ضرورت بازانديشي درمورد علل بي تاثيربودن کمکهاي گذشته

بازهم با وعده مليارد ها دالرکمک بهافغانستان ؛ کنفرانس کمک دهنده مالي پاريس براي افغانستان برگزار شده است. آيا صرفاً با همين وعده کنفرانس پاريس را مي توان موفقانه ناميد؟ مطمئناً نه- زيرا گذشته نشان داد که پول به تنهايي نمي تواند افغانستان را به يک کشور دموکراتيک مبدل سازد.

قريب هفت سال پس ازسرنگوني گروه تندرو طالبان درافغانستان ، با وجود صرف ملياردها پول، وضع امنيتي دربسياري مناطق اين کشورهنوز بحراني مي باشد. ازلحاظ اقتصادي نيز کدام تحرکي به وجود نيامده است. افغانستان مانند گذشته ها درصدرسياههء فقير ترين کشورهاي جهان قرار دارد. تنها رشته اقتصادي اي که دراين کشور رونق يافته است، زرع وتوليد ترياک مي باشد.ايجاد جامعه مدني نيز با نوساناتي به پيش مي رود. نهاد هاي دموکراتيک به طور روزافزوني اعتماد مردم را ازدست مي دهند. فساد اداري وسوء اداره اقتصادي مهمترين اتهاماتي مي باشند که عليه حکومت افغانستان وجود دارند.

درچنين اوضاعي رئيس جمهور افغانستان مي خواهد تا 50 مليارد دالر امريکايي براي برنامه پنجساله اش ، جهت آنکه بتواند واقعاً به يک جامعه دموکراتيک مبدل گردد، بايد دردسترس حکومت افغانستان گذاشته شود؛ نه چنانکه تاحال معمول بوده است، بخش اعظم آن مستقيماً دردسترس يک سازمان سومي گذاشته شود ويا اينکه دوباره به کشورهاي کمک کننده انتقال يابد.

اين يک آرزوي زيبااست، اما صرفاً آرزوي زيبا. با پنجاه مليارد دالر وآنهم درصورتي که يک بخش بزرگ آن دردسترس حکومت افغانستان گذاشته شود معضلات اين کشور درجريان پنج سال حل وفصل شده نمي تواند.

قبل ازآنکه اين مليارد ها دالر سرمايه گذاري شوند، بايد تراز دقيق وجدي اي تدوين گردد که، قبل ازاين چه نوع سرمايه گذاري اي دراين کشور صورت گرفته است، پولها درکجاها بدون تاثير به هدر رفته اند. چرا تدابير مختلفي که براي حل نيازهاي اين کشور به اجرا درآمده اند، کافي نبوده اند وچگونه مي توان مطمئن بود که ازاين روند بازسازي مردم افغانستان نيز مستفيد مي شوند.

دلايلي زيادي براي مصايب موجود افغانستان وجود دارند، وحکومت افغانستان مسوول همه آنان نمي باشد. همچنان کشورهاي کمک کننده دربخش همآهنگ ساختن کمکها فروگذاشتهايي داشته اند. سازمانهاي امدادي بيشماري قسماً درهمآهنگي باهم کارکرده اند، اما درمجموع يک طرح کلي ( ماسترپلان) براي همآهنگي نداشته اند. ازاين رو ضايعاتي که ازاين ناحيه به وجود آمده اند، پيوسته اعتماد مردم را سلب کرده اند. تنها با تصحيح اشتباهاتي که تاکنون صورت گرفته اند، درآينده مي توان ملياردها پول امدادي را به صورت معقول آن مورد استفاده قرارداد.

هرگاه به مسئله واقع بينانه نظراندازيم ، جامعه بين المللي ديگر راهي نداشت جزاينکه روند دموکراتيک سازي افغانستان را بازهم ازلحاظ مالي ونظامي حمايت بکند. يک پيروزي نيروهاي افراطي درافغانستان ، تاثيرات غيرقابل پيش بيني برمجموع منطقه ازخود به جا مي گذارد.

آلمان درپهلوي وعده کمکهاي مالي سربازان قطعات ارتش فدرال را درافغانستان افزايش مي دهد. چنين اقدامات تنها درصورتي مي توانند موثر واقع شوند که درچهارچوب يک طرح مشترک مورد توافق ، که درآن حکومت افغانستان نيز مکلف باشد که اصول حکومتداري خوب را رعايت بکند، عملي گردد. درصورتي که اين شرايط تامين نگردند، درپهلوي آنکه افغانستان يک خطر امنيتي براي منطقه مي گردد، به يک بشکه( بيرل) بي ته مبدل مي گردد، که هرچه درآن بريزند، جايي را نمي گيرد وفرومي ريزد.

موفقيت کنفرانس پاريس درآنست که ازقرارمعلوم چنين برداشتي ازجانب همه شرکت کنندگان پذيرفته شده است. تنها خود اين برداشت ملياردها ارزش دارد.