سالروز انقلاب ايران، بيداري از يك توهم

تصوير اول انسان هاي مملو از اميد را نشان مي دهد كه خويشتن را در راستاي دموكراسي هرچه بيشتر، حقوق شهروندي و کرامت انساني قوي مي سازند؛ انسان هاي كه شجاعانه عليه استبداد شاه مبارزه كرده اند و قرباني بزرگي در جهت سقوط او به جا گذاشته اند. انسان هاي خوشبختي كه بعد از ميان برداشتن گذشته ي خونين، اميد يك ‌آينده ي بهتر داشته اند: آينده اي فراسوي هرگونه تبعيض براي كشوري كه در آن اقليت هاي رنگارنگ زندگي مي كنند.

تصوير دوم، درزمان حاضر يك جامعه نگون بدبخت، گمراهي يك انقلاب مسخ شده را نشان مي دهد: حاكميت اسلامي را كه براي استحكام قدرتش، حاضر به ارتكاب همه چيز است. جريحه دار كردن وحشيانه حقوق بشر در دستور روز رژيم سركوبگر قرار دارد. قدرتمندان در تهران سعي مي كنند تا از طريق تهديد ها، پرکردن زندان ها و حتي اعدام ها، جماعتهای ناراضي را هراس زده كنند. آنها مي خواهند زنجير هاي آهنين اطاعت را جانشين رشته ي از هم گسيخته ي اعتماد كنند.

تاريخ انقلاب اسلامي، تاريخ مبارزه ميان اميد واهي و واقعيت است، ميان پيدايش اميد در آن زمان و ياس امروزي است. انسان هاي بيدار شده از اميد هاي واهي گذشته، با سرخوردگي اين واقعيت ناخواسته را رد مي كنند. اما اين انسان ها شعار هاي قديم شان را فراموش نكرده اند و آنها تاهنوز اهداف تحقق نيافته شان را به ياد مي آورند.

به همان اندازه كه اين دو تصوير باهم سازگار نيستند، البته به ميزان بيشتر باهم در پيوند قرار دارند: آنجا كه انقلابي بر پايه هاي توهم استوار است، خلق تصوير دومي كم و بيش از قبل برنامه ريزي شده است. اين امر را حالا آناني احساس مي كنند كه خود سه دهه ي طولاني اين انقلاب اسلامي را به دوش ها حمل كردن اند، یعنی گروه روشنفكران مذهبي.

حالا يك جامعه ي جوان به سخن درآمده است. مدت هاست كه ديگر تنها انتخابات قابل منازعه ي رياست جمهوري مطرح نيست. در اينجا تقابل توهم و واقعيت مطرح است. حركتي كه آن را ”جنبش سبز” مي نامند‌، مبارزه ي ايراني هاي جوان است عليه اميد هاي واهي پدران شان ناشي از تصوير اول و همزمان مبارزه عليه واقعيت بي دورنماي تصوير دوم است.

مي گويند، انقلاب فرزندانش را مي بلعد. اما انقلاب اسلامي سیری ناپذیر است: اين انقلاب نه تنها فرزندانش را مي بلعد، بلكه پدرانش را نيزبلع می کند. زندان ها از انسان هاي پر است كه ۳۱ سال پيش با كردار و گفتار در خدمت انقلاب اسلامي قرار داشتند. در ۳۱ امين سالروز اين انقلاب، شعله هاي آن توهم به تمامي خاموش شده است. حالا زمان دگرگوني واقعيت تحمل ناپذير فرا رسيده است.

فاروقي/مبلغ

ويراستار:ياسر