه با فساد مالي ف کشت خشخاش ، شورشيان را قادرساخته است تا حکومت را به مبازه بطلبند واز اوضاع به سود خود استفاده بکنند.

يک مرد دربرکي برک لوگر، که نخواسته است ازوي نام برده شود گفته است :" تقريباً هرشب طالبان به قريه ما مي آيند واز مردم تقاضا مي کنند که يا با پول ويا بامردان شان ازآنها حمايت بکنند".

يک مرد درولايت ارزگان گفته است : اکثر جانيان وخطا کاران درزير چترطالبان لميده اند تا چهره شان را پنهان نگه دارند.

يک مرد ديگر که نخواسته نام وي نيز برده شود گفته است که طالبان براي کساني که مراکز ولسوالي را مورد حمله قرار مي دهند، 500000 افغاني يا 10000 دالر به قسم جايزه مي دهد. ازنظروي کساني که عمليات انتحاري را انجام مي دهند، علاوه برآنکه پول به دست مي آورند، شست وشوي مغزي نيز مي شوند. اوبراين نظر است که افزايش شديد بيکاري هزاران جوان افغان را وا مي دارد که يا به ايران وپاکستان براي کاري بروند ويا درصفوف طالبان بجنگند.