خشونت درخانواده ازدید خانوانوده خانواده ها

تو خود زمینه را مساعد ساخته یی. اما واقعیت امر این است، زمانیکه منطق را یخ بسته باشد واز کار مانده باشد، از زور بازو استفاده می گردد.

بحث داغ در افغانستان امروز خشونت است و هرچه در این مورد صحبت شود کم است، چرا که به گفته بعضی از صاحبنظران خشونت در افغانستان نهادینه شده و باید جهت رفع آن توجه جدی و همه جانبه صورت گیرد. در همین ارتباط ورکشاپ ها مختلف برگزارشده تا علل و راهکار های رفع این مشکل اجتماعی بررسی شود و در این زمینه اقدامات جدیتری صورت گیرد. بنا به همین منظورمیز مدوری تشکیل دادیم با حضور خانم خواجه زاده، خانم رویا سادات و آقای مسعود امیدوارازشهرهرات:

دویچه ویله: خانم خواجه زاده ، ابتداشما نتایچ ورکشاپ را برای ما توضیع دهید و بگوید چه دست آورد های داشته است؟

خواجه زاده: نتایج ورکشاپ امروزی ما که در سالون کنفرانس های دانشگاه اجرا گردید، واقعاً مثمر بوده و از کسانیکه در این جا شرکت داشته اند خصوصاً محصلین ژورنالیزم و حقوق، این ها افرادی اند که صاحب نظر اند و از خشونت ها و بگو نگو های اجتماع آشنایی دارند و توانستند ابراز نظر نمایند و برای بیرون رفت از خشونت بعضی از نظریات ارایه کردند که من به عنوان یک شهروند از ولایت هرات همچو سیمینار ها و ورکشاپ ها را خوب ارزیابی میکنم و امیدوار هستم که در آینده هم همچو سیمینار ها برگزار شود. اما باید چنین سیمینار ها در ولایات وقریه جات دور افتاده دایر شود تا مردم از این مشکل رها گردند

دویچه ویله: تشکر از شما. خانم سادات شما بفرمایید که با توجه به اینکه بیشترزنان بی سواد اند اینگونه ورکشاپ ها نظر شما چه اهمیتی دارد؟

سادات: برای من وبه نظرمن اینگونه سیمینار تجربه خوبی است بخاطر یکه بیشتردیده میشود که ذهنیت خود کسانیکه به عنوان مدافعین حقوق زن کار می کنند و بحث میکنند، در این مورد بیشتر نظرات متفاوت و حتا متضاد وجود دارد. پیش بینی نمیشد که روشنفکر ماهم همچو ذهینیت داشته باشند. تجربه کلی که من خودم از این سیمینار با خود گرفتم که من به عنوان یک شهروند هراتی به این باور رسیدم که خشونت تا اندازه در نهاد خود ما و در زندگی ما وجود دارد که هیچ کدام ما نمیتوانیم یک تعریف خاصی از خشونت داشته باشیم. و این در قدم اول میتواند خود وما را برای همدیگرما بشناساند. راهکار های دیگر خوب همان طرح و پیشنهاد قانون بهتر برای قوانین جدیدی برای بهبود وضع زنان و همچنان کاریابی و مسایل اقتصادی و امثال این ها مطرح گردید و روی اینها بحث صورت گرفت. زمان سیمیناریک کمی کوتاه بود و موضوعات خیلی زیاد بود من امیدوارم چنین سیمینار ها ادامه داشته باشند.

