اکثر فروشگاه‌های صنایع دستی زنان در بامیان بسته شده اند
۱۴۰۰ آذر ۲۶, جمعه
در سال‌های گذشته زنان تجارت پیشه در ولایت بامیان صنایع دستی شان را هم در این ولایت به فروش می‌رساندند و هم برای فروش به شماری از دیگر ولایت‌های افغانستان و کشورهای همسایه می‌فرستادند.
عذرا لعلی، مسئول صنایع دستی صلصال کارش را با ۴۰۰ افغانی سرمایه ابتدایی در سال ۲۰۰۶ شروع کرد و سرمایه کار و بارش در این اواخر نزدیک به ۸۰۰ هزار افغانی رسیده بود.
خانم لعلی به دویچه وله می‌گوید که در سال‌های گذشته درآمد بسیار خوبی از فروش صنایع دستی داشت و حدود ۵۰ خانم در ولسوالی‌ها و ۳۰ زن دیگر در مرکز بامیان با نهاد او کار می‌کردند.
سالانه ده‌ها جشنواره فرهنگی و هنری در بامیان دایر می‌گردید که فرصت خوبی برای زنان تجارت پیشه برای فروش صنایع دستی شان بود. گردشگران داخلی و خارجی که به ولایت بامیان سفر می‌کردند، این صنایع دستی را خریداری کرده و به عنوان سوغات و تحفه با خود می‌بردند.
خانم لعلی می گوید که حالا به خاطر نبود گردشگران، پایین آمدن میزان فروشات، بلند بودن قیمت مواد خام و محدودیت‌هایی که طالبان بر زنان وضع کرده اند، دروازه دکانش را بسته است و با بی‌سرنوشتی روبرو است.
او افزود: «حالا همه شاگردانم بیکار شده اند و با مشکلات اقتصادی روبرو اند«.
طی ۲۰ سال گذشته ده‌ها دکان در مرکز و ولسوالی‌های بامیان، مخصوصاً برای زنان تجارت پیشه از سوی موسسات با همکاری اداره محلی ایجاد شده بود و صدها خانم مصروف دوخت، تهیه و فروش صنایع دستی بودند.
اکثر زنان تجارت پیشه سرپرست خانواده‌هایشان هستند و از همین طریق معیشت خانواده‌های شان را تامین می‌کردند. حالا تعداد محدودی از دکان‌ها فقط در بازارچه هنر در مرکز بامیان باز است و آن‌ها نیز از نبود فروشات و بلند رفتن قیمت مواد خام شاکی اند.
شریفه مهروش توانسته هنوز هم فروشگاه صنایع دستی خود را فعال نگه داشته است و با لباس محلی و حجاب اسلامی به دکان خود می‌رود. او نیز از نبود فروشات و افزایش قیمت مواد خام شاکی است و می‌گوید که اکثر زنان تجارت پیشه توانایی خرید مواد سوخت را در فصل سرما ندارند.
او می‌گوید که در سال‌های گذشته ماهانه در حدود ۳۰ هزار افغانی درآمد داشتند، اما در ماه‌های اخیر حدود هشت هزار در ماه درآمد دارند که قیمت مواد خام را نیز پوره نمی‌کند.
مهروش افزود: «امسال به دلیل تحولاتی که در سرتاسر افغانستان آمده است، همه متضرر شده اند و در بازارچه هنر هم فروشات نیست. امیدوارم که همه چیز دوباره به حالت عادی برگردد.«
پس از این که طالبان به قدرت رسیدند، همه دکان‌های زنان تجارت پیشه برای حدود یک ماه مسدود بود، اما با درخواست رئیس بازار، تعداد محدودی از این دکان‌ها دوباره باز شدند و شماری از بانوان دوباره به کار شان برگشته اند.
اما یکی دیگر از مشکلات جدی فرا راه این بانوان تجارت پیشه، مالیات بلندی است که طالبان می‌گیرند. این فروشندگان مدعی است که طالبان از هر دکان صنایع دستی مبلغ چهار هزار یا پنج هزار افغانی مالیه خواسته اند.
اما مسئولان اداره محلی طالبان در بامیان می‌گویند که بعضی از این مشکلات به زودی حل می‌گردد و خصوصاً مالیات از سوی اداره مستوفیت کاهش پیدا می‌نماید.
سیف الاسلام، والی طالبان در بامیان به دویچه وله گفت که زنان در این ولایت می‌توانند مصروف کار باشند و کدام ممانعت و مشکل امنیتی وجود ندارد.
وی افزود:«کدام مشکلی برای شان نیست و کل شان صبح به دکان‌های شان می‌روند و شب به خانه‌های شان برمی‌گردند و تا به حال کدام مشکل امنیتی و یا مشکل دیگری ایجاد نشده است.»
برک، نمد، قالین، گلیم، خورجین، فرش‌های سنتی، خامک دوزی، گل دوزی، مهره‌دوزی، واسکت و پرده‌های تزئینی سنتی از مشهورترین صنایع دستی می‌باشد که در مناطق مرکزی افغانستان تهیه می‌گردد.