خود کفايي امنيتي افغانستان شرط بيرون رفتن نيروهاي بين المللي

براي رسيدن به اين اهداف هنوز نياز به عمليات تظامي بيشتر مي باشد. زيرا طالبان دربرخي ازمناطق درحال پيشروي اند.

با وجود دستاوردهاي ساليان گذشته که به کمک نيروهاي حفظ صلح به وجود آمده اند، کم نيستند مکاتب ودانشگاههايي که دروازه هاي شان را دوباره به روي شاگردان ودانش آموزان بازکرده اند.

ارتش ملي افغانستان درموقعيتي قرار دارد که درمناطق بيشتر اين کشور نقش کنترول کننده را ايفا کند. دربخشهاي عدليه وپليس همچنان پيشرفتهايي صورت گرفته است.هرگاه تلاشهاي بيشتري دربخش باز سازي صورت مي گرفت ، بدون شک دستاوردهاي ساليان گذشته مي توانستند، بيشتر ازاين باشند.

اما اگردرچنين حالتي نيروهاي بين المللي حفظ صلح را ازافغانستان بيرون کنند، به معناي آن خواهد بود که مردم را به حال خودشان رها مي کنند.دراين ميان، برنده طالبان، برخي ازجنگسالاران ديگر وقاچاقبران مواد مخدر خواهند بود. آنها بزودي کشوررا به وضعي درمي آورند که مردم سالها قبل تجربه کرده اند.

ازسوي ديگر قابل ياد آوري است که مردم افغانستان خود ديگر به پيروزي نيروهاي حفظ صلح باور ندارند. اکنون پرسش اساسي دراين است که چگونه مي توان اعتماد مردم افغانستان را دوباره به دست آورد؟ اين اعتماد را نمي توان با بحثهاي خارج کردن نيروهاي صلح کسب کرد. برعکس راه بهتر تلاش بيشتر براي تامين امنيت است.

هنوز شمار سربازان بين المللي درافغانستان براي يک حل دوام دار مشکل امنيتي افغانستان کافي نيست.درضمن عمليات نيروهاي حفظ صلح بايد درمناطقي باشد که طالبان درآنجا درحال قدرتمند شدن استند. ازاينرو راهبرد جديد بايد اين باشد که قطعات نظامي را بتوان ازيک گوشه به گوشه ديگر ساده تر انتقال داد.

ازسوي ديگر بايد ارتش ملي افغانستان وظايف بيشتري را برعهده گيرد. البته سربازان اين ارتش بايد آموزش حرفه اي ببينند ومعاش کافي به دست بياورند.

تجربه عراق نشان مي دهد که با استفاده خردمندانه از داده هاي موجود دريک کشورمي توان ، به ثبات دراين کشور کمک کرد.

تحکيم ثبات درافغانستان بايد اساسي ترين هدف جامعه جهاني باشد. زماني که افغانستان توانست دوباره روي پاي خود بيايستد ، درآنصورت است که نيروهاي حفظ صلح مي توانند با وجدان آرام اين کشور را ترک کنند.

دانيل شيشکويچ/ رتبيل آهنگ

ويراستار: رسول رحيم