بيست جولاي سالروزسوء قصد به جان هيتلر

پس ازاين سوء قصد راديوآلمان درخبري راديويي گفت:"امروز با انفجار بمبي سوءقصدي به جان پپيشواصورت گرفت. غير از سوختگي سطحي وخراشيدگي ،آسيب ديگري به او نرسيده است. رهبربلافاصله کار خودرا ازسر گرفت وچنان که برنامه شده بود با موسيوليني خود کامه ايتاليا ملاقات ومذاکرات مفصلي را انجام داد."

وقتي اين خبر از طريق راديو انتشار يافت؛ شنونده هرگزنمي توانست باورکند که آياواقعا به جان هيتلر سوء قصدي صورت گرفته است.

هرکسي که شک داشت فرداي همان روز يعني به تاريخ 21 جولاي واقعاً دريافت که با بمبي که در بکس دستي جا سازي شده بود سوء قصدي به جان هيتلر انجام شده بوده و او از آن جان به سلامت برده است.

هيتلرپس ازآن دريک صحبت راديويي گفت :"يک گروه بسيار کوچک صاحب منصبان جاه طلب، بي وجدان ودرعين حال ونا بخرد ،جنايت پيشه واحمق توطئه اي را چيده بو دند تا مرا از بين ببرند وهمراه با نابودي من ستاد رهبري اردوي آلمان را کاملاً نابود نمايند."

هيتلر در عين زمان اعلام داشت که توطئه گران بدون هيچ گونه گذ شتي مورد وپيگرد قرار مي گيرند.

در شمار صاحب منصباني که توطئه قتل هيتلر را طرح ريخته بودند ادوارد هنريش فون کلايست هم شرکت داشت. پدر اوهم جزء اين ماجرا بود. نازي ها اورا اعدام کردند. با پيش آمدن شرايط مساعد ، کلايست جوان هر چند که در لحظات بس حساس در کنار "گراف شتوفن برگ" عامل اصلي سوء قصد بود و در آن فعالانه سهم داشت، مگر از شر آن در امان ماند. در سال 1994 بود که او به مناسبت پنجاهمين سال سوء قصد به جان هيتلر طي مصاحبه تلوزيوني لب به سخن گشود. اوگفت:"

وقتي مي ديدم که اين همه جنايات به نام مردم آلمان صورت مي گيرد مرا سخت رنج مي داد من با خود گفتم که آيا امکان ندارد که به جهان نشان داده شود که در آلمان چيزي ديگري هم مي تواند بوقوع بپيوندد. دليل ديگري هم بود که نزد من اهميت بس بزرگ داشت وآن اينکه من باور داشتم که اگر کسي بخواهد دست به اقدامي بزند امکان آن وجود دارد واگر چنين شود در آن صورت از کشته شدن انسانهاي بسيار زيادي جلوگيري به عمل مي آيد.همين مو ضوع نزد من بسيار مهم بود تا آلمان اينطور ويران وخراب نگردد."

در تبليغات رسمي نازي ها سوء قصد به جان هيتلر زاده سر خوردگي وياس عده ي قليلي خوانده مي شد. اما در حقيقت بعد از آن هيتلر وحاميان وپيروان او به روحيه جنگي سربازان و کيفيت صاحب منصبان توجه زيادي را مبذول مي داشتند. در ماه هاي بعد هزارها زن ومرد باز داشت شدند. رژيم نازي آنهارامتهم نموده بود که در طرح سرنگوني رژ يم دست داشته اند. در حدود 200تن آنها به اصطلاح در"محکمه خلق ها" تحت رياست فرايسلر محاکمه شدند وبه جرم خيانت ملي به وطن به اعدام محکوم گرديدند.

فرايسلر رييس محکمه در حکم محکوميت آنها درآن روزگفت:" به نام خلق! يک مشت آدم هاي جاه طلب بي وجدان جبون وخاينين که عبارتند از کارل گيرد لر، ولهلم لوي شنر ، يوسف ويرمر واولريش فون هازل اينهاتوطئه کرده اند وحتي به عنوان جاسوسان سياسي دردوران جنگ به سود دشمنان ما کار ميکرده اند. اينها با عده اي از صاحب منصبان سوگند شکن يکجا شده قصد داشتند تا رهبر وپيشوا ي ما را بکشند. آنها با مرگ مجازات مي شوند، املاک ودارايي شان هم ضبط مي گردند."

در ميان اعدام شدگان 20 جولاي سال 1944تعداد زياد سياستمداران احزاب ممنوعه مبارزيني از کليسا واتحاديه هاي کار گري هم شامل بودند.