«Το ελληνικό στοίχημα»

Αναλυτικό ενημερωτικό άρθρο για την εξαγγελία ιδιωτικοποίησης ποσοστού 33% του ΟΠΑΠ δημοσιεύει στις οικονομικές της σελίδες η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. Ο δημοσιογράφος περιγράφει το επενδυτικό σχήμα που θα αναλάβει τον οργανισμό διεξαγωγής τυχερών παιγνιδιών έναντι ποσού 652 εκατ. ευρώ. Είναι και η πρώτη επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης στον μακρύ δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων, όπως σημειώνει.

«Το στοίχημα για την Αθήνα ήταν 50 δις ευρώ μέχρι το 2015, αλλά ο στόχος απεδείχθη πολύ φιλόδοξος» σχολιάζει η εφημερίδα. «Γιατί ποιος χτίζει σπίτι στην άβυσσο; Ποιος επενδύει σε μια χώρα που η παραμονή της στην ευρωζώνη ήταν τόσο αμφίβολη, όσο η τύχη σε ένα τυχερό παιγνίδι», θέτει το ρητορικό ερώτημα. «Υπό αυτήν την έννοια η απόφαση πώλησης ενός από τους λίγους πραγματικά κερδοφόρους οργανισμούς, δίνει ελπίδα. Δείχνει ότι υπάρχουν επενδυτές που θεωρούν ότι επενδύσεις στην Ελλάδα δεν είναι τυχερό παιγνίδι. Τα ότι πρόκειται αυτή τη φορά για επιχείρηση διεξαγωγής τυχερών παιγνιδιών είναι τυχαίο. Η διαδικασία άνοιξε, αλλά αν η Αθήνα βγει νικήτρια και στις επόμενες ιδιωτικοποιήσεις, δεν είναι καθόλου βέβαιο», καταλήγει ο γερμανός αρθρογράφος.  

«Εξιλαστήριο θύμα η Γερμανία»

Στην Frankfurter Allgemeine Zeitung διαβάζουμε άρθρο για τις σχέσεις της Γερμανίας με τις χώρες της νότιας Ευρώπης. Ο αρθρογράφος υποστηρίζει την άποψη ότι οι χώρες αυτές αναζητούν εξιλαστήριο θύμα για την κρίση χρέους τους και το βρήκαν στο Βερολίνο. «Η άπωση για την πολιτική λιτότητας γίνονται ολοένα και μεγαλύτερη» διαπιστώνει. «Η αναζήτηση αιτίων για την υψηλή ανεργία, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και την αρνητική προοπτική προσλαμβάνει περίεργες διαστάσεις . Γίνεται περισσότερο από σαφές ότι το χάσμα ανάμεσα στις απόψεις για τα αίτια της κρίσης και τις μεθόδους για την αντιμετώπισή της μεγαλώνει, ότι υπάρχει δυσκολία στην κατανόηση των συσχετισμών της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και ότι πολύ γρήγορα μεταφέρεται η προσωπική ευθύνη για την κρίση στους ώμους της Γερμανίας». Και ο σχολιαστής καταλήγει ως εξής: «Εάν ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί αντιμετωπίζονται ως κακό, πώς μπορεί κανείς να βρει κοινό παρονομαστή για τη διαμόρφωση προϋποθέσεων σταθερότητας στη νομισματική ένωση»…

Υποσχέσεις και πραγματικότητα

Πλησιάζει η ημερομηνία συμπλήρωσης ενός χρόνου διακυβέρνησης Ολάντ στη Γαλλία και ο τύπος περνά τον γάλλο πρόεδρο γενεές δεκατέσσερις. « Όπως και οι Γάλλοι έτσι και οι Ευρωπαίοι ξεπέρασαν τις αυταπάτες τους» σημειώνει η Le Figaro. «Πριν από ένα χρόνο τα ωραία του λόγια για αλληλεγγύη και επανεκκίνηση της ανάπτυξης προκαλούσε ενθουσιασμό στη κοινή γνώμη της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας. Ο γάλλος πρόεδρος υποσχέθηκε ότι θα έφερνε ισορροπία στον συσχετισμό δυνάμεων με τη Γερμανία, θα άλλαζε τους κανόνες παιγνιδιού στην Ευρώπη για να συμπεριλάβει τους μικρούς και καταφρονημένους νότιους. Τώρα είναι οι ίδιοι, οι νότιοι, που καταγγέλλουν την έλλειψη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων» σημειώνει ο γάλλος σχολιαστής.

Στο ίδιο κλίμα και η βρετανική Guardian. «Η μεγάλη ειρωνεία του πρώτου χρόνου είναι ότι ενώ ο Ολάντ επεδίωκε κοινωνική συναίνεση μετά από χρόνια διάσπασης επί Σαρκοζύ, προκάλεσε ακριβώς το αντίθετο. Η Γαλλία είναι σήμερα πιο νευρική και διαιρεμένη από ότι πριν ένα χρόνο. (…) Το δράμα του Φρανσουά Ολάντ επηρεάζει ολόκληρη την Ευρώπη» καταλήγει ο σχολιαστής της.

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος