آبدات تاریخی افغانستان به توجه وکمک مالی بیشترنیازدارد

گفتگوبا ظفرپیمان باستان شناسی که معبد بودایی را درکابل کشف نموده است .

دویچه ویله :آقای پیمان شما دو سال پیش در کابل در منطقه ای بنام " پنجه شاه" و یا تپه نارنج حفریاتی داشتید و قادر به کشف یک معبد بودایی شدید که تقریباً یک هزار و پنجصد سال قدامت تاریخی داشت. در مصاحبه ای که در آن وقت با شما داشتیم، گفتید که شما قصد ساختن یک موزیم را دارید که در همان منطقه ساخته شود و آثاری که بدست آمدند، در همان جا به نمایش قرار بگیرند. از این برنامه های شما تا حال تا چه اندازه تطبیق شده اند؟

پیمان : مایعنی "ریاست باستان شناسی" از دو سال، یعنی از 2004 میلادی به اینسو حفریات خود را شروع کردیم. این حفریات توسط جوانان و باستان شناسان ریاست باستان شناسی شروع شده است و افتخار پیش برد کارهای ریاست باستان شناسی را برای من محول کردند. در سه سال یعنی سه دوره ی که ما حفریات خود را پیش بردیم با پول بسیار کمی، موفقیت های علمی چشمگیری بدست آوردیم. به این معنی که به یک کلمه خلاصه اش بسازم؛ آثاری که بدست آمده و ساحات حفریاتی که ما کرده ایم، یک مکتب نو هنری که تا به حال نه تنها در افغانستان بلکه گفته می توانیم در جهان ناشناخته بود، امروز ما موفق به کشف آن گردیدیم که این جز افتخارات افغانها و ریاست باستان شناسی ما می گردد.

دویچه ویله : معبدی را که شما کشف کردید در کل مربوط به کدام دوره تاریخی می شود؟

پیمان : ساحه فعلی ما ارتباط می گیرد به شروع ساختمان بین قرن 5 میلادی، و ختمش را ما ارتباط می دهیم به اواخر قرن 9 میلادی یعنی حملات یعقوب لیث صفار در دره کابل.

دویچه ویله : وقتی که دوسال پیش ما با شما صحبت کرده بودیم، شما از طرح ساختن یک موزیم در همین منطقه صحبت کردید، آیا شما موفق به این شده توانستید پول جمع آوری نمایید و واقعاً ساختمان موزیمی را آغاز نمایید تا همین آثاری را که کشف نمودید ؛در آن جا به نمایش گذاشته شوند؟

پیمان : آثار فعلاً جای به جای است. منتها پولی که ما بتوانیم از این ساحه یک موزیم غیر منقول بسازیم و به نمایش بگذاریم برای مردم و جهانیانی که برای دیدن آن می آیند، برای فعلاً،این پول را ما به دست نیاوردیم. مشکل دیگری که ما با آن رو به رو استیم حفظ آثار است که از آن جا پیدا می شود. متاسفانه ترمیم کارهای خودمان چون مواد کافی ندارند، توانایی اش را دارند اما مواد کافی ندارند که این را پیش ببرند و روی این دلیل ما شدیداً ضرورت داریم به ترمیم کاران خارجی، خصوصاً اگر همکاران ایتالیایی وی و یا هندی با ما در این قسمت کمک کنند .

دویچه ویله : یعنی درکل تا حال حفریات شما هم به پایان نرسیده؟

پیمان : نه، ما اگر برای فعلاً اگر بخواهیم حفریات خود را تکمیل بسازیم در حدود چهار تا پنج حفریات دیگر نیز ضرورت داریم و به پنج حفریات بین 50 تا 60 هزار دالر ما ضرورت داریم. یعنی که با این پول می توانیم حفریات خود را پیش ببریم و ترمیم و حفاظت مقدماتی خود را می توانیم در آن ضمیمه نماییم.

دویچه ویله : آیا شما این پول را بدست آورده اید تا بتوانید حفریات خود را به پیش ببرید و اگر بدست نیاورده اید و پولی شما نداشته باشید، از این کشفی که شما کردید و این معبدی را که شما از دل خاک بیرون آورده اید چه خواهد شد؟

