1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

«بهترین انتقام از طالبان، ادامه ساختن فلم است»

۱۴۰۰ بهمن ۲۹, جمعه

سه کارگردان زن که برنده جوایز مختلف اند، از شرکت های صنعت فلم سازی بین‌المللی درخواست کرده اند تا سینمای افغانستان را نجات دهد و به‌ویژه از زنان فعال در این بخش حمایت کنند.

https://p.dw.com/p/47F8C
Afghanisches Kino | Dokumentation "Sonita"
عکس: TAG/TRAUM

در یک مراسم مرتبط به جشنواره فلم برلین (برلیناله)، کارگردانان شهربانو سادات، رخساره قایم مقامی و زمرین وحدت درباره چگونگی حمایت از سینمای افغانستان صحبت کردند. آنها خواستند تا زنان فلمساز افغانستان که اکنون در تبعید به سر می برند، در شبکه های موجود حضور داشته باشند و تامین مالی پروژه ها برایشان ممکن گردانده شود. سادات فلمسازی که از زمان حضور در جشنواره کن در سال ۲۰۱۶ نیز شهرت بین‌المللی کسب کرده است، اهمیت شبکه‌ها را بیش از هر چیز مورد تاکید قرار داده است. او تا یک سال پیش در کابل زندگی می کرد. این فلمساز ۳۰ ساله در میزگرد جشنواره بین المللی فلم زنان گفت: «من واقعاً می خواستم به افغانستان ایمان داشته باشم و به آینده ای در آنجا اعتماد کنم.» او که در تهران به دنیا آمده است، یکی از مهاجران افغان در ایران بود و در سن یازده سالگی به همراه خانواده اش به روستای کوهستانی در افغانستان بازگشت و در ۱۸ سالگی به کابل رفت. او می گوید که "من حتی یک آپارتمان در آنجا خریدم".

با این حال، بازپس گیری کابل توسط طالبان در ماه آگست، رویای او را برای تبدیل شدن به یک فلمساز به پایان رساند: طالبان دستور دادند سینماهای کشور بسته شوند و اینکه آیا آینده ای برای فلمسازان وجود خواهد داشت نامشخص است. سادات در در چوکات روند تخلیه موفق به ترک افغانستان شد. در هامبورگ، تحت حمایت همکاران اش از بخش صنعت فلم قرار گرفت و امسال او یکی از اعضای هیئت داوران برلیناله است.

آیا سینمای افغانستان می تواند در تبعید ظهور کند؟

در حالی که سادات امیدوار است بتواند در تبعید فلم‌های افغانی بسازد، رخساره قایم مقامی، همکار ایرانی او، در جریان برنامه زیر نام «افغانستان را تصور کن» کمتر خوشبین بود. او گفت: «در غرب تنها روی فلم‌هایی سرمایگذاری می شود که پیش قضاوتی ها در مورد افغانستان و خاورمیانه را ترویج می کی کنند.» او در ادامه می گوید که "زمانی که در مورد ایران فلم می ساختم، به من گفتند که فلمی از بسیاری از شاهراه های مدرن نشان ندهم. در کابل، قرار نبود موجودیت لفت را نشان دهم."

به گفته این فلمساز، اگرچه فلم مستند «سونیتا» او درباره یک خواننده رپ جوان افغان در تبعید در ایران در جشنواره مشهور فلم ساندنس ایالات متحده امریکا جایزه گرفت، اما این فلم تقریباً قلب او را شکست. او می گوید که "ما باید نسخه‌هایی از کابل یا ایران را نشان می دادیم که مردم در غرب می‌خواهند آن‌ها را ببینند و برایشان مهم نیست که آنجا واقعاً چگونه است".

Shahr Banoo Sadat Regisseurin Afghanistan
شهربانو سادات، فلمساز افغانعکس: Zuhra Najwa

نقد کلیشه های غربی

 زمرین وحدت، کارگردان افغان-آلمانی که در هامبورگ بزرگ شده است، افزود: به ویژه جنبه های مثبت نادیده گرفته شده است. وحدت خود به عنوان دستیار کارگردان در فلم مستند بریتانیایی (آموزش اسکیت بورد در یک منطقه جنگی برای دختران) کار کرده است. بسیاری از جشنواره های فلم این فلم مستند را رد کردند. دلیل: این مستند به اندازه کافی "دراماتیک" نیست. وحدت توضیح داده می گوید: «در آلمان به سادگی می توان داستان پدر و دختری را تعریف کرد که در آن هیچ اتفاق دراماتیکی رخ نمی دهد. اما همین که داستان در افغانستان اتفاق می افتد، ناگهان کافی نیست.»

مرتبط: استقبال افغان ها از برنده شدن فلم «دختران اسکیت بورد افغانستان» در اسکار

این بحث در فضای مجازی توجه زیادی را به خود جلب کرد. این سه کارگردان اکنون امید خود را به فلم هایی بسته اند که می توانند در تبعید ساخته شوند. شهربانو سادات می گوید: «برای یادگیری زبان های جدید و برقراری ارتباط، به چهار یا پنج سال زمان نیاز داریم. اما ده سال دیگر ممکن است یک سینمای افغانستان ساخته شده در تبعید داشته باشیم.» این فیلمساز جوان در ادامه می گوید: «بهترین انتقام، ادامه ساختن فلم است.»

nk, nf (Lehnen)

عبور از قسمت بیشتر در این زمینه

بیشتر در این زمینه