1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

بمب خوشه اي - پايان کودکي غلام حبيب

۱۳۸۷ خرداد ۱, چهارشنبه

"من همه دولت ها را فرا مي خوانم که از توليد بمب هاي خوشه اي بس کنيد.اين مسووليت هاي تمام کشورهاست که زندگي اطفال را نجات دهند و به آنان آينده درخشاني را ميسر سازند و ... ."

https://p.dw.com/p/E3u6
حدود شصت در صد قرباینان بمب های خوش های اطفال هستند
حدود شصت در صد قرباینان بمب های خوش های اطفال هستندعکس: Aktionsbündnis Landmine.de/ Handicap Int.

غلام حبيب به بسيار خوبي مي تواند قوطي کوچک زرد رنگ را به ياد آورد که بر سرراهش در شهر کابل افتاده بود. اين قوطي جالب به نظر مي آمد و کنجکاوي يک پسر ده ساله را که غلام حبيب در آنوقت عمر داشت، برمي انگيخت. حبيب قوطي را از زمين بلند کرد و بيهوده سعي داشت تا آن را باز نمايد، بالاخره از اين کار نافرجام خسته شد و قوطي را دوباره به زمين پرتاب کرد؛ قوطي منفجر شد و هردو پاي غلام حبيب را از تن او جدا کرد. به اين ترتيب طفوليت او پايان يافت.

امروز حبيب 17 ساله است و در ويلچر نشسته است. او داستانش را به" AEP"خبر گزاري فرانسوي در کنفرانس بين المللي دبلين بازگو کرده است.

شرکت کنندگان کنفرانس دبلين مي خواهند به يک تعهد براي منع قرارگرفتن درسطح جهاني بمب هاي خوشه اي دست يابند.

حبيب در آن زمان نمي دانست که قوطي زردي که او براي بازي از زمين برداشته بود، حامل بمب هاي خوشه اي بوده است؛از اين نوع بمبي(BLU-96) که سربازان ايالات متحده امريکا عليه طالبان به کار مي برند. حبيب تنها مي دانست که قوطي هاي زرد رنگ حامل مواد غذايي بود که هواپيما هاي امريکايي در شهر وطني او در ولايت هرات پرتاپ مي کردند. حبيب با صداي نرمش ياد آورمي شود که:

بمب خوشه ای منفجر ناشدۀ امریکایی در افغانستان
بمب خوشه ای منفجر ناشدۀ امریکایی در افغانستان

"من با پسران کاکايم براي ميله اي در پارک بودم، روز اول نوروز بود؛ در باز گشت به طرف خانه اين مصيبت اتفاق افتاد." جراحت ها به اندازه هولناک بودند که داکتران در شفاخانه اميد معالجۀ او را نداشتند مي خواستند حتي يک پيچکاري زهر دار به او تزريق نمايند. اما پدر حبيب با اين پيشنهاد داکتران موافقت نکرد و از دکتران تقاضا کرد که براي زنده ماندن پسرش تلاش نمايند.

حبيب بعد از چهار ماه از شفاخانه بيرون شد، اما او براي عمليات جراحي بايد مکرراً به شفاخانه باز مي گشت. زماني که درد زخم هاي او تا حدودي ناپديد شدند، او مجبور به تحمل زخم هاي روحي و رواني بود. حبيب مي گويد:"من مي خواستم به بيرون بروم و با دوستانم بازي کنم، اما آنها نمي خواستند با من بازي کننند. آنها به من مي گفتند: تو در ويلچر نشسته اي و نمي تواني با ما بازي کني." اودردنياي طفلانه اش که خيلي زود فروپاشيد روياهاي فراوني را درذهنش ترسيم نموده بود:

"من رويا زيادي داشتم، در بارۀ دوستانم، خانواده ام، خويشانم و ميهنم. بمب ها همه رويا ها و آروزو هايم را برباد داد."

هنديکپ انترنشنل، يکي از سازمان ها براي قربانيان ماين ها مي گويد که 60 در صد قربانيان بمب هاي خوشه اي اطفال هستند. غلام حبيب در کنفرانس دبلين مي خواهد که تمام شرکت کنندگان آن نسبت به بمب هاي خوشه اي احساس انزجار نمايند.

استعمال بمب خوشه ای در لبنان از طرف اسراییل
استعمال بمب خوشه ای در لبنان از طرف اسراییلعکس: picture-alliance/ dpa

بيشتر از 100 نمايندگان دولت ها تا 30 ماه مي در اين کنفرانس در بارۀ منع قراردادن، خريد و فروش و جاسازي بمب هاي خوشه اي با هم مشوره کنند. روسيه و ايالات متحده امريکا به عنوان بزرگ ترين توليدکنندگان بمب هاي خوشه اي در کنفرانس شرکت نکرده اند. حبيب در کنفرانس فرياد برآورد:

"من همه دولت ها را فرا مي خوانم که از توليد بمب هاي خوشه اي بس کنيد. اين مسووليت هاي تمام کشورهاست که زندگي اطفال را نجات دهند و به آنان آينده درخشاني را ميسر سازند. بگذاريد که اطفال با صلح و بدون بمب هاي خوشه اي زندگي کنند." غلام حبيب در آخر گفت:

"من کوشش مي کنم تا رويا هايم را دو باره به دست آورم."