خلیل الله خلیلی در صحن دانشگاه کابل آرام گرفت

آلبوم عکس را اینجا تماشا کنید

خلیل الله خلیلی، 25 سال پیش دار فانی را در دیار هجرت و در پاکستان وداع گفت و در آن کشور دفن گردید. پیکر استاد خلیلی اخیرا به کابل انتقال داده شد و حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان دستور داد تا پیکر این شاعر افغانستان را در جوار آرامگاه سید جمال الدین به خاک بسپارند.

سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان در مراسم خاک سپاری پیکر استاد خلیلی، اورا سخن سرای کم نظیر خواند: «امروز فرزندان حق شناس این دیار، مقدم این سخنسرای کم نظیر را گرامی می دارند. استاد ترانه گوی عظمت ملت کبیری بود که در بیرحم ترین زمانه ها، دست خوش مظالم فراوان شد».

آقای رهین استاد خلیلی را استوره غرور ملی افغانستان و ترانه گوی جهاد خواند.

«افتخار افغانستان»

فاروق وردک، وزیر معارف افغانستان پیام رییس جمهور کرزی را به خوانش گرفت و گفت استاد خلیلی افتخاری برای تمام مردم افغانستان است: «هر روز، هر دقیقه و هر ثانیه عمر شیرینش در خدمت هموطنان عزیزش گذشت. مرگش مرگ عزت بود و دفنش با توصیه خودش امروز در نتیجه وصیت خودش (در افغانستان شد)، به وطن عزیز خود برگشت».

در مراسم خاکسپاری پیکر استاد خلیلی، شماری از مقام های حکومتی، نمایندگان پارلمان و قلم به دستان افغانستان شرکت کرده بودند.

مسعود خلیلی، پسر استاد خلیل الله خلیلی در این مراسم از اقدام حکومت برای ارج گذاری به مقام استاد خلیلی قدردانی کرد: «از حکومت افغانستان، از پارلمان افغانستان و از دوستان افغانستان بالاتر از همه از مجاهدین عزیز افغانستان سپاسگزارم».

آقای خلیلی گفت افتخار می کند که استاد خلیلی به دیار خود آمد و در خاک خود آرام گرفت: «برای من هم خوشبختی بزرگ است؛ هم مسرت عظیم است؛ و هم جای بس افتخار است که استاد عزیز دوباره در میان ملت خود است. آخ چه ملتی! نازم آن برهنه پا را که به دشمن فهماند، ملت باشرفی در دل کوهساری است!».

خلیلی زمانی به عنوان نماینده کابل در پارلمان افغانستان و همچنین در پست های معاونت دانشگاه کابل، ریاست مستقل مطبوعات و سفیر افغانستان در شماری از کشورهای خارجی کار کرده است.

با تسلط حکومت کمونیستی در کابل، استاد خلیلی به مقاومت پرداخت و اشعاری در رابطه با رشادت ها و دلیری های مبارزان راه آزادی افغانستان سرود.

نام چو جاوید شد، مردنش آسان کجاست

کمتر افغان هایی را می توان یافت که شعر «نام چو جاوید شد، مردنش آسان کجاست» استاد خلیلی را با گلوی هنرمند محبوب افغانستان، احمد ظاهر نشنیده باشد. اما همه نمی دانند که این شعر را استاد خلیلی سروده است.

ناله به دل شد گره، راه نیستان کجاست

خانه قفس شد به من، طرف بیابان کجاست

اشک به خونم کشید، آه به بادم سپرد

عقل به بندم فگند، رخنه زندان کجاست

گفت پناهت دهد، در ره آن خاک شو

آن که شدم در رهش، خاک بگو آن کجاست

روز به محنت گذشت، شام به غم شد سحر

ساقی گلچهره کو، نعره مستان کجاست

در تف این بادیه، سوخت سراپا تنم

مزرعه ام آتش گرفت، نم نم باران کجاست

ابر سیه شد پدید، باز به چرخ سخن

اختر برج ادب، مرد سخندان کجاست

هم نظر بوعلی، هم قدم بوالعلا

هم نفس رودکی، همدم سلمان کجاست

مرد نمیرد به مرگ، مرگ ازو نام جست

نام چو جاوید شد، مردنش آسان کجاست

گزارشگر: حسین سیرت، کابل

ویراستار: عارف فرهمند