Στην Αθήνα το Λας Βέγκας της Ευρώπης

Η Ελλάδα σχεδιάζει το μεγαλύτερο σύμπλεγμα καζίνο στην Ευρώπη, δίνοντας μία νότα από… Λας Βέγκας στην Αθήνα, σχολιάζει ο Γερμανός δημοσιογράφος, Γκερντ Χέλερ, στο δημοσιογραφικό δίκτυο Redaktionsnetzwerk Deutschland. Όπως αναφέρει «Η ιδέα και οι διαστάσεις του έργου θυμίζουν τα μεγάλα μέγαρα καζίνο, ψυχαγωγίας και συνεδρίων στο Λας Βέγκας. Η επένδυση είναι επίσης συγκρίσιμη και από οικονομικής άποψης: Το κόστος του έργου υπολογίζεται σε 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ».

Κλείνοντας μάλιστα το δημοσίευμα, συμπληρώνει ότι το καζίνο δεν προορίζεται μόνο για την προσέλκυση ξένων τουριστών, καθώς και οι ίδιοι οι Έλληνες ανήκουν στους «ιδιαίτερα ενθουσιώδεις παίκτες παγκοσμίως», αφού «το 2021 ξόδεψαν 22,5 δισεκατομμύρια ευρώ για τυχερά παιχνίδια, διπλάσια από ό,τι το 2018. Σε σύγκριση με την οικονομική αποδοτικότητα, τα έσοδα από τυχερά παιχνίδια στην Ελλάδα είναι δυόμισι φορές υψηλότερα από ό,τι στη Γερμανία ή την Αυστρία».

Η «οικονομική μοίρα» της Ελλάδας και της Νότιας Ιταλίας

«Μαζί με τα επιτόκια, επέστρεψε και ο φόβος της κρίσης του ευρώ», γράφει σε εκτενές δημοσίευμα για το μέλλον της νομισματικής ένωσης η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt στον απόηχο της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες. «Οι αποδόσεις των δεκαετών κρατικών ομολόγων των υπερχρεωμένων χωρών στη Νότια Ευρώπη αυξάνονται απότομα», αναφέρει.

Σχολιάζοντας τις διαφορές ανάμεσα στις χώρες τις Ευρωζώνης, υπενθυμίζει ότι «Η ζώνη του ευρώ είναι μια νομισματική ένωση και όχι μία δημοσιονομική ένωση. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει ένας πραγματικά ισχυρός δημοσιονομικός θεσμός που να μπορεί, αν χρειαστεί, να εξασφαλίσει μια ισορροπία μεταξύ χωρών με διαφορετικές οικονομικές δυνάμεις» - κάτι το οποίο, σύμφωνα με την εφημερίδα, έχει χαρακτηριστεί ως ένα "γενετικό ελάττωμα" της Ευρωζώνης. «Σε έναν ιδανικό κόσμο, όλα τα κράτη του ευρώ θα είχαν παρόμοια δημοσιονομική πειθαρχία και θα ήταν εξίσου ισχυρά οικονομικά. Στην πραγματικότητα όμως οι ευρωπαϊκές περιφέρειες διαφέρουν μεταξύ τους περισσότερο από ό,τι, για παράδειγμα, τα γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια. Παράλληλα, δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό οι ασθενέστερες περιφέρειες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την οικονομική τους μοίρα. Συνήθως βρίσκονται μακριά από τα οικονομικά κέντρα της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα ή η νότια Ιταλία. Επιπλέον, εδώ και αιώνες, επικρατεί σε αυτές μια καταστροφική σχέση μεταξύ πολιτών και αρχών. Επομένως, είναι πολύ να ζητάμε από τις περιοχές αυτές να εντείνουν τις προσπάθειές τους. Στην πράξη ένα τέτοιο οικονομικό θαύμα δεν έχει καταφέρει ούτε το λιλιπούτειο κρατίδιο της Βρέμης στη Γερμανία».

Χρύσα Βαχτσεβάνου