ستم برزنان درجهان

دراندونیزیا دختران خردسالی که درخانه های مردم به صفت نوکرکارمی کنند ، مورد لت وکوب ، تجاوزجنسی وبهره کشی اقتصادی قرارمی گیرند. تلاشهای عظیمی ضرورت اند تا به این مظالم و افتضاحات پایان داده شود.

اسباب خودسوزیهای زنان درهرات

ازدید کارشناسان افغان

سه هفته پیش ازاین از57 حادثهء خود سوزی درهرات درجریان 57 روز به شما گزارش دادیم که به استثنای سه تن همه کسانیکه دست بخود سوزی زده بودند ، زنان بودند. برای آنکه این شیوه ء دردناک پایان دادن به زندگی درافغانستان شیوع نیابد، تاکنون با خانم دوکتورصابره جلال زاده معالج امراض روانی درآلمان وآقای لنگری متصدی بخش تخلفات ازحقوق بشر، درکمیسیون مستقل حقوق بشرافغانستان گفتگوهایی داشته ایم. یکی ازوظایف نهادهاوبرنامه های حقوق بشرتامین حقوق انسانی همه ابنا بشروجلوگیری ازپامال شدن آن می باشد. برای رسیدن به این هدفها باید نخست اسبابی که موجب اتلاف حقوق انسانی میگردند بازشناسی گردند وپس ازآن برای استیفای حقوق انسانی وکرامت ابناء بشراقدامات صورت گیرد. درهمین راستا اینک ما فشرده ای ازدیدگاه های برخی ازکارشناسان افغان را دراین زمینه که به همت کمیسیون مستقل حقوق بشرافغانستان انتشاریافته است ، به سمع شما میرسانیم. در آینده خواهیم کوشید تاراه های پیشگیری ازخودسوزیها درافغانستان وبویژه دربین زنان افغان را به کمک اهل دانش درچشمرس قراردهیم:

خانم شیما حلیمی این نوع خود کشی را محصول فرهنگی وارداتی ازکشورهایی میداند که افغانها طی جنگهای طولانی اخیردرآنجاها مهاجرت نموده بودند. وی ضربه های رو انی جنگهای پی درپی درافغانستان را نیز درین قسمت مسئوول میداند.

دوکتورحلیمی معتقد است که :

عمده ترین علل خود کشی ویاهمان خود سوزی مشکلات اقتصادی ،مشکلات خانوادگی ، امراض روانی ، بیسوادی وهمچنان یک سلسله حالات روانیست که میتوانند زمینه ساز باشند، ازآنجمله میتوان به شرایط جنگ زدهء کشورتوجه نمود.

دوکتورنثاراحمد فرهمند درزمینه می نگارد :

درجریان چندین مصاحبه با دخترجوانی دریافتم که علت سوختگی اش علاقه مندی وعشق او به مرد دلخواه اوست که ازجانب خانواده اش مورد تحقیر، اهانت وممانعت قرارگرفته است.

دخترجوان دیگری به علت لت وکوب مجبوربه خود سوزی میگردد.

یک دختردیگر که هنوز سنش به سیزده سالگی نرسیده است مدت یک ونیم سال است که توسط پدرش به ازدواج مردی درآورده شده است . مادردختر میگوید ، هنوز دخترش بالغ نگردیده است.

خانم دیگری که هنوز 15 ساله است ، شش سال قبل بنا بخواست مادراندرش به ازدواج مردی درآورده شده است . این خانم هنوز صاحب فرزندی نگردیده است. اوعلت خود سوزی اش را ترس وارعاب شوهرش میداند. این خانم پس ازآنکه یکی ازوسایل برقی خانه توسط وی میسوزد، ازبیم آنکه مورد لت وکوب شوهرش قرارنگیرد، دست بخود سوزی میز ند.

فقدان ویا دردسترس نبودن قانون مدنی درافغانستان ویابهتربگوئیم عدم تطبیق ورعایت قوانین مدنی یکی ازاسباب عمدهء خود کشیها می باشند.

