بیست و سه تروريست اسلاميست در زندان هاي آلمان

اين زندانيان تحت شرايط امنيتي شديدي قرار دارند. از جملۀ 23 عضو اين گروه هاي اسلاميست تروريستي، 5 تن آنها در زندان هاي ولايت "نورد راين ويستفالن" آلمان زنداني هستند. مثلا ً در شهر ايسن:

در اينجا در مکان نمبر 4، با تدابير امنيتي بسيار شديد زنداني هاي به سر مي برند که به صورت خاصي خطرناک درجه بندي شده اند، زيرا آنان اعمال بسيار خشونت آميز عليه ديگر زنداني ها و يا کارکنان زندان به کار برده اند و يا به دار و دسته هاي تنظيم يافتۀ جنايي تعلق دارند. اعضاي گروه هاي تروريستي اسلاميست نيز در همين جا زنداني اند.

مانويل هيلر مسوول مواظبت از اين بخش است. او در بارۀ تجاربي که با اين گونه زنداني ها دارد، مي گويد:

"زنداني هاي که داراي چنين پس منظر هستند، در واقع يکجا با خوش برخورد ترين زنداني ها زنداني هستند. آنان بسيار پاکيزه اند، به صورت متواضعانه اي خود را جمع و جور کرده اند، با خانواده هاي شان رابطۀ متواتر و منظم و در برابر کارکنان زندان رفتار بسيار دوستانه و مودبانه دارند و به هيچ وجه جلب توجه نمي کنند."

اما تجارب دادگاه عالي ايالتي شهر شتوتگارت از اين نوع زنداني ها طور ديگر است. يکي از آنان به نام رفيق ( اسم خانوادگي اش در اين جا به دلايل حقوقي مجهول باقي مي ماند) عضو گروه تروريستي اسلاميست "انصار الاسلام" است که حملۀ تروريستي را عليه علوي، نخست وزير پيشين عراق طرح ريزي کرده بود. او در جريان محاکمه چندين بار قاضي دادگاه و نمايندۀ وکيل مدافع را توهين نمود. گذشته از آن او در جريان محاکمه بر کارکنان دادگاه حمله کرد و آنها را زخمي ساخت. او انزجار و تنفرش را در برابر دولت دموکراتيک هرگر پنهان نمي داشت و بار ها نظام دموکرايتک را خلاف دين خوانده و دشنام مي داد.

حالا 23 عضو گروه هاي تروريستي اسلاميست در زندان هاي آلماني به سر مي برند. هدف اين است که آنان در اثر تربيه و آموزش در زندان، از عقايد تروريستي شان دست بشويند که احساس ندامت و پشيماني شرط آن است. آيا آنان اظهار پشيماني از اعمال تروريستي شان به عمل خواهند آورند؟

مانويل هيلر در اين باره مي گويد:

"نه، هرگز نه."

آنگاه که اينان بعد از محاکمه، گناه شان ثابت مي شود و زنداني مي شوند، به زودي خود را در زندان با امور روزمره وفق مي دهند، اما آيا آنها

واقعا ً فکر مي کنند که گناهکار اند؟

هيلر توضيح مي دهد:

"من فکر مي کنم که اين امر براي اين گروه چيز معمولي است، زيرا در نگاه آنان، زنداني شدن شان نتيجۀ يک عمل غير قانوني نيست، بلکه براي آنان ايديولوژي و باور شان مهم است، پس آنها به اعمال شان به عنوان اعمال قابل جزا نمي نگرند."

اين زندانيان متاسفانه توسط ايديولوژي هاي تروريستي شان چنان شستشويي مغزي شده اند که خيال آن را ندارند تا از افکار و عقايد تروريستي شان دست بشويند و از خود هيچ گونه آمادگي براي ادغام دوباره در جامعه نشان نمي دهند.