درافغانستان يک ميليون انسان معتاد به مواد مخدر اند

جهت تداوي افراد معتاد ساخته است که در مناطق کابل، قندهار، هرات، پکتيا و بدخشان قرار دارند.

در افغانستان هر ماه تقريبا ً به تعداد 200 مرد و زن در اين کلنيک ها تداوي مي شوند. اما اين راه آساني نيست، زيرا فقر، بيکاري و وضعيت بد روحي و جسمي ناشي از پيامد هاي جنگ، بيشترين دلايل براي مصرف مواد مخدر اند.

دکتر بيان شير شاه آمر مرکز تداوي معتادان در کابل مي گويد که تداوي کامل يک فرد معتاد، يک سال دوام مي يابد. قدم اول در تداوي، يک تمرين تشويقي است براي آماده کردن بيماران جهت تداوي. بعد از آن زمان تداوي حقيقي آغاز مي يابد که سخت ترين مرحله است براي بيماران. مرحله سوم که آخري مرحله تداوي است که نه تا ده ماه دوام مي يابد. دکتر بيان شيرشاه مي گويد که روش تدواي براي مردان و زنان از هم ديگر تفاوت دارد. شيرشاه مي گويد:"مرد ها تقريبا ً مدت يک ماه در کلنيک بستري مي گردند. اما زنان متأسفانه نمي توانند شبانه درکلنيک نزد ما بمانند. پيش از همه دلايل فرهنگي، اطفال و کار هاي خانه، زنان را از اين امر باز مي دارد. به اين دليل همکاران ما زنان را در خانه هاي شان تدواي مي کنند."

نه تنها زنان بلکه مردان نيز از جانب خانواده هاي شان حمايت مي گردند که اين حمايت براي ثبات بخشيدن به وضعيت ايشان و جلوگيري از دوباره معتاد شدن شان بسيار ضروري است. اطفال نيز با کمک والدين شان در کلنيک يا در خانه مورد تداوي قرار مي گيرند. عده اي از اطفال ازهمان زمان ولادت معتاد بار مي آيند، چون که مادران شان هنگام بارداري ترياک مصرف مي کنند. دکتر شير شاه مي گويد که اين نيز پيش مي آيد که والدين معتاد به اطفال شان مواد مخدر مي دهند تا آنان را آرام نگهدارند.شيرشاه ادامه مي دهد:"اکثريت اطفال معتاد به مواد مخدردر شمال افغانستان زندگي مي کنند، در مرز هاي ازبکستان، ترکمنستان و تاجيکستان. زنان اين مناطق براي اعاشه شان از 12 تا 14 ساعت در روز کار مي کنند. گذشته از آن در اينجا هيچ برنامه خانوادگي وجود ندارد ؛ يعني تعداد فرزندان کنترول نمي شود. زنان در اينجا ها بيشتراز پنج تا شش طفل دارند. زنان ترياک مصرف مي کنند و به اطفال شان نيز ترياک مي دهند تا به آن وسيله آرام شوند و زود تر بخوابند."

به اين دليل روشنگري يکي از کار هاي عمده سازمان هاي کمکي آلماني را تشکيل مي دهد تا از رو آوردن سريع به مواد مخدره هوشدار دهند. در مکاتب، مساجد و نشست هاي محلي به مردم از پيامد هاي اعتياد به مواد مخدره آگاهي داد مي شود. معلمان، پليس ها و امامان افغان به تعداد 1000 تن توسط کارکنان جي تي زيد آموزش مي يابند تا در مبارزه عليه استعمال مواد مخدره سهم گيرند.