آيا راه نجاتي براي زيمبابوی وجود دارد؟

از ديد انتقادي افکار عامه در زيمباوي، رييس جمهور رابرت موگابي در اين مورد بازنده است. تلاش هاي سرکوبگرانۀ او دليل بر اين واقعيت است. کومبيري مفوندا خبر نگار در روزنامۀ فيناشيل گسيت (Financial Gazette) به اين باور است که اکثريت مردم زيمبابوي خواهان تغييرات اساسي در کشور هستند و اگر فشار ديکتاتور موگابي نباشند، به اپوزيسيون راي خواهند داد. او مي گويد:

"هدف تمام اين تلاش ها، ترسانيدن ژورناليست ها، ترسانيدن مخالفين است. اما نخستين انتخابات به روشني نشان داد که خلق زيمبابوي مي داند که چه مي خواهد. مردم از سيستم تک حزبي موگابي کاملا ً به ستوه آمده اند. آنان مي خواهند از اين وضعيت غم انگيز اقتصادي که بر کشور مسلط شده است، بيرون آيند. ما يک وضعيت بسيار مشکلي در زيمبابوي داريم؛ رژيم موگابي هرگونه فشار را بر جامعۀ مدني وارد مي کند و اين فشار واقعا ً از ماه مارچ به اين طرف افزايش يافته است."

اندرو ويندا خبرنگار از کشور اوگاندا به اين نظر است که فقط دولت هاي دموکراتیک مي توانند موفق باشند و در دراز مدت دوام نمايند.

اکنون اقتصاد زيمبابوي از همۀ ريکارد هاي منفي فرا تر رفته است. در مدت 20 سال اين کشور نمونه به صورت خانۀ فقرا در قارۀ افريقا درآمده است. ميزان تورم نظر به گزارش رسمي 100 هزار در صد است و نظر به تخمينات غير رسمي، تقريبا ً يک ميليون در صد. ميزان بيکاري به حدود 80 درصد مي رسد. و نيز 80 در صد مردم روزانه با کمتر از يک دالر زندگي مي کنند. نظر به گزارش سازمان ملل متحد در سال 2004، نيمي از جمعيت کشور تغذيه کافي نمي شوند.

اين از هم پاشيدگي اقتصادي از نظر اندرو ويندا، اقتصاد دان اوگاندايي دليل عمده براي از دست دان قدرت به وسيلۀ موگابي است. او در اين باره مي گويد:

"اين دليلي است که چرا موگابي در دور اول انتخابات به روشني به شکست مواجه شده است و باز هم بازنده خواهد بود. موگابي به اندازۀ کافي پول ندارد تا واقعا ً به آن وسيله قدرت سياسي خود را محکم کند. طبعا ً که من نمي توانم تکامل دقيق وضعيت کنوني را پيش گويي کنم، اما شرايط خوب و امکانات مساعدي وجود دارد که بديل ها را ممکن مي سازند."

اتحاديه اروپا و سازمان ملل متحد اعمال خشونت آميز منظم ِ قبل از انتخابات دور دوم را به وسيلۀ رژيم به شدت محکوم کردند. بريتانيا و ايالات متحده امريکا، حکومت رييس جمهور موگابي را غير قانوني خواندند. اما کشور هاي افريقايي همسايه جرئت ندارند تا موضع گيري روشن در برابر مبارز راه آزادي قبلي موگابي اتخاذ نمايند. با وجود آن اتحاديه افريقا در روز دوشنبه از تحولات در زيمبابوي اظهار نگراني نمود و از همه احزاب و جوانب در گير تقاضا کرد که از قهر و خشونت خود داري کنند.

پرسش اين است که چگونه زيمبابوي مي تواند از اين بحران بيرون آيد؟ براي ويندا، دانشمد علم اقتصاد روشن است که مداخله از خارج، نمي تواند راه حلي براي بيرون رفت از اين بحران باشد از نظر او هيچ راهي وجود ندارد به غير آنکه مردم زيمبابوي خود خويش را از زير چکمه هاي رژيم ديکتاتوري نجات دهد. او در اين باره مي گويد:

"من به اين باور هستم که هر تغييري در زيمبابوي بايد از جانب خود زيمبابوي ها صورت گيرد. من نمي خواهم که مسووليت مردم زيمباوي را به عهده گيرم و آن را به دوش مردم افريقاي جنوبي بسپارم، و يا مسووليت رهبر اپوزيسيون زيمبابوي را به رييس جمهور افريقايي جنوبي محول کنم. اين نمي تواند درست باشد."

اما ميانجي گري مي تواند راه بيرون رفت کشور از بحران باشد. اپوزيسيون ِ زيمباوي پيشنهاد تشکيل يک حکومت موقتي را مي نمايد. و اين مي تواند فقط در اثر ميانجي گري کشور هاي همسايه صورت گيرد.