انتقاد اززندانهای امریکایی درعراق

مدافعان حقوق بشر دو سال قبل از وزارت دفاع ايالات متحده امريکا خواهان روشنگري در بارۀ اين گونه رفتار ها و روش هاي خشونت آميز در زندان هاي امريکايي شدند و در اين قسمت به قانون "آزادي اطلاعات " استناد نمودند. اين همان مادۀ قانوني است که به شهروندان ايالات متحده امريکا اجازۀ آن را مي دهد که تا حد ممکن دسترسي به اسناد حکومتي را داشته باشند.

حالا وزارت دفاع ايالات متحده امريکا خود را اندکي زير فشار احساس مي کند تا به نشر بعضي از تصاوير سياه و سفيد چنين صندوق هايي بپردازد، اگر چه نه از موارد بد تر آن ها. "سي ان ان "، فقط نوع بزرگتري چنين صندوق ها را نشان داده است که در آنها قسمي که گفته مي شود، "زنداينان خشن" تا 12 ساعت بايد ايستاد شوند، آنهم در زير آسمان، تحت شعاع آفتاب. اندازۀ کوچکترين اين صندق ها نظر به اين گزارش فقط 90 در 90 سانتي متر است که نشستن در آن ها چندان خوش آيند نيست و بلندي اين صندوق ها 1 متر و 80 سانتي است، يعني آن قدر کوچک که زندانيان قد بلند، نمي توانند بد ون خم شدن در آن ها استاده باقي بمانند.

واژۀ تنفر انگيز "شکنجه" را در اين گزارش ها نمي توان يافت و جينيفر ديسکال از سازمان "ديده بان حقوق بشر" نيز در اين جا از کابرد اين واژه خودداري مي کند. اما او از شرايط بي نهايت نامطلوب براي زندانيان ايالات متحده امريکا در عراق انتقاد کرده و تشويش خود را چنين اظهار مي دارد. او مي گويد:

"آيا ممکن است که زندانيان با وجود اين گرماي سوزان در اين صندوق ها به سر برند، و اين مهم است که فهميد که آيا آنان با مواد خوراکه تغذيه مي گردند."

ارتش ايالات متحده امريکا خاطر جمعي مي دهد که آب موجود است و اصلا ً زندانيان در صندوق زير نظر شديد نسبت به زنداينان ديگرقرار دارند؛ در هر 15 دقيقه از آنان ديدار مي شود، و به اين ترتيب نظر به ادعاي ارتش امريکايي چيزي براي آنان اتفاق نمي افتد و تا کنون نيز براي آنان چيزي اتفاق نيفتاده است. يک افسر امريکاي مي گويد که تا به حال هيچ زنداني يي مريض نشده است و يا نمرده است، به اين دليل ساده که آنان در صندق ها به سر مي برند.

در اين ميان جيف موريل، سخنگوي وزارت دفاع ايالات متحده امريکا در واشنگتن، وضعيت در زندان ها را غير اسفناک مي بيند. فرضيۀ او اين است که "ابو غريب" به گذشته تعلق دارد، وضعيت در زندان ها بهتر شده است و سيستم خوب کارکرد دارد. او به ادامه مي گويد:

"ما مردماني را گرفتار مي کنيم که براي عراق خطرناک اند، ما آنان را زنداني مي کنيم، و آنان را آماده براي پذيرش در جامعه مي سازيم و بعد تا 99 در صد مورد، آنان را بار ديگر آزاد مي کنيم."