قاضی اعظم خان درباب قانون مدنی میگوید:

اینکه برخی میگویند قانون مدنی وجود ندارد ، درزمینه متاسفانه معلومات کافی وجود ندارد. درسال 1355 هجری شمسی قانون مدنی ای تصویب گردید که دارای 2415 ماده است . درآن حمایت اززنان تضمین شده است. دراین قانون گفته شده است ، تازمانیکه دخترسن 16 سالگی را تکمیل نکرده باشد، حق ازدواج ندارد. این یک سن رشد است. ما تا 13 سالگی را صغیرمیگوییم. اگرچه ازنظرشرعی بلوغ شرط است . دخترها ممکن است درسن 9 سالگی وپسرها در16 سالگی بالغ گردند .ازنظرشرعی برای ازدواج آنها ممانعتی وجود ندارد

خانم نجیبه فایز درمورد اسباب اجتماعی خود سوزیها براین نظراست که :

عدم رعایت حقوق مدنی زنان ازطرف مردان ، خانواده واجتماع سبب اینهمه بدبختیها ، رنج وآلام گردیده است.درست است که درقانونهای اساسی وقانون مدنی اززنان حمایت شده است ولی تاکنون همه چیز روی کاغذ است.تاکنون هیچ کس وهیچ گروهی به ناله وفریاد زنان گوش نداده است وهیچ زن جرئت دفاع ازحقوق مدنی وانسانی خود را دربرابرمحکمه ندارد.

دراندونیزیا ، دوشیزگان کارگری که به کارهای خانگی می پردازند

مورد بد رفتاری وبهره کشی قرارمیگیرند

بتاریخ 20 ماه جاری سازمان دیده بان حقوق بشرگزارشی ازجاکارتا اعلام نموده است که ، صدها هزارتن ازدوشیزگانی که دراندونیزیا بعنوان خدمه درخانه کارمیکنند مورد بدرفتاریهای جسمی، جنسی و بهره کشی اقتصادی قرارمیگیرند.

دراین گزارش 74 صفحه ای آمده است که این کودکان اندو نیزیایی درحالیکه 12 سال عمردارند، هفتهء هفت روز، بدون کدام تعطیل ، بین 14 تا 18 ساعت کارمیکنند.همچنان این دختران نمیتوانند محل کارشانرا ترک گویند ویا باخانواده های شان تماس بگیرند.

سازمان دیده بان حقوق بشراسنادی ارائه نموده است که چگونه این دختران توسط کارفرمایان شان مورد بدرفتاریهای جسمی ،روحی وجنسی قرارمیگیرند. آنها دربدل یکساعت کارشان 500 روپیهء اندونیزیایی که برابربه 5 سنت امریکایی میگردد، مزد بدست می آورند.

جلابان کارگریابی، همسایگان ، خویشاوندان وسایرواسطه ها این دختران را ازمناطق روستایی یا مناطق فقیرنشین شهری با وعده های دروغین معاش بلند ، امکان شامل شدن درمکاتب شهری و یا مشاغلی که چندان مسئوولیتی ندارند، می فریبند وباین کارها می کشانند.

سازمان بین المللی کارتخمین می نماید که دراندونیزیادرحدود2،6 ملیون کارگری وجود دارد که درمنازل مردم خدمت می کنند که ازآنجمله دست کم 680،000 کودکان به شمول 640،000 دوشیزهء پایین تراز18 ساله می باشند.

این کودکان درزیرپوشش قانون کاروکارگراندونیزیا که مزد حد اقل و8 ساعت کاررا اعلام میدارد قرارندارند. حتا قانون منع کاربرای استثمارکودکان دراندونیزیا تطبیق نمیگردد.

سحرمحمدعلی پژوهشگرحقوق کودکان درسازمان دیده بان حقوق بشرمیگوید:

" حکومت اندونیزیا کودکانی را که درمنازل کارمیکنند، مطلقاً به لطف کارفرمایان شان سپرده است. فقدان حفاظتهای قانونی ویا نظارت حکومتی کودکان کارگردرمنازل را آسیب پذیرساخته ودرمعرض بهره کشی وبدرفتاری قرارداده است."

بسیاری ازاندونیزیایی ها کارکودکان درمنازل را گزینه محفوظی برای نجات ازفقر میدانند. امامصاحبه هایی که سازمان دیده بان حقوق بشرانجام داده است ، نشان میدهند که این کودکان ازنان خوردن بازداشته شده، مورد ضرب وشتم قرارگرفته ، به آنها تجاوزجنسی رواداشته میشود، ومزدشان پرداخته نمی شود.مقامات اندونیزیایی ندرتاً ازکارکودکان بازرسی نموده ونادراً متخلفان را مورد بازجویی قرارمیدهد. آنان اصلاً وجود بدرفتاریهای را درین بخش اقتصادی واجتماعی انکارمی نمایند.