ديدار رييس جمهور فرانسه با نخست وزير آلمان

انگيلا مركل نخست وزير آلمان در سال 2007 بلا فاصله بعد از انتخاب نيكولا سركوزى به حيث رييس جمهور جديد فرانسه، با جملات ذيل نيات نيك و ارادۀ خود را در گسترش بيشتر روابط بين هردو كشور همسايه ابراز كرد:

"من لحظاتى پيش با رييس جمهور آيندۀ فرانسه تليفونى صحبت كردم، به او تبريك گفتم و ما با هم ديگر در بارۀ عميق تر ساختن همکاري ها ميان كشور هاي مان صحبت کرديم. به نيكولا سركوزى موفقيت آرزو كردم. من فکر مي کنم که ما با هم همكاريهاى صميمانه اي خواهيم داشت."

نيكولا سركوزى نيز در 16 مي همان سال در نخستين ديدار ر سمي خود از آلمان تاکيد کرد:

"هيچگاه نبايد اين دوستى قرباني گردد، دوستى يى كه اين همه نشيب و فراز را پشت سر گذاشته است و دوستى يى كه هردو ملت فرانسه و آلمان را با هم پيوند مي دهد."

اما باوجود اين همه تاکيد ها روي روابط دوستانه، ابر هاي تاريکي بر فراز آسمان برلين و پاريس سايه افگنده است. اين واقعيت را رد و بدل نمودن بوسه ها بر رخسار ها، فشار دادن دست ها نمي توانند پنهان کنند و نيز حرف هاي دوستانۀ نخست وزير آلمان در نشست سران اين دو کشور که گفت:

"ما دوستان همديگر هستيم و اين را مي توان هر روزي احساس کرد، و به اين دليل خوب است که باهم ديدار نماييم."

اما ر سانه هاي خبري آلماني به اين روابط طوري ديگري نگاه مي کنند. به تازگي اين رسانه ها حتي در بارۀ آغاز يک "فصل يخبندان" در روابط ميان اين دوکشور سخن مي گفتند.

سرکوزي چندي پيش در تکروي هايش در قسمت روابط خارجي، نه تنها بدگماني هاي را به ميان آورد، بلکه بار ها آشکارا موجب قهر و آزردگي انگيلا مرکل نيز گرديد. به طور نمونه سفر ِ خريد سرکوزي به کشور هاي گوناگون عربي که وي از آن کشور ها با قرار داد هاي چندين مليوني براي صنعت موتر سازي کشورش به پاريس بازگشت؛ نمونه ديگر موقف سرکوزي در قسمت منازعه روي برنامۀ هستوي ايران و به خصوص تمجيد او از رييس جمهور روسيه پوتين به عنوان "نقش سازنده" او بود.

در سياست اروپايي نيز سرکوزي، نخست وزير آلمان را با چالش هاي مواجه کرد. با ز هم به طور نمونه: برنامه فرانسه در اقدامات تکروانۀ آن کشور در ايجاد يك اتحاد مديترانه. تقاضاي مركل اين است که همه كشورهاى اتحاديه اروپا بايد در آن زمينه سهم مساويانه داشته باشند، در غير آن از ديد مرکل خطر آن است که اتحاديه اروپا متلاشي گردد. فقط مذاکرات دشواري که ما ها طول کشيد، توانست تنش ميان اين دو کشور را از ميان بردارد. کارشناسان امور به اين نظر اند که يگاته چانس مرکل اين است که پيشروري ها و تک روي هاي سوکوزي را به يک پروژه مشترک تبديل نمايد.

از اين زاويه بايد به نمايش گذاشتن همبستگي اين دو کشور در نشست اخير ناتو نگريست. نخست وزير آلمان و رييس جمهور فرانسه، دوشادوش همديگر، اعلام کردند که شصتمين سالگرد پيمان ناتو را در منطقۀ مرزي شتراسبورگ/کيحل با هم برگزار خواهند کرد.