1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

خیابان آزاری و قربانیانی که مقصر پنداشته می شوند

دویچه وله / حسین سیرت۱۳۹۲ مرداد ۲۶, شنبه

آزار دختران و زنان در کوچه و بازار به پدیده جنجال برانگیزی در افغانستان تبدیل شده است. شماری از دختران می گویند این آزارها گاهی فرصت های تعلیمی، تحصیلی و فعالیت های اجتماعی را از آنان می گیرد.

https://p.dw.com/p/19RRK
عکس: dapd

در یازده سال اخیر ده ها نهاد مدنی و تحصیلی به فعالیت آغاز کرده اند که به این سبب فضای نسبتا بازتری برای فعالیت های تعلیمی، تحصیلی و اجتماعی زنان افغانستان فراهم شده است؛ ولی دیدگاه عمومی در رابطه با حضور زنان در اجتماع تغییر زیادی نکرده است.

دخترانی که حالا به مکتب، مراکز آموزشی و یا دانشگاه ها می روند، هر روز با پدیده آزار و اذیت خیابانی مواجه می شوند.

سمیرا، دانش آموز صنف یازدهم مکتب که خود مورد آزار قرار گرفته، می گوید چنین اذیت هایی هرچند که او را از عزمش برای ادامه تعلیم باز نداشته، ولی برایش دردسرساز بوده است.

این دختر دانش آموز می گوید یکی از همصنفانش که او را اذیت می کند، باری تا پشت دروازه خانه او را دنبال کرده و اعضای خانواده با دیدن چنین صحنه ای فکر کرده اند که دختر خانواده مقصر است. در حالی که به گفته سمیرا، این مساله کاملا برعکس بوده است. او می گوید: «[اذیت کننده] حتا تا پیش خانه ما آمد. وقتی برادرم او را دید، به مادرم گفت و مادرم بالای من سر و صدا کرد که تو با بچه ها می گردی. در حالی که من چنین کاری نمی کنم».

سمیرا می گوید مشکل اصلی این است که خانواده ها به جای این که دختران را درک کنند و بدانند که دختران قربانی چنین اذیت هایی هستند، با مقصر دانستن آن ها زمینه و فرصت های تعلیمی را از آنان می گیرند: «در حالی که دختر هیچ کاری نکرده باشد، بازهم ملامتی برسر دختران می افتد. به خاطری که پسران تا خانه به دنبال آن ها می روند. هرچه که دختر بیچاره بگوید باز هم آن ها نمی فهمند».

عکس: آرشیف - زنان و دختران افغانستان غالبا در محیط های اجتماعی با آزار مردها مواجه می شوند؛ به همین دلیل، تلاش می کنند تا در اجتماعات زنانه به فعالیت بپردازند.
عکس: آرشیف - زنان و دختران افغانستان غالبا در محیط های اجتماعی با آزار مردها مواجه می شوند؛ به همین دلیل، تلاش می کنند تا در اجتماعات زنانه به فعالیت بپردازند.عکس: DW/H. Hashimi

اصلاح خانوادگی و اجتماعی

دخترانی که آزار و اذیت خیابانی را تجربه کرده اند، می گویند به دلیل ترسی که از آبروریزی دارند، نمی خواهند چنین قضیه ها را به پولیس بگویند. آن ها می گویند بهترین راه پایان دادن به این اذیت ها، تربیت خانوادگی و اصلاح اجتماع است.

لطیفه، یکی دیگر از قربانیان آزار خیابانی می گوید: «خودم وقتی مکتب می روم، بچه ها اذیت می کنند. نظرم این است که پسران از طرف خانواده و جامعه کنترول شوند تا خانم ها را اذیت نکنند».

به باور این خانم، خانواده ها به جای منع پسرانشان از آزاردادن دختران، آن ها را تشویق می کنند و چنین تشویق هایی سبب می شود تا بستر اجتماعی آزار و اذیت دختران گرم تر شود.

نهادهای فعال حقوق زن با آن که بارها راهپیمایی ها و سمینارهایی را در رابطه آزار و اذیت زنان و دختران برگزار کرده اند، اما این پدیده هنوز در جاده ها، محل کار، بازار و مراکز تحصیلی دیده می شود.

با آن که پس از شکست طالبان، زنان و دختران حق تعلیم و تحصیل، و فعالیت های اجتماعی را به دست آورده اند؛ ولی زنان هنوز در سطوح مختلف با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و عملا نمی توانند از حقوق خود استفاده کنند.