پیمان : متاسفانه پولی تا حال ما به دست نیاورده ایم. تنها سال گذشته دفتر "یونسکو" یازده هزار دالر دادند که از آن یازده هزار درقسط اول ما پنج و نیم هزارش را مصرف کردیم و پنج و نیم هزار دیگرش فعلاً در خود دفتر یونسکو در کابل قرار دارد ، امکان دارد که آن را در اختیار ما بگذارد. اما پنج و نیم هزار دالر پولی نیست که ما با آن حفریات خود را پیش ببریم. برای پیش برد کارهای بعدی خود پولی را تا حال بدست نیاورده ایم. من در فرانسه با بعضی از موسسات شخصی گپ زده ام، فعلاً نتیجه ای بدست نیامده، روی همین ملحوظ ما به اصطلا ح صدای خود را می کشیم به جهانیان تا کسانی که به علم و هنر علاقه دارند، اگر بتوانند در زمینه ما را کمک نمایند. منتها کمکی که ما می خواهیم باید بدون قید و شرط باشد. ساحه که توسط افغانها شروع شده باید توسط افغانها به پایان برسد. ریاست باستان شناسی نظرش این است که از این ساحه یک موزیم جور شود و موزیم غیر منقول نفعی که آورده و داده می توانیم برای مردم اطراف و خود مردم محل. برای فعلاً طبعاً ما پول مصرف می کنیم اما کدام عایدی ندارد، اما در آینده باید در نظر داشته باشیم که از عاید که بدست می آید، معلومدار دیدن این ساحه یک تکتی خواهد داشت و از این پول طبعاًکه یک قسمتش برای نگهداری ساحه و بقیه اش برای خود موزیم و یا برنامه های باستان شناسی گوشه ای گذاشته خواهد شد.

دویچه ویله :شما در افغانستان از چهار سال به اینسو است که کار می کنید و وضع زندگی مردم را می بینید، آیا هموطن های شما فهم برای این دارند که از یک سو در کابل گرسنگی وجود دارد و از سوی دیگر شما میخواهید شصت هزار دالر داشته باشید برای اینکه حفریات کنید تا اگر مجسمه تاریخی را پیدا کنید؟

پیمان :معلوم دار شصت هزار دالر که می گویم در شرایط کنونی افغانستان پول بسیار زیاد است. منتها باید قبول کنیم که کلتور و فرهنگ ما جز زندگی مردم است. به نظر شخصی خود من، اگر یک جامعه از فرهنگ و کلتور گذشته خود معلومات نداشته باشد، چطور می تواند که آینده جامعه خود را بسازد؟ از طرف دیگر به صراحت گفته می توانم که در همین سه دوره حفریات که ما گفتیم، با مردمی که ما برخورد کردیم، کسانی که برای دیدن ساحه می روند و می آیند، همه به یک صدا می گویند که به هر قیمتی که می شود، این ساحه باید حفظ شود و به جهانیان نشان داده شود که ما فرهنگی داشتیم و توانایی این را هم داریم تا بتوانیم کلتور و فرهنگ گذشته خود را حفظ نمایم. این کلانترین افتخار و سرمایه است که مردم برای ما می دهند و از این طرق ما را کمک می کنند.

دویچه ویله :آیا شما انتظار این را دارید تا برای شما از طرف وزارت اطلاعات وفرهنگ و یا از طرف بخش خصوصی و سرمایه گذاران خصوصی کمک ی صورت بگیرد؟

پیمان : کمک مالی اگر منظورتان است، اطلاعات وفرهنگ پولی ندارد در این قسمت وماهم امیدی نداریم. منتها ما کمکی که از وزارت اطلاعات وفرهنگ می خواهیم، این است که ساحه را به هر نوعی که شود باید در اختیار خود افغانها قرار دهند و باید تلاش کنند تا این ساحه توسط باستان شناسان افغان، چه من باشم و چه کسی دیگری باید حفریات اش تکمیل شود. این افتخار را باید به افغانها و ریاست باستان شناسی افغانستان بدهند و نه برای خارجی های که بعداً می آیند. در افغانستان ساحه بسیار زیاد داریم، میتوانند باستان شناسان خارجی در هر گوشه و کنار افغانستان، منتها با شرایط و مقررات داخلی ریاست باستان شناسی ما کار کنند.

دویچه ویله : در اخیر آقای پیمان شما تا چه اندازه امیدواری این را دارید که بتوانید پولی را که ضرورت دارید به دست بیاورید و این پروژه را به یک پایان خوب برسانید؟

پیمان : امید ش هست مشکلاتی که ما داریم اینست که ازهرطرف گفته می شود ، افغانستان برای حفریان به پول ضرورت ندارد ، حال بسیاروقت است . بعضی موسسات استند که مابا ایشان به تماس شدمی وآنهامارا وعده کمک داده اند ، اما تا حال چیزی به دست نیاورده ایم ، با آنهم امیدش است .

دویچه ویله : از شما یک جهان تشکر وامیدواریم که این صحبت های شما به گوش کسانی که می توانند به شما کمک کنند، برسد.

پیمان : تشکر از شما، ما به کمک ضرورت داریم، به خصوص اگر موسسات شخصی و افغانهای ما در این قسمت، چنانچه که هوتل کانتی ننتل در دوره دوم حفریات که توسط افغانهای ما اداره می شود به ما کمک کرد، دیگران نیز کمک کنند، ما می توانیم به افتخارات بیشتری در کارهای ما دست یابیم.