اثرات روانی درگیری ده سال پیش در گجرات

در آن حادثه که در ماه فبروری سال 2002 اتفاق افتاد، 59 تن کشته شدند که در میان آنها زنان و اطفال نیز شامل بودند. شمار زیادی از آنها اعضای گروه های افراطی متعصب هندو بودند. آنها از شهر ایودیا برمی گشتند، همان جایی که ملی گرایان افراطی هندو، مسجد بابری را نابود کرده بودند.

در ده سال اخیر در باره درگیری های خشونت آمیز در گجرات، ایالت غربی هند، کتاب ها و مقالات زیادی نوشته شده است. از دید خانم ارونا بروتا، روانکاو معروف در دانشگاه دهلی نو، این درگیری ها نه تنها ضربه روانی به بازماندگان وارد کرد، بلکه تاثیرات آن بر تمام جامعه تا امروز مشهود است.

او می گوید:«جامعه ای با یک چنین شوکی، در قدم اول به حالت چیزی شبیه فلج شده درآمد. حالا که این جامعه سعی می کند تا از این حالت شوک زدگی صحت یابد، آدم متوجه می شود که چیزی شبیه افسردگی بر همه چیز سایه افگنده است. این مانند یک بیماری است. سپس خشم و عصبانیت باز می گردد. این مانند یک گریپ است. در اول یکی دچار آن می شود، و بعد دیگران به آن مبتلا می شوند. بعد بعضی می گویند که مسلمانان بد هستند، و دیگران می گویند که سیکهـ ها بد هستند. این اتهام بستن به همین ترتیب ادامه می یابد. پس چگونه ممکن است تا یک احساس همبستگی مشترک بار دیگر به وجود آید؟».

پیامدهای این اعمال خشونت آمیز، افسردگی، بی خوابی، ترس و ناراحتی های جسمی غیرقابل توضیح می باشند. شمار خودکشی ها در گجرات نیز یک ماه بعد از وقوع حادثه به میزان زیادی افزایش یافت. خانم ارونا بروتا، مشکل بزرگ را در رابطه با مداوایی این ضربه روانی، در این واقعیت می بیند که از مسوولین این خشونت ها بعد از گذشت ده سال تا هنوز بازخواست به عمل نیامده است.

خانم جولیا ایکرت، انسان شناس آلمانی از دانشگاه برن در تحقیقات اش از سال 2002 به این سو، خود را با حوادث گجرات مشغول داشته است. آنچه او را وحشت زده می کند، این است که به ندرت در میان اکثریت جمعیت این ایالت، احساسی نسبت به عدالت به وجود آمده است. برعکس او همواره با هندو هاییرو به رو شده است که یک نوع پیروزی را در خود احساس می کرده اند. از دید او این نوع احساس، با تصویر یک سرزمین چند فرهنگی و با تنوع مذاهب مغایرت دارد، تصویریکه هند سعی می کند همیشه از خود به نمایش بگذارد.

او می گوید که از حوادث خشونت بار گجرات، قبل از همه حزب افراطی ملی گرایی هند «بهارتی جنتا» سود برد. این دشمن سازی مسلمانان باعث شد که قبل از همه رای دهندگان هندو هرچه بیشتر به این حزب ملی گرای افراطی پناه آورند.

به خصوص در این رابطه، در مورد نقش ناردیندرا مودی، نخست وزیر آن زمان گجرات که عضو این حزب افراطی ملی گرای هند است، تاهنوز روشن گری صورت نگرفته است. او در چند سال اخیر همواره مورد انتقاد قرار گرفته است و گفته می شود که او به نیروهای پلیس فرمان داده است که در برخوردهای خونین گجرات داخل عمل نشوند.

اسلبورن/ مبلغ

ویراستار: فرهمند