آزادی زندانیان طالب به روند صلح کمک می کند؟

اما جنبه های حقوقی وعملی مسئله دارای اهمیت بیشتری است.

برید جنرال محبوب الله، رییس بخش ادغام مجدد به جامعه زندانیان، می گوید:" این اقدام تاثیر مثبتی برمجموع اوضاع افغانستان خواهد داشت" . ازنگاه او " هریک ازاین زندانیان به خانواده ای تعلق دارند وهرخانواده با قبیله ای تعلق دارد".

گفته می شود که درافغانستان 15000 زندانی وجود دارد که 800 زندانی در پایگاه نظامی بگرام را نیز دربرمی گیرد.

پس ازسقوط طالبان افراد مظنون به جنگجو بودن، بدون اینکه دوسیه آنها بررسی شود ازسرتاسرافغانستان بازداشت می شدند. پس ازآنکه حکومت افغانستان تصمیم به آوردن اصلاحات درزندان های این کشورگرفت و دادگاه عالی امریکا به زندانیان گوانتانامو حق مطرح کردن دفاع ازخود را داد، به تدریج به زندانیان درافغانستان نیزحقوقی قایل شدند.

جرگه مشورتی صلح تقاضا کرده است، آن زندانیانی که بدون کدام اتهام زندانی شده اند باید رها شوند. حکومت افغانستان نیز دراین ارتباط می کوشد این روند را تسریع کند. زندانیان براین اساس، باید یک سند وفاداری نسبت به حکومت افغانستان را امضا کنند ودربرنامه آشتی نام نویسی کرده ، ازخشونت دست بردارند وشغلی را فراگیرند.

تااکنون برمبنای این ابتکار حدود 130 زندانی به مثابه گام نخست درجهت آوردن اصلاحات درسیستم قضایی افغانستان رها شده اند.

با اینهم گروههای حقوق بشر براین نظراند که این روند نمی تواند به مشکلات افغانستان دایر برزندانی کردن خود سرانه پایان بدهد وقادرنیست به زندانیان شرایطی را مساعد بسازد که ازخود وکیل قانونی داشته باشند.

نادرنادری، کمشنرکمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، می گوید:" ما ازاین که دراین روند به زندانی بودن بی پایان این زندانیان توجه شده است خشنود می باشیم، اما ما نگران می باشیم". او می افزاید:" بازنگری دوسیه های این زندانیان مستلزم زمان طولانی تری است تا شواهد کافی برای رهایی شان ارائه کنند".

با آنهم ناظران به این عقیده اند که کدام تضمینی برای موثریت چنین برنامه ای وجود ندارد. عربستان سعودی برنامه مشابهی را پیاده کرده است. تجارب این کشور نشان می دهد، 20 درصد کسانی که ازگوانتانامو رها شده اند، پس ازچنین برنامه های اعاده حیثیت، دوباره با اسلامگرایان تندرو تماس برقرارکرده اند.

پاتریک فالبی ، رانس پرس / رسول رحیم

ویراستار: سیدروح الله یاسر