اعتراض انجوها در كنفرانس اقليم

انجو هاي مكزيكي تنها با اين تجربه ي تلخ مواجه نبودند، بلكه هزاران اعضاي انجوي هاي ديگر نيز امكان دخول را نيافتند و مجبور شدند تا در بيرون بمانند. اما انگيلو ايانيلي عضو سازمان ”ريچارج” از ناروي اين خوشبختي را داشت تا امكان ورود در مركز "بلا" را بيابد. باوجود آن، او خشمگين است، ‌زيرا او ساعت ها گرسنه و تشنه در بيرون منتظر مانده بود. او مي گويد:

"من براي ثبت نام و دستيابي به تكت ورود، به ده ساعت ضرورت داشتم. از آن جاي كه همه اين ها را سازمان ملل متحد انجام مي دهد، راستش را بگويم، من توقع يك برخورد انساني را نسبت به مردم داشتم.”

دليل اين كه همه امكان دخول را در مركز بلا، جاي كه كنفرانس اقليم برگزار مي شود، نداشتند، اين است كه سالن كنفرانس، نظر به دلايل امنيتي، گنجايش فقط ۱۵ هزار شركت كننده را دارد. ايوو دو بور رييس دفتر در امور اقليم سازمان ملل متحد مي گويد كه اين دفتر امكانات زيادي را جهت اجازه ورود تدارك ديده بود تا افراد زيادي فرصت اشتراك در كنفرانس اقليم را بيابند. او توضيح مي دهد:

" مقصر كيست؟ من! مشكلي كه ما در اين جا داريم، اين است كه هيچ پايي با شماره ي ۱۲در كفش هاي با شماره ي ۶ جور نمي آيد. ما داراي سالن كنفرانسي هستيم كه به دلايل آتش گيري‌فقط گنجايش ۱۵ هزار فرد را دارد. در حالي كه ۴۶ هزار تن مي خواستند در اين جا حضور يابند تا آواز شان شنيده شود.”

ايوو دو بور در ادامه مي گويد كه براي دفتر كنفرانس اقليم، ازدحام افراد زيادي در برابر ساختمان كنفرانس كاملاً غير مترقبه بود. او اعتراف مي كند كه اجازه نامه هاي زيادي صادر شده بود، زيرا ما اميدوار بوديم كه شركت كنندگان به چند روز تقسيم شوند، نه اينكه همه در آخرين هفته ي برگزاري كنفرانس بيايند.

باوجود آن‌هيچ توضيح موجه نيز نمي تواند اين واقعيت را ناديده بگيرد كه بسياري از انجو ها هزاران كيلومتر را پشت سر گذشتانده و سفر هاي طولاني را متقبل شده بودند تا به اين جا بياند و در كنفرانس شركت كنند.

روچي‌‌، خانم جوان ۲۳ ساله كه از شهر مومبي هند آمده است‌‌‌، خشمگينانه مي گويد:

"چرا آن ها به ما حالا توضيح مي دهند؟ ما به قصد آمدن در كپنهاگ خيلي خوب آمادگي گرفته بوديم، زيرا ما مي دانيم كه اگر ما با خلاقيت، پيام ها و عملكرد هاي ما در اين جا حضور مي يافتيم ، بيشتر از ديگران تفاوتي ها را شركت جوانان در اين مذاكرات به وجود مي آورد."

اين خانم جوان كه فاصله هاي زيادي را جهت اشتراك كنفرانس پشت سر گذشتانده بود، از اين كه امكان ورود به سالن كنفرانس را نيافت، خيلي مايوس شده است. به خصوص كه بسياري از جوانان امثال او، مصارف سفر را خود متقبل شده بودند.

یپسین هیله/ مبلغ

ویراستار: یاسر