دویچه ویله: آقای امیدوار! شما بفرمایید نتایج این ورکشاپ ها، تا چه اندازه در جامعه قابل تطبیق است؟

مسعود امیدوار: در این ورکشاپ موضوعات که مطرح شد، علل و عوامل خشونت بالای زنان و همچنان راهکارهای برای بیرون رفت از خشونت مطرح شد که از نظر من از آنجاییکه نهاد های مدنی تلاش های زیادی در این راستا نموده اند و از مردم خواسته شده که با هم یک زندگی مصلحت آمیزی داشته باشند. باید گفت ، همه آنچه را که یک تعداد از دوستان اینجا خواهان شدند با بافت اجتماعی و جامعه ما همنوا نیست و در عمل تطبیق شدن آن نیز خواست بلندی است. اما چنین ورکشاپ ها و نشان دادن آن از طریق تلوزیون برای روشن شدن اذهان عامه و زنان و مردان که ازدواج نموده اند خیلی خوب است.

دویچه ویله: بر می گردیم روی نتایچ ورکشاپ و کوشش نماییم که روزی آنرا تطبیق نماییم، خانم خواجه زاده شما بگویید که اگر شما از طرف شوهرتان لت وکوب شوید چه عکسل العملی مقابلش نشان میدهید؟

خواجه زاده: من اول این زمینه را منحیث یک خانم خانواده مساعد نمی سازم که او بتواند مرا لت وکوب نماید و دست به چنین اعمال بزند. و دوم اگر چنین یک کاری اتفاق بیفتد، ما باید با خانواده خود دست به هر کاری که میزنیم مشوره نماییم و همدیگر را راهنمایی نماییم و با شوهر خود به تفاهم برسیم. و شوهر خود را این چانس را ندهیم که دستش بالای خانمش بالا شود و یا از او سوء استفاده نماید. من فکر میکنم که زنان که زیر خشونت قرار میگیرند ، به فکر من گناه یک نفر نمیتواند باشد. گناه از هر دو جانب است، یعنی خانمی که زمینه را مساعد می سازد و شوهری که از این موقع سوء استفاده مینماید. پس من از خانم های عزیز این تقاضا را دارم که در هر مورد از متانت و تحمل خود کار بگیرند و زمینه را برای شوهر خود مساعد نسازند و شوهران عزیز حق و حقوق خانم خود را درک کنند و آنها هم دست به همچو اعمال نزنند.

دویچه ویله: خانم سادات شما بفرمایید که اگر شما برابر میشوید که کسی بچه خود را لت میکند شما چه عکس العمل در برابر وی انجام میدهید؟

سادات: من فکر میکنم چنین موضوعات ریشه خود را دارد. اما میتوانم همینقدر بگویم که لت و کوب برای طفل نیست،همرای طفل باید گپ زده شود،به وی باید فهمانده شود، نه اینکه لت وکوب شود. اما بالای آنچه که میخواهم تاکید نمایم این است که خشونت در زندگی های ما نهادینه شده است و از فرزند خانه شروع شده تا بزرگ می شود ادامه دارد. نقطه دیگری را که به گفته های استاد میخواهم اضافه کنم که مطمین هستم که نظر به کمی وقت این مساله را مطرح نکردند و آن این است که تحمل چه معنای در جامعه ما میتواند داشته باشد و ما چه تصویری از تحمل در زندگی های خود میبینیم و به این خاطر است که ما نمیتوانیم همیشه تحمل را برای خانم ها تبلیغ کنیم و یا نصیحت نماییم و یا هم چاره آن همین باشد. چون خشونت به حدی میرسد که تحمل ناخودآگاه انفجار می کند. ما نمیتوانیم در برابر هر نابرابری از تحمل بحث کنیم.

دویچه ویله: آقای امیدوار اگر در خانواده شما کدام مشکلی با خانم شما رخ بدهد، شما چه برخوردی میکنید؟

مسعود امیدوار: من فکر نکنم که در خانواده ما که یک خانواده تحصیل کرده و روشن است چنین یک واقعه رخ دهد. و چنین یک زمینه را هم مساعد نمیسازم. اما شاید نظر به خوی ، انسان گاه گاهی دست به خشونت بزند. اما من کوشش میکنم که چنین کاری از من سرنزند و از حوصله مندی کار میگیرم و این باعث می شود که فضای خانواده یک فضای مملو از محبت و صمیمیت باشد.