محکمه خاص ملل متحد براي خمرهاي سرخ و انتخابات درکانگوي دموکراتيک

گاهي شايد الزامات دوران گذار، ساخت وبافتهاي نخبگان حاکم ويا بي ميلي جامعه بين المللي سبب گردند که موضوع رعايت حقوق بشر موقتاً به تاق نسيان گذاشته شود. ولي رابطه تنگاتنگ صلح وعدالت امروزنه؛ فردا حقوق بشررا به ميدان مي کشاند.

گاهي هم ممکن است انتخاباتي صورت گيرد، ودولت مشروعيت قانوني به دست آورد، لاکن دموکراسي نتواند واقعاًَ دموکراتيک باشد. يعني انتخابات نتواند به خواستهاي اصلي مردم ساده وعوام پاسخ بگويد.

براي آنکه با نمونه اي ازمحاکمه جنايتکاران جنگي آشنايي بهم رسانيم ودرضمن بتوانيم دست کم پس ازانتخابات پارلماني به خواستها ونيازهاي مردم عادي که اکثراٌ درکشورهاي فقيروجنگزده بسيارباهم مشابهت دارند آشنايي بهم رسانيم ، اينک درمجله حقوق بشرامروزنخست توجه شما را به طرح محاکمه جنايتکاران جنگي درکمبوديا توسط تريبونال يا محکمه خاص ملل متحد جلب مي نماييم وبه دنبال آن درآستانه انتخابات درکانگوي دموکراتيک ، ديدگاه مردم عادي را قبل ازبرگذاري اين انتخابات به خدمت شما گزارش مي نماييم :

درمحاکمه "خمرهاي سرخ " هيچ کسي مورد عفو قرارنمي گيرد

درکمبوديا به روز دوشنبه دهم ماه جولاي يک تريبونال يا محکمه خاص ملل متحد مسئله مجازات قانوني وپيگرد عاملان حاکميت ترورودهشت دردوران خمرهاي سرخ درکمبوديا را روي دست گرفته است.

از اواسط ماه جولاي بايد يک مدعي العموم يا سارنوال کمبوديايي ويک مدعي العموم يا سارنوال خارجي ، مسئوولان درجه اول رژيم خمرهاي سرخ را تشخيص نمايند وعليه آنها اقدامات قانوني را به راه اندازند.

برند موش – بوروسکا ازپنوم پن دراين رابطه گزارشي دارد:

به روزدوشنبه گذشته سوم ماه جولاي طي يک مراسم خاص درکاخ سلطنتي پنوم پن ، آن قضات ومدعي العمومها يا سارنوالهايي که محاکمه جنايتکاران دوران حاکميت خمرهاي سرخ را برپا دارند، سوگند ياد نمودند.پس ازآن ؛ اينها مشترکاً قواعد وراهکارهاي اين تريبونال را تدوين کردند. به روزدوشنبه دهم ماه جولاي اينها کارشان را آغازکردند. هدف اين تريبونال آنست که عدالت را براي مردم کمبوديا استيفا کند و مسئوولان سلطه خشونتبارخمرهاي سرخ را مجازات نمايد.

دراين محکمه خاص يا تريبونال 17 مدعي العموم يا سارنوال کمبوديايي و 13 مدعي العموم يا سارنوال بين المللي به شمول مدعي العموم ها يا سارنوالها يي از جاپان ، فرانسه ، ايالات متحده امريکا ، اتريش ، پولند ، آسترليا ، وسري لانکا وجود دارند.

مشکلات دربه تفاهم رسيدن ، برداشتهاي مختلف حقوقي، ترديدها دراهليت واستقلال قضات کمبوديايي ؛ همه چيزهايي اند که درسه سال آينده مي توانند درکاراين محکمه فوق العاده يا تريبونال مشکلاتي ايجاد نمايند.

رابرت پي تيت نماينده شاکيان دراين شکي ندارد که اين محکمه به موفقيت مي انجامد . او مي گويد:

" ساختارو طرح مفهومي اين محکمه درنوع خود ازلحاظ تاريخي بي سابقه مي باشد وبنابراين امکان چالشهايي وجود دارد. اما من مطمئنم که براين چالشها با همان قاطعيتي که درچند روزگذشته نشان داديم ، غلبه مي نماييم ودرنتيجه محکمه به اهداف خود مي رسد."

پل پوت مسئوول اصلي حاکميت دهشت توسط خمرهاي سرخ درسال 1998 درحالي که آزاد بود مرده است. نون چيا، خيو سام فان ، و ينگ ساري سه تن ازمعاونان وي نيزامروز آزاد بوده ودريک شهرک مرزي نزديک به تايلند زندگي مي کنند.

خانم هلن جرويس مشاورحکومت کمبوديا براي برپا داشتن اين تريبونال يا محکمه خاص براي سران رژيم خمرهاي سرخ مي گويد:

" دورهبرسابق خمرهاي سرخ درزندان اند. اما محکمه خود را به اين دوفرد محدود نمي سازد.حکومت کمبوديا با تاکيد گفته است که هيچ کسي که ازجانب اين محکمه يا تريبونال مقصردانسته شود مورد عفو قرار نمي گيرد. "

تهيدستان کانگويي : "انتخابات يک کاربسيارتجملي است"

به تاريخ سي ام ماه جولاي آن شهروندان کانگويي که خود را براي انتخابات رياست جمهوري ، شوراي ملي ، شوراهاي ولايات ومناطق ثبت نام نموده اند، درپاي صندوقهاي رأي مي روند.درحالي که دلبستگي به اين انتخابات زياد است، بسياري ازاين سياستها به دوراند وفکرنمي کنند زندگي ومعيشت شان پس ازاين انتخابات نيز بهترشود.

الکساندرگيوبل شنيده هايش را اززبان مردم فقيرکنشاسا اين طور

گزارش مي نمايد:

امانويل ناويته که دراثرفلج اطفال وخونريزي دماغ حرکت نمي تواند، بريک ريگشاي مخصوص فلجها که ساخت دست خودش است نشسته است. او که 51 سال دارد ونمي تواند کاربکند مي گويد:

" براي ما معيوبان بسيارسخت است. دولت پرواي ما را ندارد. من تحصيليافته استم ويک وقت معلم بودم . پس ازآنکه معيوب شدم ، کارم قطع گرديد.من هميشه درخواست کارمي دهم وخود را تسلي مي دهم . بااينهمه مي خواهيم اين انتخابات انجام يابد، تا ما بتوانيم يک رئيس جمهورخوب بيابيم تا آينده خوبي را براي اين کشورتامين نمايد نه اينکه صرفاً خود را مصروف طبقه تجارسازد - بلکه واقعاً به ما فکرکند."

ماولا مونوگو چکش سنگينش را برصخره اي مي کوبد . او بايد يک موترلاري را ازسنگ پرکند. ماهانه وي پنجاه دالردست مزد مي گيرد. خانواده پنج نفري وي ازاين طريق امرارمعاش مي کنند. او مي گويد:

" سياستمداران ما درغم پول اند، براي ما کارنمي کنند. گاهي مي شود که مادرخانه چيزي براي خوردن نمي داشته باشيم. من ديگردزدي هم نمي توانم ، زيرا درآخرهاي پنجاه سالگي ام قرارداريم وپدريک خانواده مي باشم . من دزدي نمي توانم زيراهم خانواده ام را ازدست مي دهم وهم همين يگانه مدرک عايدم را."

مونوگو مي گويد:

" ازنظرمن اين سياستمداران نيستند که به ما کمک مي کنند، ما منتظريم تا خدا با ما کمک کند."